Tour de France 2003 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tour de France 2003
2002 2004
Ilustracja
Trasa Tour de France 2003
Data

5 – 27 lipca 2003

Etapów

20 + prolog

Dystans

3427 km

Czas zwycięzcy

83 h 41' 12" (40,030 km/h)

Zgłoszenia

198 kolarzy

Ukończyło wyścig

147 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Stany Zjednoczone Lance Armstrong (anulowane)

Drugie miejsce

Niemcy Jan Ullrich

Trzecie miejsce

Kazachstan Aleksandr Winokurow

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Francja Richard Virenque

Punktowa

Australia Baden Cooke

Młodzieżowa

Rosja Dienis Mieńszow

Najaktywniejszych

Kazachstan Aleksandr Winokurow

Drużynowa

Dania Team CSC

Strona internetowa

90. Tour de France rozpoczął się 5 lipca w Paryżu, a zakończył się 27 lipca na Polach Elizejskich. Wyścig składał się z prologu i 20 etapów, w tym 10 etapów płaskich, 7 etapów górskich i 4 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3427 km. Był to pierwszy Tour, w którym uczestnicy obowiązkowo musieli korzystać z kasków.

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikację generalną wygrał po raz piąty z rzędu Amerykanin Lance Armstrong, wyprzedzając Niemca Jana Ullricha i Kazacha Aleksandra Winokurowa. Australijczyk Baden Cooke wygrał klasyfikację punktową, Francuz Richard Virenque wygrał klasyfikację górską, a Rosjanin Dienis Mieńszow był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Aleksandr Winokurow[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była duńska drużyna Team CSC.

Doping[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu 12. etapu testu antydopingowego nie przeszedł Hiszpan Javier Pascual Llorente. W jego krwi wykryto erytropoetynę (EPO)[2]. Podczas siódmego etapu w wyniku stosowania dopingu kolejny Hiszpan, Jesús Manzano upadł i stracił przytomność. W 2013 roku kolarz wyznał, iż wypadek ten związany był z podawaniem mu przez lekarza ekipy Kelme Oxyglobinu, leku stosowanego do leczenia anemii u zwierząt[3].

W 2007 roku do stosowania między innymi EPO w czasach swoich startów w ekipie ONCE (2001-2003) przyznał się Niemiec Jörg Jaksche[4]. Zwycięzca klasyfikacji punktowej, Erik Zabel, także stosował doping, do czego przyznał się w 2013 roku[5].

W 2012 roku Armstrong został dożywotnio zdyskwalifikowany za stosowanie dopingu przez Amerykańską Agencję Antydopingową. Anulowano także wszystkie jego wyniki począwszy od 1 sierpnia 1998 roku[6]. W 2013 roku Armstrong przyznał się do stosowania między innymi EPO, transfuzji krwi, testosteronu i kortyzonu[7]. Mimo to jeden z najpoważniejszych rywali Amerykanina, Jan Ullrich stwierdził, że Amerykaninowi powinno się przywrócić wszystkie wyniki, z uwagi na powszechność stosowania dopingu wśród kolarzy w tamtych czasach[8].

Drużyny[edytuj | edytuj kod]

W tej edycji TdF wzięło udział 21[9] drużyn:

Etapy[edytuj | edytuj kod]

Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
P 5 lipca Paryż ITT 6,5 km Australia Bradley McGee
1 6 lipca Saint-Denis – Meaux 168,0 km Włochy Alessandro Petacchi
2 7 lipca La Ferté-sous-Jouarre – Sedan 204,5 km Australia Baden Cooke
3 8 lipca Charleville-Mézières – Saint-Dizier 167,5 km Włochy Alessandro Petacchi
4 9 lipca Joinville – Saint-Dizier TTT 69,0 km Stany Zjednoczone US Postal
5 10 lipca Troyes – Nevers 196,5 km Włochy Alessandro Petacchi
6 11 lipca Nevers – Lyon 230,0 km Włochy Alessandro Petacchi
7 12 lipca Lyon – Morzine 230,5 km Francja Richard Virenque
8 13 lipca Sallanches – Alpe d’Huez 219,0 km Hiszpania Iban Mayo
9 14 lipca Le Bourg-d’Oisans – Gap 184,5 km Kazachstan Aleksandr Winokurow
10 15 lipca Gap – Marsylia 219,5 km Dania Jakob Piil
16 lipca Dzień przerwy
11 17 lipca Narbonne – Tuluza 153,5 km Hiszpania Juan Antonio Flecha
12 18 lipca Gaillac – Cap Découverte ITT 47,0 km Niemcy Jan Ullrich
13 19 lipca Tuluza – Ax 3 Domaines 197,5 km Hiszpania Carlos Sastre
14 20 lipca Saint-Girons – Loudenvielle 191,5 km Włochy Gilberto Simoni
15 21 lipca Bagnères-de-Bigorre – Luz Ardiden 159,5 km Stany Zjednoczone Lance Armstrong
22 lipca Dzień przerwy
16 23 lipca Pau – Bayonne 197,5 km Stany Zjednoczone Tyler Hamilton
17 24 lipca Dax – Bordeaux 181,0 km Holandia Servais Knaven
18 25 lipca Bordeaux – Saint-Maixent-l’École 203,5 km Hiszpania Pablo Lastras
19 26 lipca Pornic – Nantes ITT 49,0 km Wielka Brytania David Millar
20 27 lipca Ville-d’Avray – Paryż (Champs-Élysées) 152,0 km Francja Jean-Patrick Nazon

Liderzy klasyfikacji po etapach[edytuj | edytuj kod]

Etap Zwycięzca Klasyfikacja generalna
 Klasyfikacja punktowa
 Klasyfikacja górska
 Klasyfikacja młodzieżowa
 Klasyfikacja drużynowa
P Bradley McGee Bradley McGee Bradley McGee Brak Władimir Karpiec US Postal
1 Alessandro Petacchi Robbie McEwen Christophe Mengin Andy Flickinger
2 Baden Cooke Baden Cooke
3 Alessandro Petacchi Jean-Patrick Nazon
4 US Postal Víctor Hugo Peña Władimir Karpiec
5 Alessandro Petacchi Frédéric Finot
6 Alessandro Petacchi Alessandro Petacchi Christophe Mengin
7 Richard Virenque Richard Virenque Baden Cooke Richard Virenque Dienis Mieńszow Quick Step-Davitamon
8 Iban Mayo Lance Armstrong Euskaltel-Euskadi
9 Aleksandr Winokurow
10 Jakob Piil Team CSC
11 Juan Antonio Flecha
12 Jan Ullrich iBanesto.com
13 Carlos Sastre Team CSC
14 Gilberto Simoni
15 Lance Armstrong
16 Tyler Hamilton
17 Servais Knaven
18 Pablo Lastras Robbie McEwen
19 David Millar
20 Jean-Patrick Nazon Baden Cooke
Klasyfikacja końcowa Lance Armstrong Baden Cooke Richard Virenque Dienis Mieńszow Team CSC

Klasyfikacje końcowe[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Stany Zjednoczone Lance Armstong US Postal 83 h 41 12''
2. Niemcy Jan Ullrich Bianchi +1' 01"
3. Kazachstan Aleksandr Winokurow Telekom +4' 14"
4. Stany Zjednoczone Tyler Hamilton Team CSC +6' 17"
5. Hiszpania Haimar Zubeldia Euskaltel +6' 51"
6. Hiszpania Iban Mayo Euskaltel +7' 06"
7. Włochy Ivan Basso Fassa Bortolo +10' 12"
8. Francja Christophe Moreau Crédit Agricole +12' 28"
9. Hiszpania Carlos Sastre Team CSC +18' 49"
10. Hiszpania Francisco Mancebo iBanesto.com +19' 15"

Klasyfikacja punktowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Australia Baden Cooke Green jersey FDJeux.com 216
2. Australia Robbie McEwen Lotto-Domo 214
3. Niemcy Erik Zabel Telekom 188
4. Norwegia Thor Hushovd Crédit Agricole 173
5. Włochy Luca Paolini Quick Step 156

Klasyfikacja górska[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Francja Richard Virenque Quick Step 324
2. Szwajcaria Laurent Dufaux Alessio 187
3. Stany Zjednoczone Lance Armstrong US Postal 168
4. Francja Christophe Moreau Crédit Agricole 137
5. Hiszpania Juan Miguel Mercado iBanesto.com 136

Klasyfikacja młodzieżowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Rosja Dienis Mieńszow iBanesto.com 84 h 00' 56"
2. Hiszpania Mikel Astarloza AG2R +42' 29"
3. Hiszpania Juan Miguel Mercado iBanesto.com +1 h 02' 48"
4. Francja Sylvain Chavanel Brioches +1 h 05' 17"
5. Francja Andy Flickinger AG2R +1 h 09' 09"

Klasyfikacja drużynowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Drużyna Czas
1. Dania CSC 248 h 18' 18"
2. Hiszpania iBanesto +21' 46"
3. Hiszpania Euskaltel +44' 59"
4. Stany Zjednoczone US Postal +45' 53"
5. Włochy Bianchi +1 h 12' 40"

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
  2. ↑ Doping bei der Tour de France 1947 - heute (niem.)
  3. ↑ Manzano delivers shocking evidence at Puerto trial (ang.)
  4. ↑ Jörg Jaksche: Doping, hypocrisy and a dog called Bella (ang.)
  5. ↑ Zabel admits to doping from 1996 to 2003 (ang.)
  6. ↑ Lance Armstrong Receives Lifetime Ban And Disqualification Of Competitive Results For Doping Violations Stemming From His Involvement In The United States Postal Service Pro-Cycling Team Doping Conspiracy (ang.)
  7. ↑ Lance Armstrong comes clean (ang.)
  8. ↑ Jan Ullrich supports Lance (ang.)
  9. ↑ Les équipes du Tour de France 2003 (fr.)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Tour de France
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tour_de_France_2003&oldid=68604455”