Dwyane Wade – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dwyane Wade
Ilustracja
#3, 9
rzucający obrońca
Pseudonim

D-Wade, Flash

Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1982
Chicago

Wzrost

193 cm

Masa ciała

100 kg

Kariera
Aktywność

2003–2019

Szkoła średnia

Harold L. Richards (Oak Lawn, Illinois)

College

Marquette (2000–2003)

Draft

2003, numer: 5
Miami Heat

  1. ↑ Mecze w lidze aktualne na 7 grudnia 2019.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Dwyane Tyrone Wade, Jr. (ur. 17 stycznia 1982 w Chicago) – amerykański koszykarz grający na pozycji rzucającego obrońcy. Mistrz olimpijski i medalista mistrzostw świata, trzykrotny mistrz NBA.

Do NBA trafił w 2003, kiedy to został wybrany z 5 numerem draftu przez Miami Heat. W klubie tym występował przez trzynaście lat. W 2016 został zawodnikiem Chicago Bulls, a rok później Cleveland Cavaliers. Karierę zakończył w 2019 jako zawodnik Heat.

W 2006 otrzymał nagrodę najlepszego zawodnika finałów NBA, po tym jak Heat zwyciężyli w nich z Dallas Mavericks 4–2. Mistrzostwo NBA zdobywał jeszcze dwukrotnie: w 2012 i 2013 – również z Heat. Był członkiem reprezentacji Stanów Zjednoczonych m.in. na Igrzyska Olimpijskie w Atenach (2004) – brązowy medal i Igrzyska Olimpijskie w Pekinie (2008) – złoty medal.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wade studiował na Marquette University, gdzie w latach 2001–2003 grał w drużynie uniwersyteckiej Marquette Golden Eagles. Podczas dwóch sezonów występów w NCAA uzyskał średnią 19,7 punktów na mecz. W sezonie 2002/2003 został wybrany najlepszym koszykarzem Conference USA[1].

Do ligi NBA został wybrany w drafcie w roku 2003, z numerem 5. W pierwszym roku gry w Miami, jako lider, wraz z Lamarem Odomem doprowadził swą drużynę do play-off (bilans 42-40). W pierwszej rundzie, dzięki świetnej grze Wade'a i dramatycznych siedmiu meczach, Heat ograli Hornets 4-3. W drugiej rundzie na ich drodze stanęli jednak Pacers, z którymi przegrali 2-4. Mimo wszystko działacze byli zachwyceni swym nowym gwiazdorem i postanowili wokół niego zbudować nową drużynę.

Przed drugim sezonem, do Miami przybył Shaquille O’Neal. Jego obecność tchnęła w Miami nowe życie. Mimo odejścia Odoma (powędrował do Los Angeles Lakers za O'Neala) bilans zespołu poprawił się do 59-23, co było jej najlepszym wynikiem w historii, do czasu sezonu 2012-13. Ponadto, O'Neal zajął drugie miejsce w głosowaniu na MVP (zwycięzcą został Steve Nash z Phoenix Suns), a Wade został wybrany do drugiej piątki ligi oraz zajął drugie miejsce w głosowaniu na największy postęp sezonu NBA[2]. Przez play-off Heat szli jak burza. Najpierw 4-0 pokonali New Jersey Nets, później w takim samym stosunku wyeliminowali Washington Wizards. Przeszkodą okazała się inna potęga ligi, ówcześni Mistrzowie - Detroit Pistons. Po pięciu spotkaniach Heat objęli prowadzenie 3-2, ale kontuzji doznał Wade i wtedy wyszło na jaw, jaką wartość stanowił dla Miami ten młody gracz. Detroit wygrało dwa kolejne mecze i Heat pożegnali się z szansą gry w finałach. Jasne było, że potrzebne są dalsze zmiany.

W składzie nastąpiła niemała rewolucja. Z drużyną pożegnali się Eddie Jones i Damon Jones, a w ich miejsce przyszli Gary Payton, Antoine Walker i James Posey. W składzie miejsce zachował, prócz Shaqa i D-Wade'a tylko Udonis Haslem. Sezon 2005/2006 drużyna zakończyła z wynikiem 52-30. W pierwszej rundzie play-off miała mało kłopotów z Chicago Bulls i pokonała ich 4-2. W drugiej rundzie bez problemów szybko uporała się z New Jersey Nets 4-1, stając się pierwszym finalistą konferencji wschodniej. Tam Wade i spółka rozprawili się z Detroit Pistons 4-2 rewanżując się za porażkę sprzed roku. W finale Heat mierzyli się z Dallas Mavericks. Mimo niekorzystnego stanu rywalizacji po trzech meczach(1-2) Heat byli w stanie odrobić straty i wygrać pojedynek z rywalami z Teksasu.

W 2006 został wybrany przez Sports Illustrated sportowcem roku. Koszulka z nazwiskiem Wade'a była najczęściej kupowaną spośród koszulek wszystkich koszykarzy NBA przez prawie dwa lata[potrzebny przypis].

Sezon 2006/2007 upłynął pod znakiem początku przebudowy zespołu. Heat w pierwszej rundzie PO ulegli graczom Chicago Bulls 4-0. W sezonie 2007/2008 Wade doznał groźnej kontuzji łydki. Z tego powodu Heat wygrali tylko 15 spotkań i nie zakwalifikowali się do play-offów. Sezony 2008/2009 i 2009/2010 były niemal identyczne. Wade niemal w pojedynkę doprowadzał swój zespół do play-offów, gdzie ci ulegali w pierwszej rundzie kolejno zawodnikom Atlanty Hawks(2009) i Boston Celtics(2010). Latem 2010 do zespołu dołączyli LeBron James i Chris Bosh. Razem z Wadem mieli przesądzić o sukcesach przebudowanej drużyny Heat. Sezon 2010/2011 był jednak dla zawodników Heat pełen wzlotów i upadków, nowo powstały zespół nie spełniał oczekiwań kibiców i ekspertów, a sezon zasadniczy zakończył na drugim miejscu konferencji wschodniej, z Wadem notującym średnio 25.5 pkt. na mecz. Swoją siłę zespół pokazał dopiero w play-off, kiedy to rozprawił się kolejno z Philadelphia 76ers (4-1), Boston Celtics(4-1) oraz Chicago Bulls(4-1). W finałach przyszło im się mierzyć z drużyną weteranów Dallas Mavericks, i pomimo obiecującego początku i objęcia prowadzenia w serii 2-1, drużyna z Miami przegrała kolejne 3 mecze, tym samym przegrywając walkę o tytuł na korzyść drużyny z Dallas. Fala krytyki spadła głównie na Lebrona Jamesa, któremu zarzucano pasywność i brak brania odpowiedzialności za wynik na siebie i znikanie w decydujących końcówkach meczów. Sam Wade rozgrywał bardzo dobre finały, liderując drużynie Miami i pewnie zmierzając po tytuł MVP Finałów, jednak w meczu nr. 5 nabawił się kontuzji biodra, która skutecznie uniemożliwiała mu grę na wysokim poziomie.

Skrócony sezon (lockout) 2011/2012 przyniósł drużynie z Miami nowe nadzieje na odniesienie sukcesu. Pożegnano się z zawodzącym Mikiem Bibbym oraz Eddiem House'em, a w ich miejsce pojawił się weteran Shane Battier oraz pierwszoroczniak Norris Cole. Pomimo mniej efektywnego sezonu w wykonaniu Wade'a (22.1 pkt.na mecz/4.8 zb./4.6 ast.) drużyna ponownie uplasowała się na drugiej pozycji konferencji wschodniej, tym samym w pierwsze rundzie play-off było im dane zmierzyć się z drużyną New York Knicks, a rywalizację tę wygrali 4-1. W kolejnych rundach pokonali odpowiednio Indiana Pacers (4-2), oraz Boston Celtics (4-3). W finałach spotkali się z młodą drużyną Oklahoma City Thunder i przeganiając złe demony z finałów 2011, rozgromili przeciwnika 4-1. Wade w tych finałach notował średnio 22.6 pkt na mecz, przy ogólnej średniej z całych play-offów 22.8 pkt. na mecz.

6 lipca 2016 został zawodnikiem Chicago Bulls, podpisując dwuletnią umowę wartą 47,5 miliona dolarów[3].

27 września 2017 został zawodnikiem Cleveland Cavaliers[4]. 8 lutego 2018 w wyniku wymiany z udziałem kilku zespołów trafił z powrotem do Miami Heat[5]. 18 września podpisał kolejną umowę z Heat[6].

8 grudnia 2018 rozegrał tysięczny mecz w swojej karierze. Zdobył w nim 25 punktów prowadząc swoją drużynę do zwycięstwa 121-98 nad Los Angeles Clippers[7].

10 kwietnia 2019 wystąpił oficjalnie w ostatnim meczu swojej kariery w NBA, przeciw Brooklyn Nets. Podczas przegranego przez Miami spotkania 94-113 zaliczył triple-double, notując 25 punktów, 11 zbiórek i 10 asyst[8].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie[9][10][11], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA[edytuj | edytuj kod]

  • Uczestnik:
    • rozgrywek NCAA Final Four (2003)
    • turnieju NCAA (2002, 2003)
  • Mistrz sezonu regularnego konferencji USA (2003)
  • Zawodnik roku konferencji USA (2003)
  • Obrońca roku C-USA (2003)[12]
  • Most Outstanding Player (MOP=MVP) turnieju Great Alaska Shootout (2002)
  • Zaliczony do:
    • I składu:
      • All-American (2003)
      • C-USA (2002, 2003)
      • turnieju Coaches vs. Classic (2003)
    • III składu All-American (2002 przez Sporting News)

NBA[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja[edytuj | edytuj kod]

Statystyki w NBA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
   M Mecze   S5  Pierwsza piątka  MPG  Minuty na mecz
 FG%  Celność rzutów z pola  3P%  Celność rzutów „za 3”  FT%  Celność rzutów wolnych
 RPG  Zbiórki na mecz  APG  Asysty na mecz  SPG  Przechwyty na mecz
 BPG  Bloki na mecz  PPG  Punkty na mecz

Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.)

Sezon regularny[edytuj | edytuj kod]

Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
2003/04 Miami 61 56 34,9 46,5% 30,2% 74,7% 4,0 4,5 1,4 0,6 16,2
2004/05 Miami 77 77 38,6 47,8% 28,9% 76,2% 5,2 6,8 1,6 1,1 24,1
2005/06 Miami 75 75 38,6 49,5% 17,1% 78,3% 5,7 6,7 1,9 0,8 27,2
2006/07 Miami 51 50 37,9 49,1% 26,6% 80,7% 4,7 7,5 2,1 1,2 27,4
2007/08 Miami 51 49 38,3 46,9% 28,6% 75,8% 4,2 6,9 1,7 0,7 24,6
2008/09 Miami 79 79 38,6 49,1% 31,7% 76,5% 5,0 7,5 2,2 1,3 30,2
2009/10 Miami 77 77 36,3 47,6% 30,0% 76,1% 4,8 6,5 1,8 1,1 26,6
2010/11 Miami 76 76 37,1 50,0% 30,6% 75,8% 6,4 4,6 1,5 1,1 25,5
2011/12 Miami 49 49 33,2 49,7% 26,8% 79,1% 4,8 4,6 1,7 1,3 22,1
2012/13 Miami 69 69 34,7 52,1% 25,8% 72,5% 5,0 5,1 1,9 0,8 21,2
2013/14 Miami 54 53 32,9 54,5% 28,1% 73,3% 4,5 4,7 1,5 0,5 19,0
2014/15 Miami 62 62 31,8 47,0% 28,4% 76,8% 3,5 4,8 1,2 0,3 21,5
2015/16 Miami 74 73 30,5 45,6% 15,9% 79,3% 4,1 4,6 1,1 0,6 19,0
2016/17 Chicago 60 59 29,9 43,4% 31,0% 79,4% 4,5 3,8 1,4 0,7 18,3
2017/18 Cleveland 46 3 23,2 45,5% 32,9% 70,1% 3,9 3,5 0,9 0,7 11,2
2017/18 Miami 21 0 22,2 40,9% 22,0% 74,5% 3,4 3,1 0,9 0,7 12,0
2018/19 Miami 72 2 26,2 43,3% 33,0% 70,8% 4,0 4,2 0,8 0,5 15,0
Razem 1054 909 33,9 48,0% 29,3% 76,5% 4,7 5,4 1,5 0,8 22,0

Play-offy[edytuj | edytuj kod]

Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
2004 Miami 13 13 39,2 45,5% 37,5% 78,7% 4,0 5,6 1,3 0,3 18,0
2005 Miami 14 14 40,8 48,4% 10,0% 79,9% 5,7 6,6 1,6 1,1 27,4
2006 Miami 23 23 41,7 49,7% 37,8% 80,8% 5,9 5,7 2,2 1,1 28,4
2007 Miami 4 4 40,5 42,9% 0,0% 68,8% 4,8 6,3 1,3 0,5 23,5
2009 Miami 7 7 40,7 43,9% 36,0% 86,2% 5,0 5,3 0,9 1,6 29,1
2010 Miami 5 5 42,0 56,4% 40,5% 67,5% 5,6 6,8 1,6 1,6 33,2
2011 Miami 21 21 39,4 48,5% 26,9% 77,7% 7,1 4,4 1,6 1,3 24,5
2012 Miami 23 23 39,4 46,2% 29,4% 72,9% 5,2 4,3 1,7 1,3 22,8
2013 Miami 22 22 35,5 45,7% 25,0% 75,0% 4,6 4,8 1,7 1,0 15,9
2014 Miami 20 20 34,7 50,0% 37,5% 76,7% 3,9 3,9 1,5 0,3 17,8
2016 Miami 14 14 33,8 46,9% 52,2% 78,1% 5,6 4,3 0,8 0,9 21,4
2017 Chicago 6 6 31,7 37,2% 35,3% 95,2% 5,0 4,0 0,8 1,3 15,0
2018 Miami 5 0 25,4 44,3% 0,0% 80,8% 4,2 3,6 1,4 0,2 16,6
Razem 177 172 37,8 47,4% 33,8% 78,0% 5,2 4,9 1,5 1,0 22,3

Rekordy w NBA[edytuj | edytuj kod]

Statystyka Data Przeciwko Źródło
Punkty: 55 12 kwietnia 2009 New York Knicks [25]
Zbiórki: 16 28 stycznia 2011 New York Knicks —
Zbiórki w ataku: 6 2 razy —
Zbiórki w obronie: 11 7 grudnia 2006 Sacramento Kings [26]
Asysty: 16 2 razy —
Przechwyty: 8 16 listopada 2013 Dallas Mavericks [27]
Bloki: 5 3 razy - [28]
Minuty: 52 2 razy —
Na podstawie: nba.com

Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]

  • Jest jednym z siedmiu graczy w historii NBA, którzy w rundzie play-off zdobywali 25 punktów, 8 zbiórek i 6 asyst, rzucając przy tym ze skutecznością z gry 50% lub więcej (pozostali to Bob Cousy, Oscar Robertson, Wilt Chamberlain, Larry Bird, Magic Johnson i Michael Jordan. Wade takiego wyczynu dokonał dwukrotnie.
  • W 76 kolejnych meczach (od 15 kwietnia 2005 do 8 kwietnia 2006) zdobywał 10 lub więcej punktów (rekord Miami Heat)[29].
  • W meczu sezonu zasadniczego z Detroit Pistons (12 lutego 2006) Wade zdobył 17 kolejnych (i zarazem ostatnich) punktów swojego zespołu (rekord Miami Heat)[30].
  • W wyżej wymienionym meczu, z 17 pkt, ostatnie dwa zdobyte rzutem z odchylenia ponad Tayshaunem Princem na 2,3 sekundy do końca spotkania dały jego drużynie zwycięstwo 100:98[30].
  • W sezonie 2004/2005 w serii z Washington Wizards Wade pobił kolejne trzy rekordy: w ilości punktów w meczu (42) i kwarcie (22) w meczu nr 4[31] oraz w ilości asyst (15) w meczu numer 2[32].
  • Jest jedynym zawodnikiem w historii NBA, o wzroście poniżej 6 stóp i 5 cali, który zaliczył 100 lub więcej bloków w jednym sezonie[33].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego żoną od 30 sierpnia 2014 jest Gabrielle Union, aktorka i modelka[34].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Nie wystąpił z powodu kontuzji, jego miejsce w składzie zajął Kyle Korver[15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dwyane Wade Bio. gomarquette.com. [dostęp 2016-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 marca 2016)]. (ang.).
  2. ↑ 2004-05 NBA Awards Voting. sports-reference.com. [dostęp 2022-03-28]. (ang.).
  3. ↑ Wade announces in letter he's leaving Heat to join Bulls. nba.com. [dostęp 2016-07-23]. (ang.).
  4. ↑ Cavaliers Sign Dwyane Wade. nba.com. [dostęp 2017-09-28]. (ang.).
  5. ↑ Cavaliers deal guard Dwyane Wade back to Heat. espn.com. [dostęp 2018-02-09]. (ang.).
  6. ↑ HEAT Re-Signs Dwyane Wade. nba.com. [dostęp 2018-09-20]. (ang.).
  7. ↑ The Canadian Press, Wade scores 25 points in his 1,000th game, Heat top Clippers - TSN.ca [online], TSN, 9 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-17].
  8. ↑ The story behind Dwyane Wade’s triple-double performance in his final NBA game. miamiherald.com. [dostęp 2019-04-11]. (ang.).
  9. ↑ Statystyki na basketball-Rreference.com. basketball-Rreference.com. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  10. ↑ Profil na realgm.com. realgm.com. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  11. ↑ Profil na archive.usab.com. archive.usab.com. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  12. ↑ Conference USA Player of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-28]. (ang.).
  13. ↑ NBA Finals Most Valuable Player Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
  14. ↑ NBA & ABA All-Star Game Most Valuable Player Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
  15. ↑ Hawks' Korver to replace Heat's Wade in All-Star Game. nba.com. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  16. ↑ Wade, Nowitzki named special roster additions for All-Star Game. nba.com. [dostęp 2019-02-19]. (ang.).
  17. ↑ Year-by-year NBA All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
  18. ↑ NBA & ABA All-Defensive Teams. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-22]. (ang.).
  19. ↑ NBA 75th Anniversary Team announced. nba.com. [dostęp 2021-12-01]. (ang.).
  20. ↑ NBA & ABA All-Star Game Contest Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2015-02-18]. (ang.).
  21. ↑ NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for Points Per Game. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-16]. (ang.).
  22. ↑ NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Points Per Game. basketball-reference.com. [dostęp 2018-03-29]. (ang.).
  23. ↑ Miami Heat guard named 2006 Sportsman of the Year. sportsillustrated.cnn.com, 4 grudnia 2006. [dostęp 2009-10-24]. (ang.).
  24. ↑ 2008 Olympic Games Tournament for Men - Field Goal % - Statistics. fiba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  25. ↑ Wade's career-high 55 carries Heat past Knicks. nba.com, 12 kwietnia 2009. [dostęp 2009-10-24]. (ang.).
  26. ↑ Heat Edges the Kings in Overtime. nba.com, 7 grudnia 2006. [dostęp 2009-10-24]. (ang.).
  27. ↑ Cleveland Cavaliers vs. Miami Heat - Box Score. espn.com, 2 marca 2009. [dostęp 2009-10-24]. (ang.).
  28. ↑ Raptors scramble to hold off Wade, Heat. nba.com, 19 listopada 2008. [dostęp 2009-10-24]. (ang.).
  29. ↑ sports.espn.go.com: Shaq's double-double leads Miami past Washington. 8 kwietnia 2006. [dostęp 2009-09-07]. (ang.).
  30. ↑ a b NBA.com: Wade’s Heroics Lift Heat Past Pistons. 12 lutego 2006. [dostęp 2009-09-07]. (ang.).
  31. ↑ NBA.com: Sweeping Success: Wade, Heat Eliminate Wizards. 14 maja 2005. [dostęp 2009-09-07]. (ang.).
  32. ↑ NBA.com: Wade’s All-Around Effort Carries Heat to 2-0 Lead. 10 maja 2005. [dostęp 2009-09-07]. (ang.).
  33. ↑ Wade Hits Shortie Blocks Milestone. nba.fanhouse.com, 27 marca 2009. [dostęp 2010-01-23]. (ang.).
  34. ↑ Gabrielle Union and Dwyane Wade Are Married. people.com. [dostęp 2015-06-11]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

2003 NBA Draft
Pierwsza runda
Druga runda
Zdobywcy nagrody najbardziej wartościowego zawodnika Finałów NBA
Zdobywcy nagrody najbardziej wartościowego zawodnika Meczu Gwiazd NBA
Zwycięzcy NBA Skills Challenge
Liderzy sezonu NBA w punktach
NBA 75th Anniversary Team
Liderzy igrzysk olimpijskich w skuteczności rzutów z gry
  • Statystyki notowane od 1976.
2004 Dream Team IO w Atenach
trener
Reprezentacja Stanów Zjednoczonych na mistrzostwa świata w koszykówce mężczyzn 2006 (brąz)

Skład Dream Teamu na Igrzyskach Olimpijskich 2008
Koszykarz Roku Konferencji USA NCAA
Sportowiec Roku Sports Illustrated
Galeria Sław Koszykówki im. Jamesa Naismitha
Trenerzy
Działacze
Zawodnicy
Obrońcy
Skrzydłowi
Środkowi
Sędziowie
Zespoły
Nagrody
  • pogrubienie – oznacza, że dana osoba została wybrana do Hall Of Fame jako trener i jako zawodnik
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dwyane_Wade&oldid=71202255”