Tour de France 2000 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tour de France 2000
1999	2001
	; Trasa Tour de France 2000
Data	1 – 23 lipca 2000
Etapów	21
Dystans	3662 km
Czas zwycięzcy	92 h 33' 08"; (40,273 km/h)
Zgłoszenia	177 kolarzy
Ukończyło wyścig	127 kolarzy
	Podium
Pierwsze miejsce	Lance Armstrong (anulowane)
Drugie miejsce	Jan Ullrich
Trzecie miejsce	Joseba Beloki
	Pozostałe klasyfikacje
Górska	Santiago Botero
Punktowa	Erik Zabel
Młodzieżowa	Francisco Mancebo
Najaktywniejszych	Erik Dekker
Drużynowa	Kelme

87. Tour de France rozpoczął się 1 lipca we francuskim wesołym miasteczku Futuroscope, a zakończył się 23 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z 21 etapów, w tym 11 etapów płaskich, 2 etapów pagórkowatych, 5 etapów górskich i 3 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3662 km.

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikację generalną wygrał po raz drugi z rzędu Amerykanin Lance Armstrong, wyprzedzając Niemca Jana Ullricha i Hiszpana Josebę Belokiego. Niemiec Erik Zabel wygrał klasyfikację punktową, Kolumbijczyk Santiago Botero wygrał klasyfikację górską, a Hiszpan Francisco Mancebo był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Holender, Erik Dekker^[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była hiszpańska drużyna Kelme-Costa Blanca.

Doping[edytuj | edytuj kod]

Przed startem wyścigu wszyscy zawodnicy obowiązkowo musieli się poddać badaniom. Badań tych nie przeszli trzej kolarze: Rosjanin Siergiej Iwanow z drużyny Farm Frites, Włoch Rossano Brasi z Team Polti i Słoweniec Andrej Hauptman z Vini Caldirola-Sidermec. We krwi wszystkich trzech wykryto zbyt duży poziom hematokrytu we krwi, co sugerowało stosowanie erytropoetyny (EPO). Cała trójka została wykluczona z rywalizacji^[2].

Po zakończeniu 16. etapu testów antydopingowych nie przeszedł francuski kolarz Emmanuel Magnien. W jego krwi wykryto kortykosteroidy^[3]. Zwycięzca klasyfikacji punktowej, Erik Zabel, także stosował doping, do czego przyznał się w 2013 roku^[4].

W 2012 roku Armstrong został dożywotnio zdyskwalifikowany za stosowanie dopingu przez Amerykańską Agencję Antydopingową. Anulowano także wszystkie jego wyniki począwszy od 1 sierpnia 1998 roku^[5]. W 2013 roku Armstrong przyznał się do stosowania między innymi EPO, transfuzji krwi, testosteronu i kortyzonu^[6]. Mimo to jeden z najpoważniejszych rywali Amerykanina, Jan Ullrich stwierdził, że Amerykaninowi powinno się przywrócić wszystkie wyniki, z uwagi na powszechność stosowania dopingu wśród kolarzy w tamtych czasach^[7].

Drużyny[edytuj | edytuj kod]

W tej edycji TdF wzięło udział 20^[8] drużyn:

US Postal
Banesto
Mapei-Quick Step
Rabobank
ONCE-Deutsche Bank

Farm Frites
Cofidis
Lotto-Adecco
Française des Jeux
Team Polti

Crédit Agricole
Vini Caldirola-Sidermec
Kelme-Costa Blanca
Team Memory Card-Jack & Jones
Bonjour

Etapy[edytuj | edytuj kod]

Etap	Data	Trasa	Dystans	Zwycięzca
1	1 lipca	Futuroscope	ITT 16,5 km	David Millar
2	2 lipca	Futuroscope – Loudun	194,0 km	Tom Steels
3	3 lipca	Loudun – Nantes	161,5 km	Tom Steels
4	4 lipca	Nantes – Saint-Nazaire	TTT 70,0 km	ONCE
5	5 lipca	Vannes – Vitré	202,0 km	Marcel Wüst
6	6 lipca	Vitré – Tours	198,5 km	Léon van Bon
7	7 lipca	Tours – Limoges	205,5 km	Christophe Agnolutto
8	8 lipca	Limoges – Villeneuve-sur-Lot	203,5 km	Erik Dekker
9	9 lipca	Agen – Dax	181,0 km	Paolo Bettini
10	10 lipca	Dax – Hautacam	205,0 km	Javier Otxoa
11	11 lipca	Bagnères-de-Bigorre – Revel	218,5 km	Erik Dekker
	12 lipca	Dzień przerwy
12	13 lipca	Carpentras – Mont Ventoux	149,0 km	Marco Pantani
13	14 lipca	Awinion – Draguignan	185,5 km	José Vicente Garcia
14	15 lipca	Draguignan – Briançon	249,0 km	Santiago Botero
15	16 lipca	Briançon – Courchevel	173,5 km	Marco Pantani
	17 lipca	Dzień przerwy
16	18 lipca	Courchevel – Morzine	196,0 km	Richard Virenque
17	19 lipca	Évian-les-Bains – Lozanna	155,0 km	Erik Dekker
18	20 lipca	Lozanna – Fryburg Bryzgowijski	252,0 km	Salvatore Commesso
19	21 lipca	Fryburg Bryzgowijski – Miluza	ITT 58,5 km	~~Lance Armstrong~~
20	22 lipca	Belfort – Troyes	254,5 km	Erik Zabel
21	23 lipca	Paryż – Paryż (Champs-Élysées)	138,0 km	Stefano Zanini

Liderzy klasyfikacji po etapach[edytuj | edytuj kod]

Etap	Zwycięzca	Klasyfikacja generalna	Klasyfikacja punktowa	Klasyfikacja górska	Klasyfikacja młodzieżowa	Klasyfikacja drużynowa
1	David Millar	David Millar	David Millar	Marcel Wüst	David Millar	US Postal
2	Tom Steels		Tom Steels
3	Tom Steels
4	ONCE	Laurent Jalabert			David Cañada	ONCE
5	Marcel Wüst	Laurent Jalabert		Paolo Bettini	David Cañada	ONCE
6	Léon van Bon	Alberto Elli			Salvatore Commesso	Rabobank
7	Christophe Agnolutto		Marcel Wüst
8	Erik Dekker		Marcel Wüst	Erik Dekker
9	Paolo Bettini		Erik Zabel	Erik Dekker
10	Javier Otxoa	~~Lance Armstrong~~		Javier Otxoa	Francisco Mancebo
11	Erik Dekker
12	Marco Pantani					Banesto
13	José Vicente García
14	Santiago Botero			Santiago Botero
15	Marco Pantani
16	Richard Virenque					Kelme
17	Erik Dekker
18	Salvatore Commesso
19	~~Lance Armstrong~~
20	Erik Zabel
21	Stefano Zanini
Klasyfikacja końcowa		~~Lance Armstrong~~	Erik Zabel	Santiago Botero	Francisco Mancebo	Kelme

Podczas 2. etapu David Millar nosił żółtą koszulkę, a Lance Armstrong, drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.

Klasyfikacje końcowe[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Zawodnik	Drużyna	Czas
1.	~~Lance Armstrong~~	US Postal	92 h 33' 08"
2.	Jan Ullrich	Telekom	+6' 02"
3.	Joseba Beloki	Festina	+10' 04"
4.	Christophe Moreau	Festina	+10' 34"
5.	Roberto Heras	Kelme	+11' 50"
6.	Richard Virenque	Polti	+13' 26"
7.	Santiago Botero	Kelme	+14' 18"
8.	Fernando Escartín	Kelme	+17' 21"
9.	Francisco Mancebo	Banesto	+18' 09"
10.	Daniele Nardello	Mapei	+18' 25"

Klasyfikacja punktowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Zawodnik	Drużyna	Punkty
1.	Erik Zabel	Telekom	321
2.	Robbie McEwen	Farm Frites	203
3.	Romāns Vainšteins	Vini Caldirola	184
4.	Emmanuel Magnien	Française des Jeux	157
5.	Erik Dekker	Rabobank	138

Klasyfikacja górska[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Zawodnik	Drużyna	Punkty
1.	Santiago Botero	Kelme	347
2.	Javier Otxoa	Kelme	283
3.	Richard Virenque	Polti	267
4.	Pascal Hervé	Polti	234
5.	Nico Mattan	Cofidis	164

Klasyfikacja młodzieżowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Zawodnik	Drużyna	Czas
1.	Francisco Mancebo	Banesto	92 h 51' 17"
2.	Guido Trentin	Vini Caldirola	+17' 48"
3.	Grischa Niermann	Rabobank	+33' 57"
4.	David Cañada	ONCE	+59' 35"
5.	David Millar	Cofidis	+1 h 54' 54"

Klasyfikacja drużynowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Drużyna	Czas
1.	Kelme	278 h 10' 47"
2.	Festina	+13' 42"
3.	Banesto	+18' 21"
4.	Telekom	+40' 08"
5.	Lotto	+1 h 11' 50"

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
↑ Britian's Millar races to lead (ang.)
↑ Doping bei der Tour de France 1947 - heute (niem.)
↑ Zabel admits to doping from 1996 to 2003 (ang.)
↑ Lance Armstrong Receives Lifetime Ban And Disqualification Of Competitive Results For Doping Violations Stemming From His Involvement In The United States Postal Service Pro-Cycling Team Doping Conspiracy (ang.)
↑ Lance Armstrong comes clean (ang.)
↑ Jan Ullrich supports Lance (ang.)
↑ Les équipes du Tour de France 2000 (fr.)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Le Dico Du Tour: Le Tour de France 2000 (fr.)
Bike Race Info: 2000 Tour de France (ang.)

[1] PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).

[2] Britian's Millar races to lead (ang.)

[3] Doping bei der Tour de France 1947 - heute (niem.)

[4] Zabel admits to doping from 1996 to 2003 (ang.)

[5] Lance Armstrong Receives Lifetime Ban And Disqualification Of Competitive Results For Doping Violations Stemming From His Involvement In The United States Postal Service Pro-Cycling Team Doping Conspiracy (ang.)

[6] Lance Armstrong comes clean (ang.)

[7] Jan Ullrich supports Lance (ang.)

[8] Les équipes du Tour de France 2000 (fr.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]