Cahors – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cahors
miejscowość i gmina
Ilustracja
most Valentré w Cahors
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Francja

Region

 Oksytania

Departament

Lot

Okręg

Cahors

Kanton

Cahors-Nord-Est
Cahors-Nord-Ouest
Cahors-Sud

Kod INSEE

46042

Powierzchnia

64,7 km²

Populacja (2013)
• liczba ludności


20 764

Kod pocztowy

46000

Położenie na mapie Lot
Mapa konturowa Lot, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Cahors”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Cahors”
Położenie na mapie Oksytanii
Mapa konturowa Oksytanii, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Cahors”
Ziemia44°26′N 1°26′E/44,433333 1,433333
Strona internetowa

Cahors () – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania. Jest prefekturą departamentu Lot. W 2013 roku populacja gminy wynosiła 20 764 mieszkańców[1]. Przez teren gminy przepływa rzeka Lot[2].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Stare miasto i zakole rzeki Lot

Cahors leży w dawnej francuskiej prowincji Quercy, na południowo-zachodnim skraju Masywu Centralnego, na półwyspie utworzonym przez zakole rzeki Lot[3].

Powierzchnia gminy wynosi 64,7 km². Sąsiaduje między innymi z Laroque-des-Arcs, Trespoux-Rassiels i Pradines. Cahors położone jest na wysokości 135 m n.p.m.[4]

Nieopodal Cahors przebiega autostrada A20 z Vierzon do Montauban. Poprzez sieć autostrad łączy miasto z Tuluzą oraz przez Orlean z Paryżem. W pobliżu Cahors znajduje się Parc naturel régional des Causses du Quercy[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

w 51 r. p.n.e. w regionie Quercy, w Uxellodunum, miała miejsce bitwa pomiędzy galijską koalicją a rzymską armią. Niedługo później, za panowania Oktawiana Augusta, Rzymianie zakończyli podbój Galii i założyli miasto Divona Cadurcorum, w którym wzniesiono między innymi teatr, amfiteatr czy łaźnie. Wówczas miasto było prawdopodobnie bogate; zamieszkiwali je kupcy, rzemieślnicy czy też garncarze[5].

Po burzliwych czasach na początku średniowiecza, w VII wieku dzięki działaniom biskupa Dezyderego (fr. Didier) odbudowano miasto i otoczono je murami. Od połowy XII do połowy XIV wieku trwał „złoty wiek” Cahors. Garstka bogatych rodzin kupców-lichwiarzy skupiła się na międzynarodowym handlu i udzielaniu kredytów w całej Europie. Działania te przyniosły bogactwo miastu, jak i całej prowincji Quercy. Rzekę Lot używano do transportu towarów, w tym popularnego czarnego wina (fr. vin noir), cenionego w Anglii. W 1316 roku biskup Cahors Jacques Duèze został papieżem przyjmując imię Jana XXII. Założył on w mieście uniwersytet promującą życie zakonne oraz handel. Wojna stuletnia (1337-1453) kładzie kres dobrobytowi[6].

Po zniszczeniach wojny stuletniej populacja miasta prawdopodobnie spadła. Cahors straciło swoje znaczenie gospodarcze. W XVI wieku zachowuje jednak swój prestiż w dziedzinie intelektualnej, za pośrednictwem uniwersytetu, szkół i obecności kilku drukarni. Cahors jest kolebką humanistycznych poetów takich jak Clément Marot i Olivier de Magny. W XVII wieku Cahors jest miejscem ruchu kontrreformacji za sprawą biskupa Alaina de Solminihac, który reformuje diecezję oraz zakłada seminarium duchowne. W 1751 roku uniwersytet w Cahors został zlikwidowany poprzez połączego go z Uniwersytetem w Tuluzie[7].

Po rewolucji, Cahors zostało prefekturą departamentu Lot, który ówcześnie miał wiejski charakter, ze słabo rozwiniętym przemysłem. W 1835 roku zbudowano teatr włoski, w 1847 ratusz, w 1865 Pałac Sprawiedliwości, w 1889 wyższą szkołę dla dziewcząt oraz w 1907 bibliotekę. W 1869 roku przeprowadzono przez miasto linię kolejową z Paryża do Agen, a w 1884 roku zbudowano nowy dworzec wraz z uruchomieniem połączenia z miastem Montauban[8].

Klimat[edytuj | edytuj kod]

Średnia dzienna temperatura najwyższa jest w lipcu (20,3 °C), natomiast najniższa w styczniu (5,0 °C). Liczba dni z opadami najmniejsza jest w lipcu i sierpniu (średnio po 7 dni), a największa w maju (średnio 12 dni)[9].

Średnia temperatura i opady dla Cahors
Miesiąc Sty Lut Mar Kwi Maj Cze Lip Sie Wrz Paź Lis Gru
Średnie temperatury w dzień [°C] 8.5 10.6 13.6 16.0 20.2 23.3 26.7 26.5 23.1 18.0 12.0 9.4
Średnie dobowe temperatury [°C] 5.0 6.4 8.5 10.7 14.7 17.5 20.3 20.2 17.2 13.2 8.1 5.9
Średnie temperatury w nocy [°C] 1.5 2.1 3.5 5.5 9.1 11.6 13.9 13.9 11.3 8.5 4.2 2.5
Średnia liczba dni z opadami 11 10 10 11 12 9 7 7 8 10 10 10 115
Źródło: Norwegian Meteorological Institute and Norwegian Broadcasting Corporation[9] 2017-06-26

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Na terenie gminy zarejestrowano 195 taksonów (nie rozróżniano na gatunek, podgatunek czy odmianę) zwierząt oraz 509 taksonów roślin[10]. Wśród tych przedstawicieli flory i fauny zaobserwowano 17 gatunków wpisanych do francuskiej czerwonej księgi gatunków zagrożonych. Jeden gatunek mają status gatunku krytycznie zagrożonych – jest to węgorz europejski (Anguilla anguilla). Status gatunku zagrożonego mają 2 gatunki roślin – życica roczna (Lolium temulentum) i Sisymbrium polyceratium – oraz 2 gatunki ptaków – pokrzewka kasztanowata (Curruca undata) i ortolan (Emberiza hortulana)[11].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

W 2013 roku populacja Cahors liczyła 20 764 mieszkańców[1].

Zmiania liczby ludności w latach 1793–2013

Źródła:
cassini/EHESS (dla danych z lat 1793-2006)[12]
INSEE (dla danych z 2008 i 2013 roku)[1]

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

wnętrze katedry Saint-Étienne w Cahors

Zabytki w Cahors posiadające status monument historique[13]:

  • amfiteatr rzymski (fr. Amphithéâtre romain)
  • Arc de Diane, pozostałość po termach galo-romańskich
  • Archidiaconé, przy ulicy 38 rue de la Chantrerie
  • biblioteka miejska (fr. Bibliothèque municipale)
  • katedra św. Szczepana (fr. Cathédrale Saint-Étienne) – najważniejszy kościół w Cahors i siedziba biskupa. Budowany od XI wieku, od 1862 chroniony jako zabytek, od 1998 na liście światowego dziedzictwa UNESCO[14]
  • Borie de Polminhac
  • gimnazjum Pélegri (fr. Collège Pélegri)
  • klasztor benedyktynów (fr. Couvent des Bénédictines)
  • klasztor sióstr z Gramat (fr. Couvent des Sœurs de Gramat)
  • Cuvier du Chapitre
  • średniowieczne ruiny (fr. Demeure médiévale)
  • kościół św. Bartłomieja (fr. Église Saint-Barthélémy) – z XIV wieku[15][16]
  • kościół św. Urcysyna (fr. Église Saint-Urcisse)
  • ermitaż (fr. Ermitage)
  • Hôtel d'Alamand, przy ulicy 40 rue du Portail Alban
  • Hôtel d'Issala, na rogu ulic 160 rue Nationale i 83 rue du Docteur-Bergougnoux
  • Hôtel Lémozi, przy ulicy 17 boulevard Georges-Saumande
  • Hôtel de Marcilhac, przy ulicy 6 rue Clemenceau
  • Hôtel de Vayrols, przy ulicy 14 rue des Carmes
  • ratusz (fr. Hôtel de ville)
  • budynek Les Mirepoises (fr. Immeuble des Mirepoises), przy ulicy 15 boulevard Gambetta
  • liceum Gambetta (fr. Lycée Gambetta)
  • dom (fr. Maison), przy ulicy 16 rue du Château-du-Roi
  • dom (fr. Maison), przy ulicy 71 rue du Cheval-Blanc
  • dom (fr. Maison), przy ulicy 46 rue Donzelle
  • dom (fr. Maison), przy ulicy 3 rue Manceau
  • dom (fr. Maison), przy ulicy rue Nationale
  • dom Henryka IV (fr. Maison de Henri IV)
  • dom Issala (fr. Maison Issala)
  • dom Lacoste (fr. Maison Lacoste)
  • dom Quéval (fr. Maison Quéval)
  • dom Soulié du Bru (fr. Maison Soulié du Bru)
  • dom Trémolière (fr. Maison Trémolière)
  • dom Verdier (fr. Maison Verdier)
  • dom-wieża (fr. Maison-Tour), przy ulicy 2 rue du Four-Sainte-Catherine
  • muzeum w Cahors Henri-Martin (fr. Musée de Cahors Henri-Martin)
  • pałac Duèze (fr. Palais Duèze)
  • pałac Via (fr. Palais de Via)
  • most Valentré (fr. Pont Valentré) – został zbudowany w latach 1308-1378. Posiada trzy warowne wieże, sześć przęseł z ostro zakończonymi bastionami filarów. Jest niezwykłym przykładem średniowiecznej architektury obronnej. Kiedyś uznany za most diabła, stanowi symbol miasta. Kiedy most był odtwarzany w 1879 architekt Paul Gout umieścił na szczycie jednej z baszt rzeźbę diabła. Most jest częścią francuskiego odcinka drogi do Santiago de Compostela i znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO[17]
  • prezbiterium katedry (fr. Presbytère de la cathédrale)
  • mury obronne (fr. Remparts)

Transport[edytuj | edytuj kod]

W mieście znajduje się stacja kolejowa Gare de Cahors na linii Orlean – Montauban.

Ludzie związani z Cahors[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Populations légales 2013. INSEE. [dostęp 2017-06-26]. (fr.).
  2. Rivière Le Lot. Annuaire-Mairie.fr. [dostęp 2017-06-26]. (fr.).
  3. a b Atlas Routier France 2014. Michelin, 2014, s. 260. ISBN 978-2-06-719261-4. (fr.).
  4. Ville de Cahors. Annuaire-Mairie.fr. [dostęp 2017-06-26]. (fr.).
  5. Cahors antique. tourisme-cahors.fr. [dostęp 2017-06-26]. (fr.).
  6. Cahors médiéval. tourisme-cahors.fr. [dostęp 2017-06-26]. (fr.).
  7. Cahors entre renaissance et âge classique. tourisme-cahors.fr. [dostęp 2017-06-26]. (fr.).
  8. a b Cahors contemporain. tourisme-cahors.fr. [dostęp 2017-06-26]. (fr.).
  9. a b Norwegian Meteorological Institute and Norwegian Broadcasting Corporation 2007-2017: Weather statistics for Cahors, Midi-Pyrénées (France). [dostęp 2017-06-26]. (ang.).
  10. Liste des espèces recensées dans commune Cahors. Inventaire National du Patrimoine Naturel. [dostęp 2017-06-27]. (fr.).
  11. Liste des espèces menacées / commune : Cahors. Inventaire National du Patrimoine Naturel. [dostęp 2017-06-27]. (fr.).
  12. Cahors. cassini/EHESS. [dostęp 2017-06-26]. (fr.).
  13. Monuments historiques de Cahors. culture.gouv.fr. [dostęp 2017-06-26]. (fr.).
  14. Thibaut Souperbie, Cahors célèbre ses patrimoines [online], Medialot, 7 czerwca 2018 [dostęp 2023-01-27] (fr.).
  15. Philippe Mellet, Pierres des villes et fleurs des champs [online], Medialot, 20 października 2019 [dostęp 2023-01-27] (fr.).
  16. Eglise Saint-Barthelemy à Cahors: avis, horaires, prix, plan, adresse [online], www.cityzeum.com [dostęp 2023-01-27] (fr.).
  17. Thibaut Souperbie, Cahors : Le pont Valentré se refait une beauté [online], Medialot, 22 lutego 2021 [dostęp 2023-01-27] (fr.).