Linia kolejowa nr 63 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Linia nr 63

Dorohusk – Zawadówka Naftobaza (Sz)
Dane podstawowe
Zarządca	PKP PLK
Numer linii	63
Długość	30,452 km
Rozstaw szyn	1520 mm
Sieć trakcyjna	brak
Prędkość maksymalna	80[1] (Vk = 80) km/h
Przystanek Chełm Miasto. Tor po prawej należy do linii kolejowej nr 63
Przebieg Legenda eksploatowana / istniejąca   zlikwidowana / rozebrana lub planowana kolej metro lub kolej lekka stacja kolejowa/stacja metra przystanek stacja bez ruchu pasażerskiego ładownia, posterunek ruchu itp przystanek częściowo używany koniec linii odcinek odcinek w tunelu odcinek na estakadzie wiadukt most tunel pod wodą zmiana kilometrażu granica państwowa / inna mijanka przejazd kolejowo-drogowy przeprawa promowa     odcinek zelektryfikowany   ↑ 468 469 ↑ 0,000 ↑ ↓ D-O 816 ul. I Armii Wojska PL 2,031 Dorohusk SUW 2000 Terminal Daniel 7,722 Wólka Okopska Rezerwat Roskosz 12,409 bsz. Tezet Terminal Tezet 14,000 odst. Brzeźno Chełm Cementownia 20,922 Chełm Wschodni 81 ↑ Włodawa 23,120 Chełm 24,300 podg. Uherka 24,967 Uherka Mijanka Chełm 844 al. Armii Krajowej rzeka Uherka Chełm Miasto 7 ↓ Warszawa Wsch. Os. 30,452 bsz. Naftobaza ↓ Zawadówka
Multimedia w Wikimedia Commons

Linia kolejowa nr 63 – pierwszorzędna, jednotorowa, niezelektryfikowana, szerokotorowa linia kolejowa łącząca przejście graniczne Dorohusk – Jagodin z bocznicą szlakową Naftobaza^[2][3][4].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Linia kolejowa nr 63 powstała około 1958 r. do celów wojskowych. Jej pierwotnym zadaniem była obsługa radzieckich eszelonów na wypadek wojny. W tym celu wzdłuż linii został wybudowany kompleks obiektów Stałego Rejonu Przeładunkowego Dorohusk (Rejon D), w skład którego wchodziły tajne stacje kolejowe, bazy paliw oraz terminale przeładunkowe.

Od lat 60. XX wieku linia kolejowa nr 63 jest wykorzystywana do celów cywilnych jako towarowa. W czasach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej obsługiwała m.in. ruch tranzytowy pomiędzy Niemiecką Republika Demokratyczną i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich.

W latach 90. XX wieku ruch na linii nieco zamarł. Z uwagi na istniejące wzdłuż niej obiekty logistyczne odgrywa ona jednak nadal ważną rolę na styku dwóch szerokości torów w przeładunku towarów importowanych do Polski z Rosji i Ukrainy.

W 2019 r. podjęto decyzję o przekazaniu linii kolejowej nr 63 pod zarząd spółki PKP Linia Chełmska Szerokotorowa^[5].

Charakterystyka techniczna[edytuj | edytuj kod]

Linia na odcinku 0,000 – 4,000 jest klasy E4, maksymalny nacisk osi wynosi 245 kN dla lokomotyw oraz wagonów, maksymalny nacisk liniowy wynosi 78 kN (na 1 metr bieżący toru), a na odcinku 4,000 – 30,452 jest klasy D3, maksymalny nacisk osi wynosi 221 kN dla lokomotyw oraz wagonów, maksymalny nacisk liniowy wynosi 71 kN^[6].

Na linii zostały wprowadzone ograniczenia w związku z niezachowaną skrajnią budowli linii kolejowej – nieodpowiednia odległość międzytorza od osi toru^[7].

Linia dostosowana jest w zależności od odcinka do prędkości od 30 km/h do 80 km/h, a jej prędkość konstrukcyjna wynosi 80 km/h. Obowiązują następujące prędkości maksymalne dla pociągów:

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Zbigniew Tucholski: Polskie Koleje Państwowe jako środek transportu wojsk Układu Warszawskiego. Warszawa: Instytut Historii PAN, 2009. ISBN 978-83-7545-035-4.brak strony w książce