Tour de France 2002 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tour de France 2002
2001 2003
Ilustracja
Trasa Tour de France 2002
Data

6 – 28 lipca 2002

Etapów

20 (21)

Dystans

3277 km

Czas zwycięzcy

82 h 05' 12" (39,982 km/h)

Zgłoszenia

189 kolarzy

Ukończyło wyścig

153 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Stany Zjednoczone Lance Armstrong (anulowane)

Drugie miejsce

Hiszpania Joseba Beloki

Trzecie miejsce

Litwa Raimondas Rumšas

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Francja Laurent Jalabert

Punktowa

Australia Robbie McEwen

Młodzieżowa

Włochy Ivan Basso

Najaktywniejszych

Francja Laurent Jalabert

Drużynowa

Hiszpania ONCE-Eroski

Strona internetowa
Kolarze na trasie do Mont Ventoux

89. Tour de France rozpoczął się 6 lipca w Luksemburgu, a zakończył się 28 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 20 etapów, w tym 10 etapów płaskich, 2 etapów pagórkowatych, 5 etapów górskich i 4 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3277 km.

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikację generalną wygrał po raz czwarty z rzędu Amerykanin Lance Armstrong, wyprzedzając Hiszpana Josebę Belokiego i Litwina Raimondasa Rumšasa. Australijczyk Robbie McEwen wygrał klasyfikację punktową, Francuz Laurent Jalabert wygrał klasyfikację górską, a Włoch Ivan Basso był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Laurent Jalabert[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była hiszpańska drużyna ONCE.

Doping[edytuj | edytuj kod]

W dniu zakończenia TdF żona trzeciego w klasyfikacji generalnej Raimondasa Rumšasa została aresztowana przez oficerów celnych za posiadanie niedozwolonych środków[2]. Sam kolarz nie poniósł jednak żadnych konsekwencji. Piąty w klasyfikacji Hiszpan Igor González de Galdeano miał zbyt duże stężenie salbutamolu we krwi, jednak pozwolono mu na start, ponieważ środek ten jest jednocześnie lekiem na astmę, na którą choruje[3]. Ósmy kolarz klasyfikacji generalnej, Amerykanin Levi Leipheimer został w 2012 roku pozbawiony wszystkich wyników z lat 1999-2006 po tym, jak przyznał się to stosowania dopingu[4].

W 2007 roku do stosowania między innymi EPO w czasach swoich startów w ekipie ONCE (2001-2003) przyznał się Niemiec Jörg Jaksche[5]. Zwycięzca klasyfikacji punktowej, Erik Zabel, także stosował doping, do czego przyznał się w 2013 roku[6].

W 2012 roku Armstrong został dożywotnio zdyskwalifikowany za stosowanie dopingu przez Amerykańską Agencję Antydopingową. Anulowano także wszystkie jego wyniki począwszy od 1 sierpnia 1998 roku[7]. W 2013 roku Armstrong przyznał się do stosowania między innymi EPO, transfuzji krwi, testosteronu i kortyzonu[8]. Mimo to jeden z najpoważniejszych rywali Amerykanina, Jan Ullrich stwierdził, że Amerykaninowi powinno się przywrócić wszystkie wyniki, z uwagi na powszechność stosowania dopingu wśród kolarzy w tamtych czasach[9].

Drużyny[edytuj | edytuj kod]

W tej edycji TdF wzięło udział 21[10] drużyn:

Etapy[edytuj | edytuj kod]

Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
P 6 lipca Luksemburg Luksemburg ITT 7,0 km Stany Zjednoczone Lance Armstrong
1 7 lipca Luksemburg Luksemburg 192,5 km Szwajcaria Rubens Bertogliati
2 8 lipca Luksemburg Luksemburg – Niemcy Saarbrücken 181,0 km Hiszpania Óscar Freire
3 9 lipca Metz – Reims 174,5 km Australia Robbie McEwen
4 10 lipca Épernay – Château-Thierry TTT 67,5 km Hiszpania ONCE
5 11 lipca Soissons – Rouen 195,0 km Estonia Jaan Kirsipuu
6 12 lipca Forges-les-Eaux – Alençon 199,5 km Niemcy Erik Zabel
7 13 lipca Bagnoles-de-l'Orne – Avranches 176,0 km Australia Bradley McGee
8 14 lipca Saint-Martin-de-Landelles – Plouay 217,5 km Holandia Karsten Kroon
9 15 lipca Lanester – Lorient ITT 52,0 km Kolumbia Santiago Botero
16 lipca Dzień przerwy
10 17 lipca Bazas – Pau 147,0 km Francja Patrice Halgand
11 18 lipca Pau – La Mongie 158,0 km Stany Zjednoczone Lance Armstrong
12 20 lipca Lannemezan – Plateau de Beille 199,5 km Stany Zjednoczone Lance Armstrong
13 21 lipca Lavelanet – Béziers 171,0 km Wielka Brytania David Millar
14 22 lipca Lodève – Mont Ventoux 221,0 km Francja Richard Virenque
15 23 lipca Vaison-la-Romaine – Les Deux Alpes 226,5 km Kolumbia Santiago Botero
16 24 lipca Les Deux Alpes – La Plagne 179,5 km Holandia Michael Boogerd
17 25 lipca Aime – Cluses 142,0 km Włochy Dario Frigo
18 26 lipca Cluses – Bourg-en-Bresse 176,5 km Norwegia Thor Hushovd
19 27 lipca Régnié-Durette – Mâcon ITT 50,0 km Stany Zjednoczone Lance Armstrong
20 28 lipca Mâcon – Paryż (Champs-Élysées) 147,0 km Australia Robbie McEwen

Liderzy klasyfikacji po etapach[edytuj | edytuj kod]

Etap Zwycięzca Klasyfikacja generalna
 Klasyfikacja punktowa
 Klasyfikacja górska
 Klasyfikacja młodzieżowa
 Klasyfikacja drużynowa
P Lance Armstrong Lance Armstrong Lance Armstrong Brak David Millar CSC-Tiscali
1 Rubens Bertogliati Rubens Bertogliati Erik Zabel Christophe Mengin Rubens Bertogliati
2 Óscar Freire Stéphane Berges
3 Robbie McEwen Erik Zabel Christophe Mengin
4 ONCE Igor González de Galdeano Isidro Nozal ONCE-Eroski
5 Jaan Kirsipuu
6 Erik Zabel
7 Bradley McGee
8 Karsten Kroon
9 Santiago Botero David Millar
10 Patrice Halgand Robbie McEwen
11 Lance Armstrong Lance Armstrong Erik Zabel Patrice Halgand Ivan Basso
12 Lance Armstrong Laurent Jalabert
13 David Millar Robbie McEwen
14 Richard Virenque
15 Santiago Botero
16 Michael Boogerd
17 Dario Frigo
18 Thor Hushovd
19 Lance Armstrong
20 Robbie McEwen
Klasyfikacja końcowa Lance Armstrong Robbie McEwen Laurent Jalabert Ivan Basso ONCE-Eroski
  • Podczas 1. etapu Lance Armstrong nosił żółtą koszulkę, a Laurent Jalabert, drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.
  • Podczas 2. i 3. etapu Rubens Bertogliati nosił żółtą koszulkę, a David Millar, drugi w klasyfikacji młodzieżowej, białą.
  • Podczas 4. etapu Erik Zabel nosił żółtą koszulkę, a Robbie McEwen, drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.

Klasyfikacje końcowe[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Stany Zjednoczone Lance Armstrong US Postal 82 h 05' 12''
2. Hiszpania Joseba Beloki ONCE +7' 17"
3. Litwa Raimondas Rumšas Lampre +8' 17"
4. Kolumbia Santiago Botero Kelme +13' 10"
5. Hiszpania Igor González de Galdeano iBanesto +13' 54"
6. Portugalia José Azevedo ONCE +15' 44"
7. Hiszpania Francisco Mancebo iBanesto +16' 05"
8. Stany Zjednoczone Levi Leipheimer Rabobank +17' 11"
9. Hiszpania Roberto Heras US Postal +17' 12"
10. Hiszpania Carlos Sastre Team CSC +19' 05"

Klasyfikacja punktowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Australia Robbie McEwen Green jersey Lotto 280
2. Niemcy Erik Zabel Telekom 261
3. Australia Stuart O’Grady Crédit Agricole 208
4. Australia Baden Cooke FDJeux 198
5. Czechy Ján Svorada Lampre 154

Klasyfikacja górska[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Francja Laurent Jalabert CSC-Tiscali 262
2. Belgia Mario Aerts Lotto 178
3. Kolumbia Santiago Botero Kelme 162
4. Stany Zjednoczone Lance Armstrong US Postal 152
5. Belgia Axel Merckx Domo-Farm Frites 121

Klasyfikacja młodzieżowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Włochy Ivan Basso Fassa Bortolo 82 h 24' 30"
2. Francja Nicolas Vogondy FDJeux +13' 26"
3. Belgia Christophe Brandt Lotto +48' 32"
4. Francja Sylvain Chavanel Bonjour +50' 08"
5. Hiszpania Isidro Nozal ONCE +54' 09"

Klasyfikacja drużynowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Drużyna Czas
1. Hiszpania ONCE 246 h 36' 14"
2. Stany Zjednoczone US Postal +22' 49"
3. Dania CSC-Tiscali +30' 17"
4. Hiszpania iBanesto +34' 06"
5. Francja Cofidis +36' 19"

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
  2. ↑ Rumsas receives suspended sentence (ang.)
  3. ↑ Galdeano exceeds limit for asthma medicine, but allowed to start (ang.)
  4. ↑ United States Anti-Doping Agency Acceptance of Sanction (ang.)
  5. ↑ Jörg Jaksche: Doping, hypocrisy and a dog called Bella (ang.)
  6. ↑ Zabel admits to doping from 1996 to 2003 (ang.)
  7. ↑ Lance Armstrong Receives Lifetime Ban And Disqualification Of Competitive Results For Doping Violations Stemming From His Involvement In The United States Postal Service Pro-Cycling Team Doping Conspiracy (ang.)
  8. ↑ Lance Armstrong comes clean (ang.)
  9. ↑ Jan Ullrich supports Lance (ang.)
  10. ↑ Les équipes du Tour de France 2002 (fr.)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Tour de France
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tour_de_France_2002&oldid=69292428”