Placówka Straży Granicznej I linii „Kaczory” – Wikipedia, wolna encyklopedia

Placówka Straży Granicznej I linii „Kaczory”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1928

Tradycje
Rodowód

Placówka Straży Celnej „Kaczory I”
Placówka Straży Celnej „Kaczory II”

Organizacja
Dyslokacja

Kaczory

Formacja

Straż Graniczna

Podległość

Komisariat SG „Kaczory”

Placówka Straży Granicznej I linii „Kaczory” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w okresie międzywojennym.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[3]. weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Śmiłowo” z Inspektoratu SC „Międzychód”[4].

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[5].

Rozkazem nr 2 z 19 kwietnia 1928 roku w sprawie organizacji Pomorskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski określił strukturę organizacyjną komisariatu SG „Kaczory”. Placówka Straży Granicznej I linii „Kaczory” znalazła się w jego strukturze[6].

Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]

Sąsiednie placówki

Kierownicy/dowódcy placówki[edytuj | edytuj kod]

stopień imię i nazwisko okres pełnienia służby kolejne stanowisko
przodownik Tomasz Gruchot był w 1935[7]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]