Placówka Straży Granicznej I linii „Solinka” – Wikipedia, wolna encyklopedia

Placówka Straży Granicznej I linii „Solinka”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Placówka Straży Celnej „Solinka”

Organizacja
Dyslokacja

Solinka

Formacja

Straż Graniczna

Podległość

Komisariat SG „Cisna”

Placówka Straży Granicznej I linii „Solinka” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-czechosłowackiej w okresie międzywojennym.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[3]. Placówka Straży Celnej „Solinka” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Maniów” z Inspektoratu SC „Sambor”[4].

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[5].

Rozkazem nr 2 z 16 stycznia 1939 roku w sprawie przejęcia odcinka granicy polsko-niemieckiej od Korpusu Ochrony Pogranicza na terenie Mazowieckiego Okręgu Straży Granicznej oraz przekazania Korpusowi Ochrony Pogranicza odcinka granicy na terenie Wschodniomałopolskiego Okręgu Straży Granicznej, komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski utworzył na terenie Obwód SG „Sanok” komisariat Straży Granicznej „Cisna”[6]. Tym samym rozkazem przemianował posterunek SG „Solinka” na placówkę I linii „Solinka”[7]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]