Tour de France 1986 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tour de France 1986
1985 1987
Ilustracja
Trasa Tour de France 1986
Data

427 lipca 1986

Etapów

23 (24)

Dystans

4083 km

Czas zwycięzcy

110 h 35' 19"
(37,208 km/h)

Zgłoszenia

210 kolarzy

Ukończyło wyścig

132 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Stany Zjednoczone Greg LeMond

Drugie miejsce

Francja Bernard Hinault

Trzecie miejsce

Szwajcaria Urs Zimmermann

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Francja Bernard Hinault

Punktowa

Belgia Eric Vanderaerden

Sprinterska

Holandia Gerrit Solleveld

Młodzieżowa

Stany Zjednoczone Andrew Hampsten

Kombinowana

Stany Zjednoczone Greg LeMond

Najaktywniejszych

Francja Bernard Hinault

Drużynowa

Francja La Vie Claire

Drużynowa punktowa

Holandia Panasonic

73. Tour de France rozpoczął się 4 lipca w Boulogne-Billancourt, a zakończył się 27 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 23 etapów, w tym 13 etapów płaskich, 7 etapów górskich i 4 etapów jazdy indywidualnej na czas. Cała trasa liczyła 4083 km.

Klasyfikację generalną wygrał Amerykanin Greg LeMond, wyprzedzając Francuza Bernarda Hinaulta i Szwajcara Ursa Zimmermanna. LeMond został tym samym pierwszym kolarzem spoza Europy, który wygrał Wielka Pętlę. Klasyfikację górską wygrał Hinault, punktową Belg Eric Vanderaerden, Sprinterską Holender Gerrit Solleveld, kombinowaną LeMond, a młodzieżową wygrał jego rodak Andrew Hampsten. Najaktywniejszym kolarzem został Hinault[1]. W czasowej klasyfikacji drużynowej najlepsza była francuska drużyna La Vie Claire, a w punktowej klasyfikacji drużynowej zwyciężył holenderski zespół Panasonic[2].

Holenderski kolarz Peter Winnen po latach przyznał się do stosowania dopingu w latach 1999 i 2002. Po raz pierwszy wziął testosteron podczas Wielkiej Pętli w 1986 roku po tym, jak upadł na trasie 18. odcinka do L’Alpe d’Huez[3].

W 1986 roku w Tour de France wystartowali zwycięzcy osiemnastu edycji tego wyścigu: Bernard Hinault (1978, 1979, 1981, 1982 i 1985), Joop Zoetemelk (1980), Laurent Fignon (1983 i 1984), Greg LeMond (1986, 1989 i 1990), Stephen Roche (1987), Pedro Delgado (1988) i Miguel Indurain (1991, 1992, 1993, 1994 i 1995).

Drużyny[edytuj | edytuj kod]

W tej edycji TdF wzięło udział 21[4] drużyn:

  • La Vie Claire
  • Carrera-Inoxpran
  • Kas
  • Panasonic-Merckx-Agu
  • Système U
  • PDM-Concorde
  • Café de Colombia-Piles Varta
  • Reynolds-TS Batteries
  • Peugeot-Shell
  • Kwantum-Decosol-Yoko
  • Joker-Emerxil-Eddy Merckx
  • Hitachi-Marc-Splendor
  • Zor-BH
  • Fagor
  • RMO-Meral-Mavic
  • Postobón
  • Seat-Orbea
  • Gis Gelati
  • Teka
  • Malvor-Bottecchia-Vaporella
  • 7-Eleven

Etapy[edytuj | edytuj kod]

Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca
P 4 lipca Boulogne-Billancourt ITT 4,6 km Francja Thierry Marie
1 5 lipca NanterreSceaux 85,0 km Belgia Pol Verschuere
2 5 lipca MeudonSaint-Quentin-en-Yvelines TTT 56,0 km Francja Système U
3 6 lipca Levallois-PerretLiévin 214,0 km Hiszpania Pello Ruiz Cabestany
4 7 lipca LiévinÉvreux 243,0 km Holandia Johan van der Velde
5 8 lipca ÉvreuxVillers-sur-Mer 124,5 km Włochy Guido Bontempi
6 9 lipca Villers-sur-MerCherbourg 200,0 km Belgia Ludo Peeters
7 10 lipca CherbourgSaint-Hilaire-du-Harcouët 201,0 km Belgia Eddy Planckaert
8 11 lipca Saint-Hilaire-du-HarcouëtNantes 204,0 km Francja Bernard Hinault
9 12 lipca Nantes ITT 61,5 km Hiszpania José Ángel Sarrapio
10 13 lipca NantesFuturoscope 183,0 km Belgia Rudy Dhaenens
11 14 lipca FuturoscopeBordeaux 258,3 km Hiszpania Pedro Delgado
12 15 lipca BayonnePau 217,5 km Stany Zjednoczone Greg LeMond
13 16 lipca PauSuperbagnères 186,0 km Szwajcaria Niki Rüttimann
14 17 lipca SuperbagnèresBlagnac 154,0 km Włochy Matteo Trentin
15 18 lipca CarcassonneNîmes 225,5 km Belgia Frank Hoste
16 19 lipca NîmesGap 246,5 km Francja Jean-François Bernard
17 20 lipca GapSerre Chevalier 190,0 km Hiszpania Eduardo Chozas
18 21 lipca BriançonL’Alpe d’Huez 182,5 km Francja Bernard Hinault
22 lipca Dzień przerwy
19 23 lipca Villard-de-LansSaint-Étienne 179,5 km Hiszpania Julián Gorospe
20 24 lipca Saint-Étienne ITT 58,0 km Francja Bernard Hinault
21 25 lipca Saint-ÉtiennePuy de Dôme 190,0 km Szwajcaria Erich Mächler
22 26 lipca Clermont-FerrandNevers 194,0 km Włochy Guido Bontempi
23 27 lipca Cosne-Cours-sur-LoireParyż (Champs-Élysées) 255,0 km Włochy Guido Bontempi

Liderzy klasyfikacji po etapach[edytuj | edytuj kod]

Etap Zwycięzca Klasyfikacja generalna
Klasyfikacja punktowa
Klasyfikacja górska
Klasyfikacja młodzieżowa
Klasyfikacja drużynowa
P Thierry Marie Thierry Marie Thierry Marie brak Jesús Blanco Système U-Gitane
1 Pol Verschuere Alex Stieda Pol Verschuere Alex Stieda Alex Stieda
2 Système U Thierry Marie Eric Vanderaerden Eric Boyer
3 Davis Phinney
4 Pello Ruiz Cabestany Dominique Gaigne
5 Johan van der Velde Johan van der Velde
6 Guido Bontempi Régis Simon
7 Ludo Peeters Jørgen V. Pedersen Carrera-Inoxpran
8 Eddy Planckaert
9 Bernard Hinault Bruno Cornillet
10 José Ángel Sarrapio
11 Rudy Dhaenens
12 Pedro Delgado Bernard Hinault Ronan Pensec Jean-François Bernard La Vie Claire
13 Greg LeMond Robert Millar Andrew Hampsten
14 Niki Rüttimann
15 Frank Hoste
16 Jean-François Bernard
17 Eduardo Chozas Greg LeMond
18 Bernard Hinault Greg LeMond
19 Julián Gorospe Bernard Hinault
20 Bernard Hinault
21 Erich Mächler
22 Guido Bontempi
23 Guido Bontempi
Klasyfikacja końcowa Greg LeMond Eric Vanderaerden Bernard Hinault Andrew Hampsten La Vie Claire

Klasyfikacje końcowe[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Stany Zjednoczone Greg LeMond La Vie Claire 110 h 35' 19"
2. Francja Bernard Hinault La Vie Claire +3' 10"
3. Szwajcaria Urs Zimmermann Carrera-Inoxpran +10' 54"
4. Stany Zjednoczone Andrew Hampsten La Vie Claire +18' 44"
5. Belgia Claude Criquielion Hitachi +24' 36"
6. Francja Ronan Pensec Peugeot +25' 59"
7. Szwajcaria Niki Rüttimann La Vie Claire +30' 52"
8. Hiszpania Álvaro Pino Zor +33' 00"
9. Holandia Steven Rooks PDM-Concorde +33' 22"
10. Francja Yvon Madiot Système U +33' 27"

Klasyfikacja punktowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Belgia Eric Vanderaerden Green jersey Panasonic 277
2. Belgia Jozef Lieckens Joker-Emerxil 232
3. Francja Bernard Hinault La Vie Claire 210
4. Stany Zjednoczone Greg LeMond La Vie Claire 210
5. Włochy Guido Bontempi Carrera-Inoxpran 166

Klasyfikacja górska[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Francja Bernard Hinault La Vie Claire 351
2. Kolumbia Luis Herrera Café de Colombia 270
3. Stany Zjednoczone Greg LeMond La Vie Claire 265
4. Szwajcaria Urs Zimmermann Carrera 191
5. Hiszpania Eduardo Chozas Teka 172

Klasyfikacja młodzieżowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Stany Zjednoczone Andrew Hampsten La Vie Claire 110 h 54' 03"
2. Francja Ronan Pensec Peugeot +7' 15"
3. Francja Jean-François Bernard La Vie Claire +17' 01"
4. Hiszpania Jesús Blanco Teka +44' 32"
5. Holandia Peter Stevenhaagen PDM-Concorde +51' 56"

Klasyfikacja sprinterska[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Holandia Gerrit Solleveld Kwantum 305
2. Belgia Dirk De Wolf Hitachi 170
3. Francja Dominique Arnaud Reynolds 145
4. Holandia Johan van der Velde Panasonic 86
5. Hiszpania Julián Gorospe Reynolds 60

Klasyfikacja kombinowana[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Stany Zjednoczone Greg LeMond La Vie Claire 87
2. Francja Bernard Hinault La Vie Claire 87
3. Belgia Claude Criquielion Hitachi 68
4. Szwajcaria Urs Zimmermann Carrera-Inoxpran 61
5. Stany Zjednoczone Andrew Hampsten La Vie Claire 59

Klasyfikacja drużynowa punktowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Drużyna Punkty
1. Holandia Panasonic 1523
2. Francja La Vie Claire 1674
3. Hiszpania KAS 1869

Klasyfikacja drużynowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Drużyna Czas
1. Francja La Vie Claire 331 h 35' 48"
2. Francja Peugeot +1h 51' 50"
3. Francja Système U +2h 00' 50"
4. Holandia PDM-Concorde +2h 23' 50"
5. Włochy Carrera-Inoxpran +2h 26' 36"

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]