Linia kolejowa nr 239 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Linia nr 239

Mogilno – Orchowo
Dane podstawowe
Numer linii	239
Tabela SRJP	314 (1987/1988)
Długość	21,160 km
Rozstaw szyn	1435 mm
Sieć trakcyjna	brak
Wjazd na stację Mogilno
Przebieg Legenda eksploatowana / istniejąca   zlikwidowana / rozebrana lub planowana kolej metro lub kolej lekka stacja kolejowa/stacja metra przystanek stacja bez ruchu pasażerskiego ładownia, posterunek ruchu itp przystanek częściowo używany koniec linii odcinek odcinek w tunelu odcinek na estakadzie wiadukt most tunel pod wodą zmiana kilometrażu granica państwowa / inna mijanka przejazd kolejowo-drogowy przeprawa promowa     odcinek zelektryfikowany   ↑ 353 231 ↑ 74,701 -0,320 Mogilno R66 0,000 Mogilno 353 ← Poznań Wschód rz. Panna, J. Mogileńskie 254 7,517 Kwieciszewo 15 262 9,894 Gębice Mała Noteć 14,17 Procyń 17,126 Różanna 20,428 Orchowo 20,840 koniec linii
Multimedia w Wikimedia Commons

Linia kolejowa nr 239 – wykreślona z ewidencji PKP PLK^[1], jednotorowa, niezelektryfikowana linia kolejowa, łącząca stacje Mogilno i Orchowo^[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze przesłanki zmierzające ku rozpoczęciu budowy linii kolejowej do Orchowa zrodziły się w 1904 roku w kontekście budowy nowej linii kolejowej Września – Witkowo – Mogilno – Barcin – Łabiszyn – Bydgoszcz^[3]. Odcinek Witkowo – Mogilno – Barcin miał według relacji Gazety Grudziądzkiej (1904/87) ułatwić komunikację niemieckim kolonistom zamieszkującym te tereny. Na przestrzeni lat toczyły się dyskusje o docelowym przebiegu trasy. 14 lipca 1911 roku ogłoszono, iż finansowanie na budowę nowej linii kolejowej otrzymał odcinek Mogilno-Orchowo. Budowę linii rozpoczęto w 1913 roku. Największe problemy sprawiało pokonanie Jeziora Mogileńskiego. Wał, kilkukrotnie budowany przez jezioro, ulegał zawaleniu. Ostatecznie zdecydowano o wybudowaniu mostu na przesmyku między jeziorami Mogileńskim i Żabieńskim, który jest jednym z najokazalszych na całej linii; jego jednoprzęsłowa, stalowa, w całości nitowana konstrukcja z 1916, podparta na 2 betonowych przyczółkach, zachowała się do dzisiaj w miejscowości Żabno^[4]. Odcinek Mogilno – Kwieciszewo uruchomiono 2 października 1916 roku, natomiast kilka tygodni później linię przedłużono do stacji Gębice. Odcinek do Orchowa uruchomiono w 1921 roku^[5]. Na całej trasie znajduje się aż 25 mostów i wiaduktów, które umożliwiają bezkolizyjny ruch pociągów. Trasa wiedzie przez malownicze tereny polodowcowe z wieloma jeziorami rynnowymi. W 1960 linią kursowały trzy pary pociągów, w tym jedna para bezpośrednio z Barcina. Czas przejazdu wynosił od 46 minut do 71 minut; różnica ta wynikała z doczepiania do niektórych składów także wagonów towarowych, które pozostawiano na stacjach pośrednich: Kwieciszewo, Gębice, Procyń i Różanna. Ostatni pociąg pasażerski przejechał tą trasą w 1987 roku, pomimo przeprowadzonego w 1984 remontu linii^[6]. W rezultacie Sieciowy Rozkład Jazdy Pociągów, ważny od 31.05.1987 do 28.05.1988, informuje o „wstrzymaniu ruchu pociągów pasażerskich do odwołania”. Ruch pociągów towarowych zawieszono w 1994 roku.

Pod koniec maja 2015 PKP poinformowało gminę Mogilno i gminę Orchowo o podjęciu czynności zmierzających do fizycznej likwidacji linii. 24 września 2015 władze lokalne oraz miejscowi sympatycy kolei doszli w Bydgoszczy do porozumienia z przedstawicielami PKP, zgodnie z którym zaniechano zamiaru likwidacji linii.

W porównaniu z linią Mogilno – Strzelno, linia Mogilno – Orchowo nie jest linią zdewastowaną. Między Kwieciszewem a Gębicami skradzionych zostało około 150 metrów torów, natomiast w Orchowie spróchniały drewniane podrozjezdnice. Na całej linii (z wyjątkiem rozjazdów) podkłady są betonowe. W przypadku wznowienia przewozów wymagany byłby remont bieżący linii połączony z wymianą mostownic na mostach.

10 stycznia 2018 burmistrz Mogilna poinformował, że pojawił się podmiot zainteresowany uruchomieniem przewozów towarowych do Orchowa^[7].

Od 2004 roku na linii działa kolej drezynowa prowadzona przez działaczy Mogileńskiego Stowarzyszenia Sympatyków Kolei^[8].

17 marca 2024 odbył się, zorganizowany przez Kujawsko-Pomorskie Stowarzyszenie Rozwoju Transportu Publicznego, protest przeciwko likwidacji linii. Do tego czasu rozebrano ponad kilometr trasy^[9].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]