Andreas Klöden – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andreas Klöden
Ilustracja
Andreas Klöden (2013)
Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1975
Mittweida

Wzrost

183 cm

Kariera seniorska
Lata Drużyna
1998–2006 T-Mobile Team
2007–2009 Astana
2010–2011 Team RadioShack
2012–2013 RadioShack-Nissan-Trek
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
brąz Sydney 2000 kolarstwo
(start wspólny)
UCI ProTour
3. miejsce
2008
Strona internetowa

Andreas Klöden (ur. 22 czerwca 1975 w Mittweidzie) – niemiecki kolarz szosowy, brązowy medalista olimpijski.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Zawodową karierę rozpoczął w 1998, dwa lata po zdobyciu brązowego medalu MŚ w jeździe na czas w kategorii U-23, w drużynie Telekom. W swoim pierwszym sezonie wygrał klasyfikację generalną niemieckiego wyścigu Niedersachsen Rundfahrt, a także prolog Tour de Normandie. Rok później wygrał etap portugalskiego Tour de Algarve. Jednak pierwszym z jego wspaniałych sezonów był 2000. Klöden wygrał wtedy klasyfikację generalną Paryż-Nicea oraz Dookoła Kraju Basków. Na igrzyskach olimpijskich w Sydney zdobył brązowy medal, przegrywając z Janem Ullrichem i Aleksandra Winokurowa.

Przez kolejne trzy sezony Klödena prześladowały kontuzje. W wielkim stylu powrócił w 2004 zdobywając tytuł mistrza Niemiec, a także zajmując 2. miejsce w elitarnym francuskim wyścigu Tour de France, gdzie uległ tylko Lance’owi Armstrongowi.

W 2005 Klöden wygrał etap Dookoła Bawarii. Na Tour de France był pomocnikiem liderów T-Mobile Team – Ullricha i Winokurowa.

W 2006, kiedy Jan Ullrich i Ivan Basso byli uwikłani w aferę dopingową, Andreas mógł wreszcie pokusić się o zwycięstwo w Tour de France. Jednak wtedy pokonali go Floyd Landis i Oscar Pereiro. Jednakże Landis został zdyskwalifikowany z powodu dopingu, więc Niemcowi ostatecznie przypadła 2. lokata. 27 sierpnia 2006 Klöden postanowił przenieść się do Astany.

W sezonie 2008 zajął trzecie miejsce w klasyfikacji indywidualnej UCI ProTour, przegrywając tylko z Hiszpanem Alejandro Valverde i Włochem Damiano Cunego.

24 października 2013 roku ogłosił zakończenie kariery[1].

Najważniejsze zwycięstwa i sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]