Placówka Straży Granicznej I linii „Bukowice” – Wikipedia, wolna encyklopedia

Placówka Straży Granicznej I linii „Bukowice”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1938

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Bukowiec

Formacja

Straż Graniczna

Podległość

Komisariat SG „Ligotka Kameralna”

Placówka Straży Granicznej I linii „Bukowice” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-czechosłowackiej w latach 1938–1939.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

W okresie od 2 do 11 października 1938 roku oddziały Grupy Operacyjnej „Śląsk” zajęły Zaolzie. W ślad za wojskami operacyjnymi wzdłuż wyznaczonej linii granicznej służbę na granicy obejmowała Straż Graniczna. Dla nowo ustalonego odcinka granicy powołana została Komenda Obwodu Straży Granicznej „Cieszyn”[1].

Rozkazem nr 3 z 31 grudnia 1938 roku w sprawach reorganizacji jednostek na terenach Śląskiego, Zachodniomałopolskiego i Wschodniomałopolskiego okręgów Straży Granicznej, a także utworzenia nowych komisariatów i placówek, komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski, działając na podstawie upoważnienia Ministra Skarbu z 14 października 1938 roku nakazał na odcinku między komisariatem „Cierlicko Górne” i komisariatem „Jabłonków” utworzyć nowy komisariat Straży Granicznej „Ligotka Kameralna”[2]. Placówka Straży Granicznej I linii „Bukowice” weszła w skład komisariatu SG „Ligotka Kameralna”[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]