Tour de France 1987 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tour de France 1987
1986	1988
Data	1 – 26 lipca 1987
Etapów	25 (26)
Dystans	4231 km
Czas zwycięzcy	115 h 27' 42"; (37,294 km/h)
Zgłoszenia	207 kolarzy
Ukończyło wyścig	135 kolarzy
	Podium
Pierwsze miejsce	Stephen Roche
Drugie miejsce	Pedro Delgado
Trzecie miejsce	Jean-François Bernard
	Pozostałe klasyfikacje
Górska	Luis Herrera
Punktowa	Jean-Paul van Poppel
Sprinterska	Gilbert Duclos-Lassalle
Młodzieżowa	Raúl Alcalá
Kombinowana	Jean-François Bernard
Najaktywniejszych	Régis Clère
Drużynowa	Système U
Drużynowa punktowa	Système U

74. Tour de France rozpoczął się 1 lipca w Berlinie, a zakończył się 26 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 22 etapów, w tym: 10 etapów płaskich, 8 etapów górskich i 5 etapów jazdy indywidualnej na czas. Cała trasa liczyła 4231 km.

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikację generalną wygrał Irlandczyk Stephen Roche, wyprzedzając Hiszpana Pedro Delgado i Francuza Jeana-François Bernarda. Roche został tym samym pierwszym kolarzem z Wysp Brytyjskich, który wygrał Wielka Pętlę. Klasyfikację górską wygrał Kolumbijczyk Luis Herrera, punktową Holender Jean-Paul van Poppel, sprinterską Francuz Gilbert Duclos-Lassalle, kombinowaną jego rodak – Jean-François Bernard, a młodzieżową Meksykanin Raúl Alcalá. Najaktywniejszym kolarzem został kolejny reprezentant gospodarzy, Régis Clère^[1]. W obu klasyfikacjach drużynowych najlepsza była francuska drużyna Système U^[2].

Zwycięzca poprzedniej edycji, Amerykanin Greg LeMond nie wystartował w 1987 roku z powodu wypadku.

Po zakończeniu pierwszego etapu tej edycji prowadzenie w klasyfikacji generalnej objął Polak, Lech Piasecki, którzy został pierwszym kolarzem z bloku wschodniego, który nosił maillot jaune. Podczas tej edycji Touru koszulka ośmiokrotnie zmieniała właściciela, co było nowym rekordem.

Zmiany w stosunku do poprzednich edycji[edytuj | edytuj kod]

W 1987 roku zmieniono zasady klasyfikacji młodzieżowej. W latach 1983-1986 była to w zasadzie klasyfikacja debiutantów, w której liczono wyniki tylko tych kolarzy, którzy startowali w TdF po raz pierwszy w karierze. Od 1987 roku klasyfikację tą otwarto dla wszystkich kolarzy poniżej 25 roku życia.

Zmniejszono także liczbę zawodników w poszczególnych ekipach z 10 do 9, by dopuścić więcej drużyn do startu^[3].

Doping[edytuj | edytuj kod]

Podczas Tour de France testy dopingowe trzech kolarzy dały wynik pozytywny: Dietrich Thurau z RFN stosował nandrolon, a Włosi Guido Bontempi i Silvano Contini wspomagali się testosteronem^[4].

Drużyny[edytuj | edytuj kod]

W tej edycji TdF wzięły udział 23^[5] drużyny:

Toshiba
Carrera
Hitachi
Z
BH
PDM
Système U
Reynolds-Seur

Teka
Ryalco-Postobón
RMO
Caja Rural
Fagor
Café de Colombia
Superconfex
Panasonic

Del Tongo-Colnago
KAS-Miko
Joker
7-Eleven
Roland
Brianzoli-Chateau d'Ax
ANC-Halfords

Etapy[edytuj | edytuj kod]

Etap	Data	Trasa	Dystans	Zwycięzca
P	1 lipca	Berlin Zachodni	ITT 6,1 km	Jelle Nijdam
1	2 lipca	Berlin Zachodni	105,5 km	Nico Verhoeven
2	2 lipca	Berlin Zachodni	TTT 40,5 km	Carrera
3	4 lipca	Karlsruhe – Stuttgart	219,0 km	Acácio da Silva
4	5 lipca	Stuttgart – Pforzheim	79,0 km	Herman Frison
5	5 lipca	Pforzheim – Strasburg	112,5 km	Marc Sergeant
6	6 lipca	Strasburg – Épinal	169,0 km	Christophe Lavainne
7	7 lipca	Épinal – Troyes	211,0 km	Manuel Jorge Domínguez^[6]
8	8 lipca	Troyes – Épinay-sous-Sénart	205,5 km	Jean-Paul van Poppel
9	9 lipca	Orléans – Renazé	260,0 km	Adrie van der Poel
10	10 lipca	Saumur – Futuroscope	ITT 87,5 km	Stephen Roche
11	11 lipca	Poitiers – Chaumeil	206,0 km	Martial Gayant
12	12 lipca	Brive – Bordeaux	228,0 km	Davis Phinney
13	13 lipca	Bajonna – Pau	219,0 km	Erik Breukink
14	14 lipca	Pau – Luz Ardiden	166,0 km	Dag Otto Lauritzen
15	15 lipca	Tarbes – Blagnac	164,0 km	Rolf Gölz
16	16 lipca	Blagnac – Millau	216,5 km	Régis Clère
17	17 lipca	Millau – Awinion	239,0 km	Jean-Paul van Poppel
	18 lipca	Dzień przerwy
18	19 lipca	Carpentras – Mont Ventoux	ITT 36,5 km	Jean-François Bernard
19	20 lipca	Valréas – Villard-de-Lans	185,0 km	Pedro Delgado
20	21 lipca	Villard-de-Lans – L’Alpe d’Huez	201,0 km	Federico Echave
21	22 lipca	Le Bourg-d’Oisans – La Plagne	185,5 km	Laurent Fignon
22	23 lipca	La Plagne – Morzine	186,0 km	Eduardo Chozas
23	24 lipca	Saint-Julien-en-Genevois – Dijon	224,5 km	Régis Clère
24	25 lipca	Dijon	ITT 38,0 km	Jean-François Bernard
25	26 lipca	Créteil – Paryż (Champs-Élysées)	192,0 km	Jeff Pierce

Liderzy klasyfikacji po etapach[edytuj | edytuj kod]

Etap	Zwycięzca	Klasyfikacja generalna	Klasyfikacja punktowa	Klasyfikacja górska	Klasyfikacja kombinowana	Klasyfikacja sprinterska	Klasyfikacja młodzieżowa	Klasyfikacja drużynowa	Klasyfikacja drużynowa punktowa
P	Jelle Nijdam	Jelle Nijdam	Jelle Nijdam	brak	Jelle Nijdam	brak	brak	Carrera	Carrera
1	Nico Verhoeven	Lech Piasecki	Lech Piasecki	Gilbert Duclos-Lassalle	Jelle Nijdam	Dietrich Thurau	Jean-Claude Colotti	Del Tongo	Roland
2	Carrera	Lech Piasecki	Lech Piasecki	Gilbert Duclos-Lassalle	Erik Breukink	Giovanni Bottoia		Carrera
3	Acácio da Silva	Erich Maechler	Acacio da Silva	Frédéric Brun	Bruno Cornilet	Gilbert Duclos-Lassalle		Système U
4	Herman Frison		Jörg Müller			Dietrich Thurau
5	Marc Sergeant		Jörg Müller			Dietrich Thurau
6	Christophe Lavainne		Bruno Wojtinek	Hendrik Devos	Christophe Lavainne	Christophe Lavainne
7	Manuel Jorge Domínguez		Jean-Paul van Poppel	Raúl Alcalá
8	Jean-Paul van Poppel
9	Adrie van der Poel
10	Stephen Roche	Charly Mottet			Bruno Cornilet
11	Martial Gayant	Martial Gayant							PDM
12	Davis Phinney	Martial Gayant							PDM
13	Erik Breukink	Charly Mottet			Erik Breukink	Jean-François Bernard			Panasonic
14	Dag Otto Lauritzen			Luis Herrera	Raúl Alcalá				Eleven-Hoonved
15	Rolf Gölz			Luis Herrera					PDM
16	Régis Clère			Raúl Alcalá			Gilbert Duclos-Lassalle		Eleven-Hoonved
17	Jean-Paul van Poppel			Luis Herrera					PDM
18	Jean-François Bernard	Jean-François Bernard							Eleven-Hoonved
19	Pedro Delgado	Stephen Roche							PDM
20	Federico Echave	Pedro Delgado							Eleven-Hoonved
21	Laurent Fignon								Eleven-Hoonved
22	Eduardo Chozas		Stephen Roche						Système U
23	Régis Clère		Jean-Paul van Poppel
24	Jean-François Bernard	Stephen Roche	Stephen Roche
25	Jeff Pierce	Stephen Roche	Jean-Paul van Poppel
Klasyfikacja końcowa		Stephen Roche	Jean-Paul van Poppel	Luis Herrera	Raúl Alcalá	Jean-François Bernard	Gilbert Duclos-Lassalle	Système U	Système U

Klasyfikacje końcowe[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Zawodnik	Drużyna	Czas
1.	Stephen Roche	Carrera	115 h 27' 42"
2.	Pedro Delgado	PDM	+40"
3.	Jean-François Bernard	La Vie Claire	+2' 13"
4.	Charly Mottet	Système U	+6' 40"
5.	Luis Herrera	Café de Colombia	+9' 32"
6.	Fabio Parra	Café de Colombia	+16' 53"
7.	Laurent Fignon	Système U	+18' 24"
8.	Anselmo Fuerte	BH	+18' 33"
9.	Raúl Alcalá	7-Eleven	+21' 49"
10.	Marino Lejarreta	Orbea	+26' 13"

Klasyfikacja punktowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Zawodnik	Drużyna	Punkty
1.	Jean-Paul van Poppel	Superconfex	263
2.	Stephen Roche	Carrera	247
3.	Pedro Delgado	PDM	228
4.	Jean-François Bernard	La Vie Claire	201
5.	Jozef Lieckens	Joker-Emerxil	195

Klasyfikacja górska[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Zawodnik	Drużyna	Punkty
1.	Luis Herrera	Café de Colombia	452
2.	Anselmo Fuerte	BH	314
3.	Raúl Alcalá	7-Eleven	277
4.	Pedro Delgado	PDM	224
5.	Fabio Parra	Café de Colombia	180

Klasyfikacja młodzieżowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja	Zawodnik	Drużyna	Czas
1.	Raúl Alcalá	7-Eleven	115 h 49' 31"
2.	Erik Breukink	Panasonic	+31' 46"
3.	Gilles Sanders	KAS	+59' 08"
4.	Jesper Skibby	Colnago	+59' 24"
5.	José Sanchis	Orbea	+1 h 08' 17"