Komisariat Straży Granicznej „Konarzyny” – Wikipedia, wolna encyklopedia

Komisariat SG „Konarzyny”
Komisariat SG „Zielona Chocina”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1928

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Komisariat Straży Celnej „Konarzynki”

Organizacja
Dyslokacja

Zielona Chocina
Konarzyny

Formacja

Straż Graniczna

Podległość

Inspektorat Graniczny nr 7

Komisariat Straży Granicznej „Konarzyny” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w latach 1928–1939.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Już w 1918 roku powstające państwo polskie zaczęło tworzyć wyspecjalizowane formacje przeznaczone do ochrony granic Rzeczypospolitej. W kwietniu 1920 roku w Zielonej Chocinie stacjonował 5 dywizjon 4 pułku Strzelców Granicznych[1]. W kolejnych latach inne formacje ochraniały granice w tym rejonie. W 1921 roku w okolicach Zielonej Chociny rozmieszczone zostały pododdziały 20 batalionu celnego[2].

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

W drugiej połowie 1927 przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[3]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[4]. Rozkazem nr 2 z 19 kwietnia 1928 roku w sprawie organizacji Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski przydzielił komisariat „Zielona Chocina” do Inspektoratu Granicznego nr 7 „Chojnice” i określił jego strukturę organizacyjną[5]. Rozkazem nr 12 z 10 stycznia 1930 roku w sprawie reorganizacji Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski ustalił nową organizację i dyslokację komisariatu[6].

We wrześniu 1939 pluton wzmocnienia Komisariatu wszedł w podporzadkowanie dowódcy Zgrupowania „Chojnice” płk. dypl. Tadeusza Majewskiego (dowódca Pomorskiej Brygady Kawalerii) i walczył na przedpolu jego ugrupowania obronnego w bitwie o Pomorze[7].

Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]

Kierownik Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego Straży Granicznej mjr Józef Zończyk w rozkazie organizacyjnym nr 2 z 8 czerwca 1928 roku udokładnił linie rozgraniczenia komisariatu. Granica północna: kamień graniczny nr C 277; granica południowa: kamień graniczny nr D 046[8].

Sąsiednie komisariaty

Działania bojowe w 1939 roku[edytuj | edytuj kod]

Od rana 1 września 1939 do godziny 10.00 kompania Straży Granicznej „Konarzyny” por. Piotra Marciniaka walczyła w okolicach Konarzyn z niemieckim batalionem z 32 pułku Straży Granicznej. Następnie kompania wycofała się na przesmyki jezior Swomigaci i Małych Swomigaci. Pierwszego przesmyku bronił por. Marciniak, a drugiego ppor. Kazimierz Bielecki. Zagrożona okrążeniem kompania cofała się na rubież MęcikałMylofRytel. Tu poległ kpr. Tomasz Musiał, a ppor. Bielecki i sierż. Ignacy Nowak dostali się do niewoli. Ppor. P. Marciniak wraz z grupą strażników przedostał się do Rawy Ruskiej i walczył w batalionie cyklistów ppłk. Karola Bacza jako dowódca 3 kompanii. W okolicach Lwowa resztki kompanii w tym jej dowódca poddali się Niemcom[9].

Funkcjonariusze komisariatu[edytuj | edytuj kod]

Kierownicy/komendanci komisariatu
stopień imię i nazwisko okres pełnienia służby
komisarz Kazimierz Kociatkiewicz 1928–1939[10]
komisarz Piotr Marciniak od 12 VIII 1939[10]
Zastępcy komendanta komisariatu
starszy strażnik Tadeusz Kaczkowski[11] 1 V 1939[12]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Organizacja komisariatu w kwietniu 1928[5]:

Organizacja komisariatu w styczniu 1930[13]:

Organizacja komisariatu w 1933

Organizacja komisariatu w 1936

Organizacja komisariatu w 1937

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W 1931 placówka Straży Granicznej II linii „Konarzyny” wydzieliła posterunek detaszowany SG „Sworniegacice”. → Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 78

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]