Placówka Straży Granicznej I linii „Oporzec” – Wikipedia, wolna encyklopedia

Placówka Straży Granicznej I linii „Oporzec”
Ilustracja
Most kolejowy w Oporcu, Bieszczady Skolskie
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1928

Organizacja
Dyslokacja

Oporzec

Formacja

Straż Graniczna

Podległość

Komisariat SG „Sławsko”

Placówka Straży Granicznej I linii „Oporzec” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-czechosłowackiej w okresie międzywojennym.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[1].

Rozkazem nr 5 z 16 maja 1928 roku w sprawie organizacji Małopolskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski określił strukturę organizacyjną komisariatu SG „Sławsko”. Placówka Straży Granicznej I linii „Oporzec” znalazła się w jego strukturze[2]. Placówka SG „Oporzec” wystawiała posterunek w m. Ławoczne[3].

Na początku 1939 roku 1 pułk piechoty KOP „Karpaty” przejął od Straży Granicznej odcinek granicy polsko-węgierskiej. Placówka Straży Granicznej I linii „Oporzec” została rozwiązana. Batalion KOP „Skole” zorganizował między innymi strażnicę KOP „Oporzec”[4].

Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]

Sąsiednie placówki:

Kierownicy/dowódcy placówki[edytuj | edytuj kod]

stopień imię i nazwisko okres pełnienia służby kolejne stanowisko
przodownik Aleksander Strzeszewski[5] 28 VI 1931 – 3 IX 1932 kierownik placówki „Chaszczowanie”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]