Tour de France 2007 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tour de France 2007

2006 2008
Trasa Tour de France 2007
Data	7 – 29 lipca 2007
Etapów	21
Dystans	3569,9 km
Czas zwycięzcy	91 h 00' 26" (39,226 km/h)
Zgłoszenia	189 kolarzy
Ukończyło wyścig	141 kolarzy
Podium
Pierwsze miejsce	Alberto Contador
Drugie miejsce	Cadel Evans
Trzecie miejsce	Brak
Pozostałe klasyfikacje
Górska	Mauricio Soler
Punktowa	Tom Boonen
Młodzieżowa	Alberto Contador
Najaktywniejszych	Amets Txurruka
Drużynowa	Discovery Channel
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

94. Tour de France rozpoczął się 7 lipca 2007 roku w Londynie a zakończył się 29 lipca 2007 roku w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 20 etapów, w tym 9 etapów płaskich, 6 etapów górskich, 3 etapów pagórkowatych i 3 etapy indywidualnej jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3569,9 km.

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikację generalną wygrał Hiszpan Alberto Contador, wyprzedzając Australijczyka Cadela Evansa i Amerykanina Leviego Leipheimera. W 2012 roku Leipheimer został jednak zdyskwalifikowany i odebrano mu wyniki z lipca 2007 roku. Na jego miejsce nie awansowano kolejnego zawodnika. Kolumbijczyk Mauricio Soler wygrał klasyfikację górską, Belg Tom Boonen wygrał klasyfikację punktową, a w klasyfikacji młodzieżowej najlepszy był Contador. Najaktywniejszym kolarzem został kolejny Hiszpan, Amets Txurruka^[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była amerykańska drużyna Discovery Channel.

Drużyny kolarskie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Tour de France 2007/Zawodnicy.

W tej edycji TdF wzięło udział 21^[2] drużyn:

Faworyci przed wyścigiem[edytuj | edytuj kod]

W związku z tym, że w wyścigu nie brali udziału poprzedni triumfatorzy: Lance Armstrong i Floyd Landis faworytem według notowań bukmacherów był Aleksandr Winokurow, który nie wystartował w Tour de France 2006 z powodu braku zawodników w drużynie, ale w tym samym roku wygrał Vuelta a España. Pozostałymi faworytami do zwycięstwa to byli Andreas Klöden, trzeci w Tour de France 2006 oraz Alejandro Valverde drugi w Vuelta a España w 2006 roku.

Poniżej przedstawiono notowania bukmacherów^[3] z dnia 7 lipca 2007, dnia startu 94. Tour de France, kolarzy którzy mieli największe szanse na wygranie wyścigu.

Kolarz	Drużyna	Uwagi	Zapis ułamkowy	Zapis dziesiętny
Aleksandr Winokurow	Astana		15/8	2.87
Andreas Klöden	Astana	3. miejsce Tour de France 2006, zwycięzca Tirreno-Adriatico	4/1	5.00
Alejandro Valverde	Caisse d’Épargne		4/1	5.00
Cadel Evans	Predictor-Lotto	5 miejsce w Tour de France 2006	12/1	13.00
Carlos Sastre	Team CSC	4. miejsce w Tour de France 2006	12/1	13.00
Levi Leipheimer	Discovery Channel	13. miejsce w Tour de France 2006	16/1	17.00
Andriej Kaszeczkin	Astana		16/1	17.00
Dienis Mieńszow	Rabobank	6. miejsce w Tour de France 2006	18/1	19.00
Fränk Schleck	Team CSC	Zwycięzca 15. etapu do Alpe D'Huez w 2006. 11. miejsce w Tour de France 2006	22/1	23.00
Christophe Moreau	AG2R Prévoyance	8. miejsce w Tour de France 2006, zwycięzca Critérium du Dauphiné Libéré w 2007	22/1	23.00
Władimir Karpiec	Caisse d’Épargne	Zwycięzca klasyfikacji młodzieżowej w Tour de France 2004	25/1	26.00
Alberto Contador	Discovery Channel	Zwycięzca Paryż-Nicea w 2007	28/1	29.00
Michael Rogers	T-Mobile Team	10. miejsce w Tour de France 2006; trzykrotny mistrz świata w jeździe indywidualnej na czas	40/1	41.00
Óscar Pereiro	Caisse d’Épargne	2. miejsce w Tour de France 2006	50/1	51.00

Afery dopingowe[edytuj | edytuj kod]

Już przed rozpoczęciem wyścigu atmosfera wokół niego nie była przyjemna. Wszyscy kolarze zgłoszeni do tegorocznego Touru musieli podpisać specjalne oświadczenia. Zawierały one m.in. stwierdzenia, że kolarz nie jest zamieszany w używanie niedozwolonego dopingu, a w przypadku potwierdzenia stosowania zabronionego dopingu oprócz sankcji wynikających z przepisów UCI kolarz poniesie karę finansową w wysokości rocznych zarobków.

Pomimo takich środków przedsięwziętych przez organizatorów wyścigu nie obyło się bez skandali dopingowych. Pierwszy skandal związany był z osobą niemieckiego kolarza Patrika Sinkiewitza z grupy T-Mobile Team. Do wiadomości publicznej 18 lipca 2007 dotarły informację, iż stwierdzono u niego podwyższony poziom testosteronu. Kolarz ten nie brał już udziału w wyścigu, gdyż w efekcie zderzenia z kibicem podczas 8. etapu, nie przystąpił kolejnego dnia do wyścigu. W efekcie ogłoszenia tych informacji, dwie publiczne niemieckie stacje ZDF oraz ARD wycofały się z relacjonowania wyścigu na żywo^[4]. Testy antydopingowe, których wyniki były pozytywne przeprowadzono 8 czerwca podczas obozu treningowego w Pirenejach grupy T-Mobile Team. Niemiecki kolarz poprosił o analizę próbki B. Jednak zanim została ona zakończona, zrezygnował z niej i przyznał się do smarowania ramion maścią żelową zawierającą testosteron podczas obozu treningowego^[5].

Kolejny skandal związany był z drużyną Astana, która po 15 etapie, w dzień odpoczynku 24 lipca, wycofała się z wyścigu w związku z przeciekiem informacji, iż w próbce A pobranej od Aleksandra Winokurowa po 13 etapie indywidualnej jazdy na czas, wygranym przez kazaskiego kolarza stwierdzono doping krwi. U Kazacha stwierdzono obecność dwóch różnych rodzajów czerwonych krwinek, czyli wykryto u niego transfuzję krwi od zgodnego dawcy. W momencie wycofania się drużyny zajmowała ona pierwsze miejsce w klasyfikacji drużynowej, a dwaj jej członkowie zajmowali wysokie miejsca w klasyfikacji generalnej. Andreas Klöden był 5 a Andriej Kaszeczkin był 8. Warto zaznaczyć, iż w świetle przepisów dopiero pozytywny wynik próbki B może być podany do wiadomości publicznej i w wyniku tego możliwa jest dyskwalifikacja. Dlatego w tym wypadku organizatorzy poprosili o wycofanie się ekipy Astana^[6]. Aleksander Winokurow nie przyznał się do stosowania dopingu. W oświadczeniu jakie opublikował stwierdził, że "by zrobić, to o co się go oskarza trzeba być szalonym, a on szalony nie jest". Stwierdzenie to ma swoje podstawy, gdyż Winokurow nie miał już szans na wygranie wyścigu mając ponad 30 minutową stratę do lidera, a wygranie etapu oznacza konieczność poddania się kontroli antydopingowej. Ponadto kolarz dodał po rozmowach ze swoimi lekarzami, iż obecność dwóch rodzajów czerwonych krwinek może wynikać z wypadku jakiemu uległ Kazach podczas 5. etapu Touru. 30 lipca 2007 po opublikowaniu pozytywnego wyniku próbki B Winokurow został zwolniony przez Astanę^[7].

Przed rozpoczęciem 16 etapu w dniu 25 lipca sześć ekip francuskich (AG2R, Agritubel, Bouygues Telecom, Cofidis, Crédit Agricole, Française des Jeux) i dwie niemieckie (Gerolsteiner, T-Mobile) siedząc na ziemi przez kilka minut po rozpoczęciu etapu protestowało przeciwko dopingowi w kolarstwie. Niestety wśród protestujących byli również winni. Włoski kolarz Cristian Moreni z ekipy Cofidis stosował doping. W próbce pobranej od niego po 11. etapie wykryto podwyższony poziom testosteronu. Francuska ekipa, nie czekając na prośby organizatorów wyścigu, wycofała się z niego. Włoski kolarz, nie prosząc o kontrekspertyzę, automatycznie przyznał się do winy^[8].

Inny charakter miała afera związana z duńskim kolarzem Michaelem Rasmussenem. Na miesiąc przed rozpoczęciem Tour de France 2007 kolarz ten miał na koncie dwa ostrzeżenia od UCI związane z jego nieobecnością w miejscu jakie wskazał. Kolejne ostrzeżenie groziło sankcjami.Podczas trwania wyścigu, gdy po 16. etapie Rasmussen miał ponad 3 minutową przewagę nad drugim w klasyfikacji Alberto Contadorem oraz walczył o wygraną w klasyfikacji górskiej, został on wycofany przez ekipę Rabobank. Powodem tej decyzji było oszukanie kierownictwa ekipy, do której dotarły informacje od włoskiego dziennikarza. Stwierdził on, iż widział Duńczyka we Włoszech, w momencie, gdy ten poinformował swoją drużynę, że przygotowuje się w Meksyku, rodzinnym kraju żony^[9].

Dzień po zakończeniu wyścigu, 30 lipca ogłoszono, iż u hiszpańskiego kolarza Ibana Mayo stwierdzono pozytywny wynik testu antydopingowego wykrywając u niego EPO. Próbki pobrane zostały 24 lipca podczas drugiego dnia odpoczynku^[10].

W efekcie całego zamieszania związanego z dopingiem wokół wyścigu wzmogła się wojna pomiędzy organizatorami a unią kolarską. Organizatorzy wyścigu oskarżyli UCI między innymi o niesprawne działanie. Miało to związek ze sprawą Rasmussena, który nie zostałby dopuszczony do wyścigu w przypadku przekazania przez UCI odpowiednich informacji.

Trzeci w klasyfikacji generalnej Amerykanin Levi Leipheimer został w 2012 roku zdyskwalifikowany za doping. Jedną z sankcji było unieważnienie wszystkich wyników uzyskanych w latach 1999–2006 oraz lipcu 2007, w tym wyników z Tour de France^[11].

Etapy[edytuj | edytuj kod]

Etap	Data	Trasa	Dystans	Zwycięzca
P	7 lipca	Londyn	ITT 7,9 km	Fabian Cancellara
1	8 lipca	Londyn – Canterbury	203,0 km	Robbie McEwen
2	9 lipca	Dunkierka – Gandawa	168,5 km	Gert Steegmans
3	10 lipca	Waregem – Compiègne	236,5 km	Fabian Cancellara
4	11 lipca	Villers-Cotterêts – Joigny	193,0 km	Thor Hushovd
5	12 lipca	Chablis – Autun	182,5 km	Filippo Pozzato
6	13 lipca	Semur-en-Auxois – Bourg-en-Bresse	199,5 km	Tom Boonen
7	14 lipca	Bourg-en-Bresse – Le Grand-Bornand	197,5 km	Linus Gerdemann
8	15 lipca	Le Grand-Bornand – Tignes	165,0 km	Michael Rasmussen
	16 lipca	Dzień przerwy
9	17 lipca	Val d’Isère – Briançon	159,5 km	Mauricio Soler
10	18 lipca	allard – Marsylia	229,5 km	Cédric Vasseur
11	19 lipca	Marsylia – Montpellier	182,5 km	Robert Hunter
12	20 lipca	Montpellier – Castres	178,5 km	Tom Boonen
13	21 lipca	Albi	ITT 54,0 km	Cadel Evans[12]
14	22 lipca	Mazamet – Plateau de Beille	197,0 km	Alberto Contador
15	23 lipca	Foix – Loudenvielle	196,0 km	Kim Kirchen[13]
	24 lipca	Dzień przerwy
16	25 lipca	Orthez – Col d'Aubisque	218,5 km	Michael Rasmussen
17	26 lipca	Pau – Castelsarrasin	188,5 km	Daniele Bennati
18	27 lipca	Cahors – Angoulême	211,0 km	Sandy Casar
19	28 lipca	Cognac – Angoulême	ITT 55,5 km	Levi Leipheimer
20	29 lipca	Marcoussis – Paryż (Champs-Élysées)	130,0 km	Daniele Bennati

Liderzy klasyfikacji po etapach[edytuj | edytuj kod]

Etap	Zwycięzca	Klasyfikacja generalna	Klasyfikacja punktowa	Klasyfikacja górska	Klasyfikacja młodzieżowa	Klasyfikacja drużynowa
P	Fabian Cancellara	Fabian Cancellara	Fabian Cancellara	Brak	Władimir Gusiew	Astana
1	Robbie McEwen		Robbie McEwen	David Millar
2	Gert Steegmans		Tom Boonen
3	Fabian Cancellara			Stéphane Augé
4	Thor Hushovd
5	Filippo Pozzato		Erik Zabel	Sylvain Chavanel		Team CSC
6	Tom Boonen		Tom Boonen
7	Linus Gerdemann	Linus Gerdemann			Linus Gerdemann	T-Mobile Team
8	Michael Rasmussen	Michael Rasmussen		Michael Rasmussen		Rabobank
9	Mauricio Soler				Alberto Contador	Caisse d’Épargne
10	Cédric Vasseur					Team CSC
11	Robert Hunter
12	Tom Boonen
13	Cadel Evans					Astana
14	Alberto Contador					Discovery Channel
15	Kim Kirchen					Astana
16	Michael Rasmussen			Mauricio Soler		Discovery Channel
17	Daniele Bennati	Alberto Contador
18	Sandy Casar
19	Levi Leipheimer Cadel Evans
20	Daniele Bennati
Klasyfikacja końcowa		Alberto Contador	Tom Boonen	Mauricio Soler	Alberto Contador	Discovery Channel

• Na pierwszym etapie Fabian Cancellara (zwycięzca prologu) jechał w żółtej koszulce, a Andreas Klöden w zielonej koszulce (drugi w prologu).
• Na ósmym etapie lider klasyfikacji generalnej, Linus Gerdemann, włożył żółtą koszulkę, a drugi w klasyfikacji młodzieżowej, Mauricio Soler włożył białą koszulkę.
• Na etapach od 9. do 16. lider klasyfikacji generalnej Michael Rasmussen nosi żółtą koszulkę. Na 9. etapie koszulkę lidera klasyfikacji górskiej włożył Sylvain Chavanel (drugi w klasyfikacji górskiej), a w etapach od 10. do 16. Mauricio Soler.
• 24 lipca Team Astana wycofała się po pozytywnym wyniku testu Aleksandra Winokurowa, wskazującym na nielegalną transfuzję krwi.
• 25 lipca, zaraz po zwycięstwie Rasmussena w 16. etapie, grupa Rabobank usunęła go z Tour de France za oszukiwanie swojej drużyny i podejrzenia o stosowanie dopingu.
• Podczas 17. etapu nikt nie nosił żółtej koszulki po wycofaniu Rasmussena.
• W etapach 18. do 20. lider klasyfikacji generalnej Alberto Contador nosił żółtą koszulkę. Białą koszulkę założył trzeci w klasyfikacji młodzieżowej Amets Txurruka, ponieważ drugi w tej klasyfikacji, Mauricio Soler, był liderem klasyfikacji górskiej.
• Freddy Bichot został wybrany najbardziej walecznym kolarzem 20. etapu. Po 19. etapie, jeździe indywidualnej na czas, Amets Txurruka został wybrany najbardziej walecznym kolarzem w całym wyścigu.

Klasyfikacje końcowe[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Zawodnik	Drużyna	Czas
1	Alberto Contador	Discovery Channel	91 h 00' 26"
2	Cadel Evans	Predictor-Lotto	+23"
DSQ	Levi Leipheimer	Discovery Channel	+31"
4	Carlos Sastre	Team CSC	+7' 08"
5	Haimar Zubeldia	Euskaltel-Euskadi	+8' 17"
6	Alejandro Valverde	Caisse d’Épargne	+11' 37"
7	Kim Kirchen	T-Mobile Team	+12' 18"
8	Jarosław Popowycz	Discovery Channel	+12' 25"
9	Mikel Astarloza	Euskaltel-Euskadi	+14' 14"
10	Óscar Pereiro	Caisse d’Épargne	+14' 25"

Klasyfikacja punktowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Zawodnik	Drużyna	Punkty
1	Tom Boonen	Quick Step	256
2	Robert Hunter	Barloworld	234
3	Erik Zabel	Team Milram	232
4	Thor Hushovd	Crédit Agricole	186
5	Sébastien Chavanel	FdJ	181
6	Daniele Bennati	Lampre-Fondital	160
7	Robert Förster	Team Gerolsteiner	140
8	Fabian Cancellara	Team CSC	112
8	Cadel Evans	Predictor-Lotto	109
10	Alberto Contador	Discovery Channel	88

Klasyfikacja górska[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Zawodnik	Drużyna	Punkty
1	Mauricio Soler	Barloworld	206
2	Alberto Contador	Discovery Channel	128
3	Jarosław Popowycz	Discovery Channel	105
4	Cadel Evans	Predictor-Lotto	92
5	Laurent Lefevre	Bouygues Télécom	85
6	Juan Manuel Garate	Quick Step	77
7	Carlos Sastre	Team CSC	74
8	Juan José Cobo	Saunier Duval-Prodir	68
9	Levi Leipheimer	Discovery Channel	64
10	Haimar Zubeldia	Euskaltel-Euskadi	64

Klasyfikacja młodzieżowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Zawodnik	Drużyna	Czas
1	Alberto Contador	Discovery Channel	91 h 00' 26"
2	Mauricio Soler	Barloworld	+16' 51"
3	Amets Txurruka	Euskaltel-Euskadi	+49' 34"
4	Bernhard Kohl	Team Gerolsteiner	+1 h 13' 27"
5	Kanstancin Siucou	Barloworld	+1 h 15' 16"
6	Thomas Dekker	Rabobank	+1 h 30' 34"
7	Linus Gerdemann	T-Mobile Team	+1 h 30' 47"
8	Władimir Gusiew	Discovery Channel	+1 h 33' 50"
9	Thomas Lövkvist	FdJ	+2 h 22' 50"
10	Andrij Hrywko	Team Milram	+2 h 41' 41"

Klasyfikacja drużynowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Drużyna	Czas
1	Discovery Channel	273 h 12' 52"
2	Caisse d’Épargne	+19' 36"
3	Team CSC	+22' 10"
4	Rabobank	+36' 24"
5	Euskaltel-Euskadi	+46' 46"
6	Saunier Duval-Prodir	+1 h 44' 33"
7	Predictor-Lotto	+1 h 50' 21"
8	Lampre-Fondital	+2 h 19' 41"
9	Crédit Agricole	+2 h 25' 44"
10	AG2R Prévoyance	+2 h 26' 08"

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. Tour de France 2007

• Le Dico Du Tour: Le Tour de France 2007 (fr.)
• Bike Race Info: 2007 Tour de France (ang.)