Placówka Straży Granicznej I linii „Zawale” – Wikipedia, wolna encyklopedia

Placówka Straży Granicznej I linii „Zawale”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1928

Tradycje
Rodowód

Placówka Straży Celnej „Zawale”

Organizacja
Dyslokacja

Zawale

Formacja

Straż Graniczna

Podległość

komisariat SG „Śniatyn”

Placówka Straży Granicznej I linii „Zawale” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-rumuńskiej w okresie międzywojennym.

Geneza

[edytuj | edytuj kod]

Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[3]. Placówka Straży Celnej „Zawale” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Śniatyn”[4].

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[5].

Rozkazem nr 5 z 16 maja 1928 roku w sprawie organizacji Małopolskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski określił strukturę organizacyjną komisariatu SG „Śniatyn”. Placówka Straży Granicznej I linii „Zawale” znalazła się w jego strukturze[6].

Służba graniczna

[edytuj | edytuj kod]

Sąsiednie placówki:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]