David Millar – Wikipedia, wolna encyklopedia

David Millar

David Millar podczas Tour de Romandie 2011
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1977 La Valetta
Wzrost	192 cm
Informacje klubowe
Klub	Garmin-Sharp
Kariera seniorska
Lata Drużyna 1997–2004 Cofidis 2006–2007 Saunier Duval-Prodir 2008–2014 Slipstream-Chipotle
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym srebro Lizbona 2001 Ind. na czas srebro Melbourne 2010 Ind. na czas

David Millar (ur. 4 stycznia 1977 w La Valetta na Malcie) – szkocki kolarz szosowy i torowy, dwukrotny medalista szosowych mistrzostw świata, zawodnik profesjonalnej grupy Garmin-Sharp.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Millar, syn brytyjskiego dyplomaty, wzrastał w Hongkongu. Nie jest spokrewniony z innym szkockim kolarzem o tym samym nazwisku, Robertem Millarem. W 1997 został zawodowcem wstępując w szeregi teamu Cofidis, gdzie należał do czasu afery dopingowej z lata 2004. Zawieszono go wtedy do 23 czerwca 2006. Swój powrót do ścigania świętował podczas Tour de France 2006 w gronie kolarzy z grupy Saunier Duval-Prodir. Z końcem 2007 przeszedł do amerykańskiej drużyny Team Slipstream (jest jej współwłaścicielem), mającej ambicje dostania się do ProTour w roku 2009.

Należy do specjalistów od jazdy na czas. Podczas Tour de France 2000 wygrał prolog (który z powodu swojej długości – 16,5 km – był rozgrywany jako pierwszy etap) i przez trzy kolejne dni nosił żółtą koszulkę. W kolejnych latach również wygrywał etapy w Tourze (jeden w 2002 i jeden w 2003) oraz w Vuelta a España (2001 i jeden w 2003). Swój pierwszy triumf po aferze dopingowej świętował podczas czasówki na Vuelta a España 2006.

Najlepszym sezonem był dla niego rok 2003: na jubileuszowym Tour de France 2003 z powodu problemów technicznych zaprzepaścił zwycięstwo na prologu rozgrywanym pod paryską Wieżą Eiffla, jednak jesienią zdobył złoto na mistrzostwach świata w Hamilton. Na rozgrywanych dwa lata wcześniej mistrzostwach świata w Lizbonie był drugi za Janem Ullrichem.

Latem 2004 roku przyznał się jednak do stosowania EPO^[1], przez co stracił tytuł mistrzowski na rzecz Australijczyka Michaela Rogersa. Millar należy więc, obok Richarda Virenque'a, Alexa Zülle i kilku innych, do grona słynnych kolarzy przyłapanych na dopingu. W konsekwencji został zdyskwalifikowany na dwa lata.

Do kolarstwa powrócił w 2006 roku. Na początku marca 2007 wygrał prolog Paryż-Nicea.

Podczas mistrzostw świata w Geelong w 2010 roku zdobył kolejne srebro w jeździe indywidualnej na czas. Przegrał tylko z Fabianem Cancellarą ze Szwajcarii.

Ponadto w 2000 roku wystartował w indywidualnej jeździe na czas na igrzyskach olimpijskich w Sydney, zajmując 16. miejsce. Wystąpił także na igrzyskach w Londynie w 2012 roku, gdzie w wyścigu ze startu wspólnego zajął 108. pozycję.

Najważniejsze osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na cyclingarchives.com (ang.)
• Profil na cqranking.com (ang.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-22)]. (ang.)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]