Placówka Straży Granicznej I linii „Przerwa” – Wikipedia, wolna encyklopedia

Placówka Straży Granicznej I linii „Przerwa”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1934

Tradycje
Rodowód

Placówka Straży Celnej „Przerwa”

Organizacja
Dyslokacja

Przerwa

Formacja

Straż Graniczna

Podległość

komisariat SG „Śniatyn”

Placówka Straży Granicznej I linii „Przerwa” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-rumuńskiej w okresie międzywojennym.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[3]. Placówka Straży Celnej „Przerwa” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Śniatyn”[4].

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[5]. Rozkazem nr 5 z 16 maja 1928 roku w sprawie organizacji Małopolskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski powołał komisariat Straży Granicznej „Śniatyn” i określił jego strukturę organizacyjną[6]. Rozkazem nr 1 z 29 stycznia 1934 roku w sprawach [...] zmian przydziałów, komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski w ramach komisariatu utworzył placówkę I linii „Przerwa”[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]