Tour de France 1995 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tour de France 1995
1994 1996
Ilustracja
Trasa Tour de France 1995
Data

1 – 23 lipca 1995

Etapów

20 (21)

Dystans

3635 km

Czas zwycięzcy

92h 44' 59"
(39,193 km/h)

Zgłoszenia

189 kolarzy

Ukończyło wyścig

115 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Hiszpania Miguel Indurain

Drugie miejsce

Szwajcaria Alex Zülle

Trzecie miejsce

Dania Bjarne Riis

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Francja Richard Virenque

Punktowa

Francja Laurent Jalabert

Młodzieżowa

Włochy Marco Pantani

Najaktywniejszych

Kolumbia Hernán Buenahora

Drużynowa

Hiszpania ONCE

82. Tour de France rozpoczął się 1 lipca w Saint-Brieuc, a zakończył się 23 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 20 etapów. Cała trasa liczyła 3635 km.

Podczas zjazdu z przełęczy Col de Portet-d’Aspet na trasie 15. etapu wypadkowi uległ Włoch Fabio Casartelli. Włoski kolarz upadł i uderzył o betonową zaporę, odnosząc bardzo poważne obrażenia. Jechał z dużą szybkością i nie miał kasku. Został natychmiast przetransportowany helikopterem do szpitala, jednak zmarł w drodze[1]. W związku ze śmiercią Casartellego poprzedniego dnia 16. etap został zneutralizowany. Wszyscy kolarzem jechali razem nie atakując, wyników nie liczono w klasyfikacji generalnej. Tuż przed metą etapu przepuszczono wszystkich pozostałych członków drużyny Motorola, by mogli przekroczyć metę razem jako pierwsi

Wypadek Włocha jest czwartym i jak dotychczas ostatnim przypadkiem śmierci podczas Wielkiej Pętli.

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikację generalną wygrał po raz piąty z rzędu Hiszpan Miguel Indurain, wyprzedzając Szwajcara Alexa Zülle i Duńczyka Bjarne Riisa. Indurain został tym samym pierwszym w historii kolarzem, który wygrywał Wielką Pętlę pięć razy z rzędu i czwartym, który odniósł pięć zwycięstw. Francuz Richard Virenque wygrał klasyfikację górską, jego rodak - Laurent Jalabert wygrał klasyfikację punktową, a Włoch Marco Pantani był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Kolumbijczyk Hernán Buenahora[2]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była hiszpańska drużyna ONCE.

Doping[edytuj | edytuj kod]

Dwaj niemieccy kolarze z grupy Telekom: Erik Zabel i Rolf Aldag przyznali się w 2007 roku, że w latach 90' stosowali doping w postaci erytropoetyny, także podczas Tour de France[3].

W 1998 roku zdobywca drugiego miejsca, Alex Zülle przyznał się, że w latach 1994-1998 także stosował doping[4].

Drużyny[edytuj | edytuj kod]

W tej edycji TdF wzięło udział 21[5] drużyn:

  • Castorama
  • Le Groupement
  • GAN
  • Chazal-König
  • Carrera Jeans-Tassoni
  • TVM-Polis Direct
  • Brescialat-Fago

Etapy[edytuj | edytuj kod]

Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
P 1 lipca Saint-Brieuc ITT 7,3 km Francja Jacky Durand
1 2 lipca Dinan – Lannion 233,5 km Włochy Fabio Baldato
2 3 lipca Perros-Guirec – Vitre 235,5 km Włochy Mario Cipollini
3 4 lipca Mayenne – Alençon TTT 67,0 km Włochy Gewiss-Ballan
4 5 lipca Alençon – Hawr 162,0 km Włochy Mario Cipollini
5 6 lipca Fécamp – Dunkierka 261,0 km Holandia Jeroen Blijlevens
6 7 lipca Dunkierka – Belgia Charleroi 202,0 km Niemcy Erik Zabel
7 8 lipca Belgia Charleroi – Belgia Liège 203,0 km Belgia Johan Bruyneel
8 9 lipca Belgia Huy – Belgia Seraing ITT 54,0 km Hiszpania Miguel Indurain
10 lipca Dzień przerwy
9 11 lipca Le Grand-Bornand – La Plagne 160,0 km Szwajcaria Alex Zülle
10 12 lipca La Plagne – L’Alpe d’Huez 162,5 km Włochy Marco Pantani
11 13 lipca Le Bourg-d’Oisans – Saint-Étienne 199,0 km Wielka Brytania Maximilian Sciandri
12 14 lipca Saint-Étienne – Mende 222,5 km Francja Laurent Jalabert
13 15 lipca Mende – Revel 245,0 km Ukraina Serhij Uszakow
14 16 lipca Saint-Orens-de-Gameville – Guzet-Neige 164,0 km Włochy Marco Pantani
17 lipca Dzień przerwy
15 18 lipca Saint-Girons – Cauterets 206,0 km Francja Richard Virenque
16 19 lipca Tarbes – Pau 149,0 km Neutralizacja
17 20 lipca Pau – Bordeaux 246,0 km Niemcy Erik Zabel
18 21 lipca Montpon-Ménestérol – Limoges 166,5 km Stany Zjednoczone Lance Armstrong
19 22 lipca Lac de Vassivière ITT 46,5 km Hiszpania Miguel Indurain
20 23 lipca Sainte-Geneviève-des-Bois – Paryż (Champs-Élysées) 155,0 km Uzbekistan Dżamolidin Abdużaparow

Liderzy klasyfikacji po etapach[edytuj | edytuj kod]

Etap Zwycięzca Klasyfikacja generalna
 Klasyfikacja punktowa
 Klasyfikacja górska
 Klasyfikacja młodzieżowa
 Klasyfikacja drużynowa
P Jacky Durand Jacky Durand Arsenio González Jacky Durand Gabriele Colombo Castorama
1 Fabio Baldato François Simon Fabio Baldato
2 Mario Cipollini Laurent Jalabert Dżamolidin Abdużaparow Dirk Baldinger
3 Gewiss-Ballan Gabriele Colombo Gewiss-Ballan
4 Mario Cipollini Ivan Gotti Mario Cipollini Jewgienij Bierzin
5 Jeroen Blijlevens Dmitrij Konyszew
6 Erik Zabel Bjarne Riis Dżamolidin Abdużaparow
7 Johan Bruyneel Johan Bruyneel Richard Virenque Laurent Jalabert
8 Miguel Indurain Miguel Indurain
9 Alex Zülle Marco Pantani ONCE
10 Marco Pantani
11 Maximilian Sciandri
12 Laurent Jalabert
13 Serhij Uszakow
14 Marco Pantani
15 Richard Virenque
16 –
17 Erik Zabel
18 Lance Armstrong
19 Miguel Indurain
20 Dżamolidin Abdużaparow
Klasyfikacja końcowa Miguel Indurain Laurent Jalabert Richard Virenque Marco Pantani ONCE

Klasyfikacje końcowe[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Hiszpania Miguel Indurain Banesto 92 h 44' 59"
2. Szwajcaria Alex Zülle ONCE +4' 35"
3. Dania Bjarne Riis Gewiss +6' 47"
4. Francja Laurent Jalabert ONCE +8' 24"
5. Włochy Ivan Gotti Gewiss +11' 33"
6. Hiszpania Melchor Mauri ONCE +15' 20"
7. Hiszpania Fernando Escartín Mapei +15' 49"
8. Szwajcaria Tony Rominger Mapei +16' 46"
9. Francja Richard Virenque Festina +17' 31"
10. Kolumbia Hernán Buenahora Kelme +18' 50"

Klasyfikacja punktowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Francja Laurent Jalabert Green jersey ONCE 333
2. Uzbekistan Dżamolidin Abdużaparow Novell 271
3. Hiszpania Miguel Indurain Banesto 180
4. Dania Bjarne Riis Gewiss 175
5. Niemcy Erik Zabel Telekom 168

Klasyfikacja górska[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Francja Richard Virenque Festina 438
2. Włochy Claudio Chiappucci Carrera 214
3. Szwajcaria Alex Zülle ONCE 205
4. Hiszpania Miguel Indurain Banesto 198
5. Kolumbia Hernán Buenahora Kelme 177

Klasyfikacja młodzieżowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Włochy Marco Pantani Carrera 93 h 11' 19"
2. Dania Bo Hamburger TVM +8' 29"
3. Szwajcaria Beat Zberg Carrera +40' 48"
4. Stany Zjednoczone Lance Armstrong Motorola +1h 01' 46"
5. Austria Georg Totschnig Polti +1h 04' 07"

Klasyfikacja drużynowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Drużyna Czas
1. Hiszpania ONCE 278 h 29' 35"
2. Włochy Gewiss-Ballan +13' 23"
3. Włochy Mapei-GB +55' 53"
4. Francja Festina +1 h 17' 05"
5. Włochy Carrera +1 h 23' 31"

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Profil Casartellego na stronie Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-03)]. (ang.).
  2. ↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
  3. ↑ Zabel and Aldag confess EPO usage (ang.)
  4. ↑ Doping bei der Tour de France 1947 - heute (niem.)
  5. ↑ Les équipes du Tour de France 1995 (fr.)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Tour de France
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tour_de_France_1995&oldid=69292419”