French
DeutschTour de France 2004 – Wikipedia, wolna encyklopedia
| |||
 Trasa Tour de France 2004 | |||
| Data | |||
|---|---|---|---|
| Etapów | 20 (21) | ||
| Dystans | 3391 km | ||
| Czas zwycięzcy | 83 h 36' 02" (41.016 km/h) | ||
| Zgłoszenia | 188 kolarzy | ||
| Ukończyło wyścig | 147 kolarzy | ||
| Podium | |||
| Pierwsze miejsce |
| ||
| Drugie miejsce | |||
| Trzecie miejsce | |||
| Pozostałe klasyfikacje | |||
| Górska | |||
| Punktowa | |||
| Młodzieżowa | |||
| Najaktywniejszych | |||
| Drużynowa | |||
| Strona internetowa | |||
91. Tour de France rozpoczął się 3 lipca w belgijskim Liège, a zakończył się 25 lipca 2004 roku w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 20 etapów, w tym 10 etapów płaskich, 3 etapów pagórkowatych, 4 etapów górskich i 4 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3391 km.
Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikację generalną wygrał po raz szósty z rzędu Amerykanin Lance Armstrong, wyprzedzając Niemca Andreasa Klödena i Włocha Ivana Basso. Amerykanin został tym samym pierwszym kolarzem w historii, który sześciokrotnie wygrywał Wielką Pętlę. Australijczyk Robbie McEwen wygrał klasyfikację punktową, Francuz Richard Virenque wygrał klasyfikację górską, a Rosjanin Władimir Karpiec był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Richard Virenque[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była niemiecka drużyna T-Mobile Team.
Doping[edytuj | edytuj kod]
Drużyna Kelme miała początkowo wystartować w Tour de France 2004, jednak po opisaniu przez Jesúsa Manzano technik stosowania dopingu w tym zespole cała ekipa została wykluczona z imprezy[2].
Dziewiąty kolarz klasyfikacji generalnej, Amerykanin Levi Leipheimer został w 2012 roku pozbawiony wszystkich wyników z lat 1999-2006 po tym, jak przyznał się do stosowania dopingu[3].
W 2012 roku Armstrong został dożywotnio zdyskwalifikowany za stosowanie dopingu przez Amerykańską Agencję Antydopingową. Anulowano także wszystkie jego wyniki począwszy od 1 sierpnia 1998 roku[4]. W 2013 roku Armstrong przyznał się do stosowania między innymi erytropoetyny (EPO), transfuzji krwi, testosteronu i kortyzonu[5]. Mimo to jeden z najpoważniejszych rywali Amerykanina, Jan Ullrich stwierdził, że Amerykaninowi powinno się przywrócić wszystkie wyniki, z uwagi na powszechność stosowania dopingu wśród kolarzy w tamtych czasach[6].
Drużyny[edytuj | edytuj kod]
W tej edycji TdF wzięło udział 21[7] drużyn:
Etapy[edytuj | edytuj kod]
| Etap | Data | Trasa | Dystans | Zwycięzca | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| P | 3 lipca |  Liège |  ITT 6,1 km |  Fabian Cancellara | |||
| 1 | 4 lipca | Liège – Charleroi |  202,5 km |  Jaan Kirsipuu | |||
| 2 | 5 lipca | Charleroi – Namur | 197,0 km |  Robbie McEwen | |||
| 3 | 6 lipca | Waterloo – Wasquehal | 210,0 km |  Jean-Patrick Nazon | |||
| 4 | 7 lipca | Cambrai – Arras | TTT 64,5 km |  US Postal | |||
| 5 | 8 lipca | Amiens – Chartres | 200,5 km | Stuart O’Grady | |||
| 6 | 9 lipca | Bonneval – Angers | 196,0 km | Tom Boonen | |||
| 7 | 10 lipca | Châteaubriant – Saint-Brieuc | 204,5 km |  Filippo Pozzato | |||
| 8 | 11 lipca | Lamballe – Quimper | 168,0 km |  Thor Hushovd | |||
| 12 lipca | Dzień przerwy | ||||||
| 9 | 13 lipca | Saint-Léonard-de-Noblat – Guéret | 160,5 km | Robbie McEwen | |||
| 10 | 14 lipca | Limoges – Saint-Flour |  137,0 km | Richard Virenque | |||
| 11 | 15 lipca | Saint-Flour – Figeac | 164,0 km | David Moncoutié | |||
| 12 | 16 lipca | Castelsarrasin – La Mongie |  197,5 km | Ivan Basso | |||
| 13 | 17 lipca | Lannemezan – Plateau de Beille | 205,5 km | Lance Armstrong | |||
| 14 | 18 lipca | Carcassonne – Nîmes | 192,5 km |  Aitor González | |||
| 19 lipca | Dzień przerwy | ||||||
| 15 | 20 lipca | Valréas – Villard-de-Lans | 180,5 km | Lance Armstrong | |||
| 16 | 21 lipca | Le Bourg-d’Oisans – L’Alpe d’Huez | ITT 15,5 km | Lance Armstrong | |||
| 17 | 22 lipca | Le Bourg-d’Oisans – Le Grand-Bornand | 204,5 km | Lance Armstrong | |||
| 18 | 23 lipca | Annemasse – Lons-le-Saunier | 166,5 km | Juan Miguel Mercado | |||
| 19 | 24 lipca | Besançon | ITT 55,0 km | Lance Armstrong | |||
| 20 | 25 lipca | Montereau – Paryż (Champs-Élysées) | 163,0 km | Tom Boonen | |||
Liderzy klasyfikacji po etapach[edytuj | edytuj kod]
| Etap | Zwycięzca | Klasyfikacja generalna | Klasyfikacja punktowa | Klasyfikacja górska | Klasyfikacja młodzieżowa | Klasyfikacja drużynowa |
|---|---|---|---|---|---|---|
| P | Fabian Cancellara | Fabian Cancellara | Fabian Cancellara | Brak | Fabian Cancellara | US Postal |
| 1 | Jaan Kirsipuu | Thor Hushovd | Jens Voigt | |||
| 2 | Robbie McEwen | Thor Hushovd | Paolo Bettini | |||
| 3 | Jean-Patrick Nazon | Robbie McEwen | Robbie McEwen | |||
| 4 | US Postal | Matthias Kessler | ||||
| 5 | Stuart O’Grady | Thomas Voeckler | Thomas Voeckler | Team CSC | ||
| 6 | Tom Boonen | Stuart O’Grady | ||||
| 7 | Filippo Pozzato | |||||
| 8 | Thor Hushovd | Robbie McEwen | ||||
| 9 | Robbie McEwen | |||||
| 10 | Richard Virenque | Richard Virenque | ||||
| 11 | David Moncoutié | |||||
| 12 | Ivan Basso | |||||
| 13 | ||||||
| 14 | Aitor González | T-Mobile Team | ||||
| 15 | Team CSC | |||||
| 16 | T-Mobile Team | |||||
| 17 | ||||||
| 18 | Juan Miguel Mercado | |||||
| 19 | Władimir Karpiec | |||||
| 20 | Tom Boonen | |||||
| Klasyfikacja końcowa | Robbie McEwen | Richard Virenque | Władimir Karpiec | T-Mobile Team | ||
Klasyfikacje końcowe[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacja generalna[edytuj | edytuj kod]
| Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Czas |
|---|---|---|---|
| 1. | | ||
| 2. |  Andreas Klöden | T-Mobile | +6' 19" |
| 3. | Ivan Basso | Team CSC | +6' 40" |
| 4. | Jan Ullrich | T-Mobile | +8' 50" |
| 5. |  José Azevedo | US Postal | +14' 30" |
| 6. | Francisco Mancebo | Banesto | +18' 01" |
| 7. |  Georg Totschnig | Gerolsteiner | +18' 27" |
| 8. | Carlos Sastre | Team CSC | +19' 51" |
| 9. | | ||
| 10. | Óscar Pereiro | Phonak | +22' 54" |
Klasyfikacja punktowa[edytuj | edytuj kod]
| Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Punkty |
|---|---|---|---|
| 1. | Robbie McEwen | Lotto | 272 |
| 2. | Thor Hushovd | Crédit Agricole | 247 |
| 3. | Erik Zabel | T-Mobile | 245 |
| 4. | Stuart O’Grady | Cofidis | 234 |
| 5. | Danilo Hondo | Gerolsteiner | 227 |
Klasyfikacja górska[edytuj | edytuj kod]
| Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Punkty |
|---|---|---|---|
| 1. | Richard Virenque | Quick Step | 226 |
| 2. | | ||
| 3. |  Michael Rasmussen | Rabobank | 119 |
| 4. | Ivan Basso | Team CSC | 119 |
| 5. | Jan Ullrich | T-Mobile | 115 |
Klasyfikacja młodzieżowa[edytuj | edytuj kod]
| Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Czas |
|---|---|---|---|
| 1. |  Władimir Karpiec | Banesto | 84 h 01' 13" |
| 2. | Sandy Casar | FDJeux | +3' 42" |
| 3. | Thomas Voeckler | La Boulangère | +6' 01" |
| 4. | Michael Rogers | Quick Step | +16' 28" |
| 5. | Iker Camaño | Euskaltel | +22' 03" |
Klasyfikacja drużynowa[edytuj | edytuj kod]
| Pozycja | Drużyna | Czas |
|---|---|---|
| 1. | T-Mobile | 248 h 58' 43" |
| 2. | US Postal | +2' 42" |
| 3. | CSC-Tiscali | +10' 33" |
| 4. | Banesto | +52' 26" |
| 5. | Quick Step | +57' 33" |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
- ↑ Doping bei der Tour de France 1947 - heute (niem.)
- ↑ United States Anti-Doping Agency Acceptance of Sanction (ang.)
- ↑ Lance Armstrong Receives Lifetime Ban And Disqualification Of Competitive Results For Doping Violations Stemming From His Involvement In The United States Postal Service Pro-Cycling Team Doping Conspiracy (ang.)
- ↑ Lance Armstrong comes clean (ang.)
- ↑ Jan Ullrich supports Lance (ang.)
- ↑ Les équipes du Tour de France 2004 (fr.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|
