Steve Nash – Wikipedia, wolna encyklopedia

Steve Nash
Ilustracja
Trener
Pełne imię i nazwisko

Stephen John Nash

Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1974
Johannesburg

Obywatelstwo

kanadyjskie / brytyjskie

Wzrost

191 cm

Masa ciała

81 kg

Kariera
Aktywność

1996–2015

Szkoła średnia

St. Michaels (Victoria, British Columbia)

College

Santa Clara (1992–1996)

Draft

1996, numer: 15
Phoenix Suns

Strona internetowa

Stephen John „Steve” Nash (ur. 7 lutego 1974 w Johannesburgu, w Południowej Afryce) – kanadyjski koszykarz ligi NBA, pochodzenia walijsko-angielskiego, występujący na pozycji rozgrywającego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Południowej Afryce jako syn Anglika i Walijki. Gdy miał 18 miesięcy, rodzice przeprowadzili się do Regina, Saskatchewan. Niedługo potem osiedli w Victorii (Kolumbia Brytyjska). Steve i jego młodszy brat Martin z zamiłowaniem uprawiali sport, zwłaszcza hokej na lodzie i piłkę nożną. Martin był zawodowym piłkarzem i wielokrotnym reprezentantem Kanady. Także siostra Joann grała w piłkę, była kapitanem drużyny uniwersyteckiej. Steve także grał w piłkę nożną przez cały okres nauki w szkole średniej, zdobył nawet tytuł MVP Kolumbii Brytyjskiej. Do dziś nie porzucił miłości do piłki i zadziwia, demonstrowanymi niejednokrotnie, umiejętnościami piłkarskimi[1].

Pierwszy kontakt z koszykówką Steve miał w wieku 13 lat. Poważnie zaczął traktować ten sport jeszcze przed rozpoczęciem nauki w college'u. Prowadzona przez niego drużyna St. Michaels University School zdobyła tytuł mistrza ligi Kolumbii Brytyjskiej, a on sam miał średnią w sezonie bliską triple double. Studia w college’u odbył już w USA. Tutaj także odnosił wielkie sukcesy z drużyną Santa Clara Broncos. W czasie studiów rozpoczął występy w drużynie narodowej Kanady, zdobywając m.in. srebrny medal na uniwersjadzie w 1993.

Wybrany z 15. numerem w 1. rundzie draftu 1996 przez Phoenix Suns, Nash nie grał zbyt dużo w pierwszych dwóch sezonach. Pierwszym rozgrywającym „Słońc” był wtedy Jason Kidd, a jego pierwszym zmiennikiem Kevin Johnson. Toteż w 1998 r. chętnie przeniósł się do Dallas Mavericks, gdzie, u boku Dirka Nowitzkiego i Michaela Finleya, jego kariera nabrała rozpędu. Pamiętne były zwłaszcza sezony 2001–2002, kiedy osiągnął średnie 17,9 punktów i 7,7 asysty oraz wystąpił w NBA All-Star Game i został wybrany do trzeciej piątki NBA. Osiągnięcia te utrzymał w roku następnym, a drużyna Mavericks awansowała do finału Konferencji Zachodniej. Po niezbyt udanym sezonie 2003-04, Nash jako wolny agent wrócił do drużyny Suns, z którymi podpisał sześcioletni kontrakt.

W Phoenix jego kariera nabrała ponownie rumieńców. Umiejętnie prowadząc młode gwiazdy „Słońc”: Shawna Mariona, Amar’e Stoudemire’a i Joe Johnsona, Nash doprowadził drużynę na szczyty ligi, a sam stał się najlepszym jej rozgrywającym. W sezonie 2004-05 Phoenix Suns, prezentując niebywale ofensywną koszykówkę, osiągnęli na koniec sezonu zasadniczego najwyższy w lidze wynik 62-20 oraz średnią zdobytych punktów 110,4 - najwyższą w NBA w pierwszej dekadzie XXI wieku. Steve, zaś osiągnął średnią asyst 11,5, najwyższą od wyniku Johna Stocktona w 1995. W playoffs, grając przeciwko swoim kolegom z Dallas, Steve zdobył swoje pierwsze triple double w tej fazie rozgrywek, dokładając 48 punktów w jednym z meczów. Drużyna zdobyła wtedy wicemistrzostwo konferencji. Ukoronowaniem sezonu dla Nasha był zasłużony tytuł NBA MVP, który zdobył jako drugi w historii nie-Amerykanin (po Hakeemie Olajuwonie), pierwszy biały od czasów Larry’ego Birda i najniżej wybrany w drafcie w całej historii NBA. Oczywiście został wybrany także do pierwszej piątki ligi.

Mimo sporych zmian w drużynie w następnym sezonie powtórzono większość osiągnięć, a uwieńczono wicemistrzostwem konferencji. Steve Nash został ponownie MVP sezonu zasadniczego oraz wybrano go do pierwszej piątki ligi. Doceniono go także na polu ogólnosportowym - otrzymał tytuł kanadyjskiego sportowca roku - Lou Marsh Trophy.

Mimo iż sezon 2006-07 nie był dla drużyny już tak dobry (Suns odpadli w drugiej rundzie play-offs), Steve Nash zanotował kolejny znakomity sezon - osiągnął największą w karierze średnią asyst - 11,6. Wybrano go trzeci raz z rzędu do pierwszej piątki ligi, w głosowaniu na MVP zajął zaś drugie miejsce.

Nash zagrał w 81 meczach sezonu 2007/2008; w trudnej Konferencji zachodniej doprowadził Słońca do 55 zwycięstw co dało drużynie 6. miejsce w konferencji na koniec sezonu regularnego. Nash został wybrany do All-NBA Second Team. Drużyna z Phoenix odpadła jednak już w pierwszej rundzie przegrywając z San Antonio Spurs trzeci raz w ciągu ostatnich 4 lat.

W lipcu 2012 został zawodnikiem Los Angeles Lakers[2].

8 stycznia 2013 w meczu przeciwko Houston Rockets jako piąty zawodnik w historii przekroczył granicę 10 000 asyst[3]. 20 lutego podczas spotkania z Boston Celtics wyprzedził na liście najlepiej podających w historii NBA Magica Johnsona[4].

21 marca 2015 ogłosił zakończenie kariery zawodniczej[5].

1 listopada 2022 przestał być trenerm zespołu Brooklyn Nets[6].

W 2002 wystąpił w filmie Magiczne buty[7].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie[8][9][10], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA[edytuj | edytuj kod]

  • Uczestnik turnieju NCAA (1993, 1995, 1996)
  • Mistrz:
    • turnieju konferencji West Coast (WCC – 1993)
    • sezonu regularnego WCC (1995, 1996)
  • Zawodnik roku konferencji WCC (1995, 1996)[11]
  • MVP turnieju WCC (1993)
  • Zaliczony do:
    • I składu WCC (1995, 1996)
    • składu honorable mention All-American (1996 przez Associated Press)
  • Drużyna Santa Clara Broncos zastrzegła należący do niego numer 11

NBA[edytuj | edytuj kod]

Inne[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja[edytuj | edytuj kod]

Drużynowe
Indywidualne

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Statystyka Rekord Data Przeciwko
Punkty: 42 2 razy
Celne rzuty z pola: 16 2006-12-07 7 grudnia 2006(dts) New Jersey Nets
Oddane rzuty z pola: 27 2009-03-06 6 marca 2009(dts) Houston Rockets
Celne rzuty „za 3”: 8 2008-03-31 31 marca 2008(dts) Denver Nuggets
Oddane rzuty „za 3”: 15 2006-12-22 22 grudnia 2006(dts) Washington Wizards
Celne rzuty wolne: 13 2 razy
Oddane rzuty wolne: 16 2001-12-11 11 grudnia 2001(dts) Portland Trail Blazers
Zbiórki w ataku: 4 7 razy
Zbiórki w obronie: 11 2005-03-30 30 marca 2005(dts) Philadelphia 76ers
Zbiórki w sumie: 13 2005-03-30 30 marca 2005(dts) Philadelphia 76ers
Asysty: 22 2006-01-02 2 stycznia 2006(dts) New York Knicks
Przechwyty: 5 2000-12-18 18 grudnia 2000(dts) Boston Celtics
Bloki: 2 5 razy
Minuty: 55 2006-01-02 2 stycznia 2006(dts) New York Knicks
Na podstawie [1]

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Legenda
   M Mecze   S5  Pierwsza piątka  MPG  Minuty na mecz
 FG%  Celność rzutów z pola  3P%  Celność rzutów „za 3”  FT%  Celność rzutów wolnych
 RPG  Zbiórki na mecz  APG  Asysty na mecz  SPG  Przechwyty na mecz
 BPG  Bloki na mecz  PPG  Punkty na mecz

Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.)

NCAA[edytuj | edytuj kod]

Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
1992/93 Santa Clara 31 24,0 42,4% 40,8% 82,5% 2,5 2,2 0,8 0,1 8,1
1993/94 Santa Clara 26 29,9 41,4% 39,9% 83,1% 2,5 3,7 1,3 0 14,6
1994/95 Santa Clara 27 33,4 44,4% 45,4% 87,9% 3,8 6,4 1,8 0,1 20,9
1995/96 Santa Clara 29 33,8 43% 34,4% 89,4% 3,6 6,0 1,3 0 17,0
Razem 113 30,1 43% 40,1% 86,7% 3,1 4,5 1,3 0,1 14,9

Sezon regularny[edytuj | edytuj kod]

Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
1996/97 Phoenix 65 2 10,5 42,3% 41,8% 82,4% 1,0 2,1 0,3 0,0 3,3
1997/98 Phoenix 76 9 21,9 45,9% 41,5% 86,0% 2,1 3,4 0,8 0,1 9,1
1998/99 Dallas 40 40 31,7 36,3% 37,4% 82,6% 2,9 5,5 0,9 0,1 7,9
1999/00 Dallas 56 27 27,4 47,7% 40,3% 88,2% 2,2 4,9 0,7 0,1 8,6
2000/01 Dallas 70 70 34,1 48,7% 40,6% 89,5% 3,2 7,3 1,0 0,1 15,6
2001/02 Dallas 82 82 34,6 48,3% 45,5% 88,7% 3,1 7,7 0,6 0,0 17,9
2002/03 Dallas 82 82 33,1 46,5% 41,3% 90,9% 2,9 7,3 1,0 0,1 17,7
2003/04 Dallas 78 78 33,5 47,0% 40,5% 91,6% 3,0 8,8 0,9 0,1 14,5
2004/05 Phoenix 75 75 34,3 50,2% 43,1% 88,7% 3,3 11,5 1,0 0,1 15,5
2005/06 Phoenix 79 79 35,4 51,2% 43,9% 92,1% 4,2 10,5 0,8 0,2 18,8
2006/07 Phoenix 76 76 35,3 53,2% 45,5% 89,9% 3,5 11,6 0,8 0,1 18,6
2007/08 Phoenix 81 81 34,3 50,4% 47,0% 90,6% 3,5 11,1 0,7 0,1 16,9
2008/09 Phoenix 74 74 33,6 50,3% 43,9% 93,3% 3,0 9,7 0,7 0,1 15,7
2009/10 Phoenix 81 81 32,8 50,7% 42,6% 93,8% 3,3 11,0 0,5 0,1 16,5
2010/11 Phoenix 75 75 33,3 49,2% 39,5% 91,2% 3,5 11,4 0,6 0,1 14,7
2011/12 Phoenix 62 62 31,6 53,2% 39,0% 89,4% 3,0 10,7 0,6 0,1 12,5
2012/13 L.A. Lakers 50 50 32,5 49,7% 43,8% 92,2% 2,8 6,7 0,6 0,1 12,7
2013/14 L.A. Lakers 15 10 20,9 38,3% 33,3% 91,7% 1,9 5,7 0,5 0,1 6,8
Razem 1217 1053 31,3 49,0% 42,8% 90,4% 3,0 8,5 0,7 0,1 14,3

Play-offy[edytuj | edytuj kod]

Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
1997 Phoenix 4 0 3,8 22,2% 25,0% 0,3 0,3 0,3 0,3 1,3
1998 Phoenix 4 1 12,8 44,4% 20,0% 62,5% 2,5 1,8 0,5 0,0 5,5
2001 Dallas 10 10 37,0 41,7% 41,0% 88,2% 3,2 6,4 0,6 0,1 13,6
2002 Dallas 8 8 40,4 43,2% 44,4% 97,1% 4,0 8,8 0,5 0,0 19,5
2003 Dallas 20 20 36,5 44,7% 48,7% 87,3% 3,5 7,3 0,9 0,1 16,1
2004 Dallas 5 5 39,4 38,6% 37,5% 88,9% 5,2 9,0 0,8 0,0 13,6
2005 Phoenix 15 15 40,7 52,0% 38,9% 91,9% 4,8 11,3 0,9 0,2 23,9
2006 Phoenix 20 20 39,9 50,2% 36,8% 91,2% 3,7 10,2 0,4 0,3 20,4
2007 Phoenix 11 11 37,5 46,3% 48,7% 89,1% 3,2 13,3 0,4 0,1 18,9
2008 Phoenix 5 5 36,6 45,7% 30,0% 91,7% 2,8 7,8 0,4 0,2 16,2
2010 Phoenix 16 16 33,7 51,8% 38,0% 89,3% 3,3 10,1 0,3 0,1 17,8
2013 L.A. Lakers 2 2 30,5 43,5% 0,0% 100,0% 2,5 4,5 0,0 0,0 12,5
Razem 120 113 35,7 47,3% 40,6% 90,0% 3,5 8,8 0,6 0,1 17,3

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Steve Nash był żonaty od 2005 r. z Paragwajką Alejandrą Amarilla. Mają dwie córeczki-bliźniaczki, których ojcem chrzestnym jest Dirk Nowitzki. W roku 2011 rozwiódł się.

Steve Nash jest wielkim miłośnikiem piłki nożnej. Między innymi dlatego blisko zaprzyjaźnił się z innym fanem futbolu, Dirkiem Nowitzkim. Zdarzyło mu się trenować z drużyną amerykańskiej ligi Red Bull New York, którą trenuje jego przyjaciel Bruce Arena. Jest często widywany na ważnych meczach, zwłaszcza drużyny Tottenham Hotspur, której kibicuje. Przyjaźni się także z wieloma znanymi piłkarzami, jak np. Alessandro Del Piero, Thierry Henry, Massimo Ambrosini czy Steve McManaman.

W 2001 r. założył fundację własnego imienia, która zajmuje się zdrowiem dzieci. Jest także sponsorem młodzieżowej letniej ligi koszykówki w rodzinnej Kolumbii Brytyjskiej.

W maju 2006 magazyn Time wybrał go do setki najbardziej wpływowych osób na świecie.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Nie wystąpił z powodu kontuzji barku, jego miejsce w składzie zajął Ray Allen[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Klip „Can I Kick It” na YouTube
  2. Wojciech Bielewicz: Steve Nash wystąpi w żółtej koszulce, zagra dla Lakers. ZkrainyNBA.com, 5 lipca 2012. [dostęp 2012-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 października 2012)]. (pol.).
  3. Wojciech Bielewicz: Nash jako piąty. ZkrainyNBA.com, 9 stycznia 2013. [dostęp 2013-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (31 stycznia 2013)]. (pol.).
  4. Michał Kajzerek: W hołdzie dla doktora. ZkrainyNBA.com, 21 lutego 2013. [dostęp 2013-02-21]. (pol.).
  5. Two-time MVP Steve Nash announces retirement. nba.com. [dostęp 2015-03-21]. (ang.).
  6. Brooklyn Nets and Head Coach Steve Nash Agree to Part Ways. nba.com. [dostęp 2023-02-15]. (pol.).
  7. Magiczne buty. filmweb.pl. [dostęp 2018-10-19]. (pol.).
  8. Profil na realgm.com. realgm.com. [dostęp 2017-01-08]. (ang.).
  9. Profil na archive.fiba.com. archive.fiba.com. [dostęp 2017-01-08]. (ang.).
  10. Profil na scu.edu. scu.edu. [dostęp 2017-01-08]. (ang.).
  11. West Coast Conference Player of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-02-03]. (ang.).
  12. NBA MVP Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  13. All-Star Game Replacements for Injured Players. nba.com. [dostęp 2018-02-20]. (ang.).
  14. Steve Nash - Bio. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  15. a b c All-NBA Teams. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  16. NBA 75th Anniversary Team announced. nba.com. [dostęp 2021-12-01]. (ang.).
  17. Skills Contest Year-By-Year Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  18. NBA J. Walter Kennedy Citizenship Award Winners. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  19. NBA Assists Leaders Year by Year. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  20. NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for Free Throw Pct. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  21. NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Assists Per Game. basketball-reference.com. [dostęp 2018-04-04]. (ang.).
  22. NBA Players of the Month. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  23. Basketball Hall of Fame: Meet the Class of 2018. espn.com. [dostęp 2018-10-11]. (ang.).
  24. Canada 1994 FIBA World Cup Roster. realgm.com. [dostęp 2015-04-16]. (ang.).
  25. Tournament of the Americas. nbahoopsonline.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  26. 2000 Olympic Games Tournament for Men - Assists - Statistics. fiba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  27. FIBA Diamond Ball Tournament for Men. fiba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).