Serena Williams – Wikipedia, wolna encyklopedia

Serena Williams
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

26 września 1981
Saginaw

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1995

Zakończenie kariery

2022

Trener

Richard Williams, Oracene Price, Patrick Mouratoglou

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

73

Najwyżej w rankingu

1 (8 lipca 2002)

Australian Open

W (2003, 2005, 2007, 2009, 2010, 2015, 2017)

Roland Garros

W (2002, 2013, 2015)

Wimbledon

W (2002, 2003, 2009, 2010, 2012, 2015, 2016)

US Open

W (1999, 2002, 2008, 2012–2014)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

23

Najwyżej w rankingu

1 (7 czerwca 2010)

Australian Open

W (2001, 2003, 2009, 2010)

Roland Garros

W (1999, 2010)

Wimbledon

W (2000, 2002, 2008, 2009, 2012, 2016)

US Open

W (1999, 2009)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Sydney 2000 tenis ziemny
(gra podwójna)
złoto Pekin 2008 tenis ziemny
(gra podwójna)
złoto Londyn 2012 tenis ziemny
(gra podwójna)
złoto Londyn 2012 tenis ziemny
(gra pojedyncza)
Strona internetowa
Return Sereny Williams podczas US Open 2006
Serena Williams na Roland Garros 2007

Serena Jameka Williams (ur. 26 września 1981 w Saginaw) – amerykańska tenisistka, zdobywczyni Niekalendarzowego Wielkiego Szlema w grze pojedynczej i podwójnej, zdobywczyni Karierowego Złotego Wielkiego Szlema w grze pojedynczej i podwójnej, mistrzyni olimpijska w grze pojedynczej z Londynu (2012) i w grze podwójnej z Sydney (2000), Pekinu (2008) i Londynu (2012), wielokrotna zdobywczyni nagród WTA różnych kategorii.

W grze pojedynczej 72-krotnie wygrała turnieje WTA, w tym 23 wielkoszlemowe: US Open 1999, French Open 2002, Wimbledon 2002, US Open 2002, Australian Open 2003, Wimbledon 2003, Australian Open 2005, Australian Open 2007, US Open 2008, Australian Open 2009, Wimbledon 2009, Australian Open 2010, Wimbledon 2010, Wimbledon 2012, US Open 2012, French Open 2013, US Open 2013, US Open 2014, Australian Open 2015, French Open 2015, Wimbledon 2015, Wimbledon 2016 oraz Australian Open 2017. Jest szóstą tenisistką w historii, która w tym samym czasie przodowała w klasyfikacji singlistek i deblistek. Uważana jest za jedną z najwybitniejszych tenisistek w historii tej dyscypliny[1][2][3][4][5][6][7][8].

Jest młodszą siostrą tenisistki Venus Williams, także mistrzyni wielkoszlemowych turniejów. W 2021 roku miał premierę film biograficzny King Richard. Zwycięska rodzina, który skupiał się na historii ojca Sereny, Richarda Williamsa, i jego rodziny[9].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

W wieku trzech lat rozpoczęła treningi gry w tenisa pod okiem ojca[10]. Gdy miała siedem lat, zaczęła startować w lokalnych rozgrywkach[11]. Po jakimś czasie ojciec zaprzestał zgłaszania jej na juniorskie turnieje, chcąc uchronić córkę od emocjonalnej presji[12].

1995-2004[edytuj | edytuj kod]

W listopadzie 1995 rozpoczęła profesjonalną karierę zawodową meczem przeciwko Anne Miller rozgrywanym w Quebecu[13]. Kolejny mecz rozegrała dopiero w marcu 1997 podczas Indian Wells Masters[14], z którego odpadła w pierwszej rundzie spotkań singlowych po przegranej z Alexią Dechaume-Balleret oraz wraz z siostrą Venus dotarła do ćwierćfinału konkursu deblowego[15]. Rok 1997 zakończyła na 99. miejscu w rankingu WTA[16]. W 1998 rozegrała swój pierwszy turniej wieloszlemowy, grając w Australian Open 1998[17].

Z siostrą Venus zdobyła złoty medal w grze deblowej na LIO 2000 w Sydney[18]. Rok 2000 zakończyła na szóstym miejscu rankingu WTA[19]. W 2001 została wybuczana z powodów rasistowskich podczas Indian Wells Masters w trakcie finałowego meczu przeciwko Kim Clijsters; rozczarowana postawą kibiców i organizatorów od tamtej pory jawnie bojkotuje ten konkurs[20].

Od czerwca 2002 do sierpnia 2003 zajmowała pierwsze miejsce w rankingu WTA. Na koniec 2003 zajmowała trzecie miejsce w tym rankingu. W grze podwójnej wygrała 11 turniejów, w tym 6 wielkoszlemowych. Z powodu kontuzji kolana nie występowała od zwycięskiego Wimbledonu latem 2003 aż do marca 2004[21].

W kwietniu 2004 powróciła do rozgrywek, startując w turnieju w Miami, w którego finale pokonała Jelenę Diemientjewą[22]. Dotarła do finału na Wimbledonie 2004, jednak w decydującym meczu uległa Marii Szarapowej[22], z którą przegrała również w finale Masters 2004. W finale Australian Open 2005 pokonała liderkę rankingu światowego Lindsay Davenport[23] i awansowała na drugie miejsce rankingu WTA.

2005[edytuj | edytuj kod]

Wygrana w Australian Open 2005 to najlepsze jej osiągnięcie tego sezonu. Nękana kontuzjami, wycofywała się z kolejnych turniejów lub przegrywała we wczesnych fazach z mało znanymi zawodniczkami[24]. W Paryżu (turniej halowy w lutym) poddała walkowerem mecz przeciwko Dinarze Safinie, kilka tygodni później skreczowała w półfinale w Dubaju z Jeleną Janković przy stanie 0:6, 3:4. W Miami uległa siostrze Venus, a na turnieju w Amelia Island po raz kolejny skreczowała, tym razem z Silvią Fariną. W Rzymie przegrała z Francescą Schiavone, a w trzeciej rundzie Wimbledonu 2005 z Jill Craybas. W czwartej rundzie US Open zdecydowanie znów uległa Venus. Sezon zakończyła w Pekinie, przegrywając w drugiej rundzie z Sun Tiantian.

W tym okresie przeszła depresję, dlatego na kilka miesięcy zawiesiła karierę sportową i rozpoczęła terapię u psychologa[25].

2006[edytuj | edytuj kod]

W 2006 wzięła udział jedynie w czterech imprezach. Na początku roku uległa Danieli Hantuchovej w trzeciej rundzie Australian Open 2006[26]. Z powodu kontuzji kolana nie zagrała w Charleston, Berlinie, Rzymie i na French Open 2006. Pojawiła się dopiero w lipcu w Cincinnati, gdzie wygrała z Anastasiją Myskiną, Bethanie Mattek i Amy Frazier, jednak uległa w półfinale Wierze Zwonariowej, przegrywając 6:2, 6:3[27]. W Los Angeles wyeliminowała Danielę Hantuchovą, Ashley Harkleroad, Meghann Shaughnessy i Mariję Kirilenko, przegrywając dopiero z Jeleną Janković 6:4, 6:3[28].

Jej ostatni turniej w sezonie to US Open 2006, gdzie bez straty seta doszła do czwartej rundy (pokonując Lourdes Dominguez-Lino, Danielę Hantuchovą i Anę Ivanović), a tam uległa najwyżej rozstawionej Amélie Mauresmo[29]. W klasyfikacji końcoworocznej rankingu WTA na 2006 zajmowała 94. miejsce[30].

2007[edytuj | edytuj kod]

Na początku 2007 wystartowała w turnieju w Hobart, gdzie po pokonaniu dwóch rywalek przegrała w ćwierćfinale z Sybille Bammer 3:6, 7:5, 6:3[31]. Następnie jako nierozstawiona zawodniczka zaczęła grę w Australian Open 2007; w pierwszej rundzie pokonała Marę Santagelo (32. w rankingu WTA), w kolejnych wygrała z: Anne Kremer, Nadią Pietrową (WTA: 6), Jeleną Janković (WTA: 11) i Szachar Pe’er (WTA: 17), dzięki czemu dotarła do półfinału, w którym pokonała Nicole Vaidišovą (WTA: 12), a w finale wygrała z Mariją Szarapową (WTA: 2) 6:1, 6:2[32]. Następnie zwyciężyła w finale turnieju w Miami z Justine Henin oraz dotarła do finału rozgrywek w Moskwie, w którym przegrała z Jeleną Diemientjewą[33].

W kolejnym wielkoszlemowym turnieju — French Open 2007 — dotarła do ćwierćfinału, w którym przegrała w trzech setach z Justine Henin[34]. Belgijka pokonała ją również w ćwierćfinale Wimbledonu i US Open[35].

2008[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2008 razem z Mardy Fishem zdobyła Puchar Hopmana. Nie obroniła wywalczonego przed rokiem wielkoszlemowego tytułu Australian Open, odpadając z konkursu w ćwierćfinale, w którym przegrała z Jeleną Janković[36] 3:6, 4:6.

Po wycofaniu się z turniejów w Paryżu, Antwerpii i Dubaju wystąpiła w Bangalore, gdzie została rozstawiona z numerem trzecim. Po wolnej pierwszej rundzie, w drugiej pokonała Cipporę Obziler 7:5, 6:0, w ćwierćfinale ograła Anastasiję Rodionową 6:1, 6:4, a w półfinale po raz 15. zmierzyła się z siostrą, Venus, z którą po ponad dwóch godzinach walki wygrała 6:3, 3:6, 7:6, mimo że w trzecim secie broniła piłki meczowej. W finale rozgrywek w Bagalore zrewanżowała się Patty Schnyder za dwie ubiegłoroczne porażki, zwyciężając 7:5, 6:3 i tym samym sięgnęła po 29. tytuł w karierze.

Kolejnym jej startem był turniej Sony Ericsson Open w Miami. Rozstawiona z numerem ósmym miała pierwszą rundę wolną, w drugiej pokonała Edinę Gallovits 6:1, 6:2, w trzeciej – mimo wyniku 6:7, 0:3 – wygrała z Flavią Pennettą 6:7(6), 6:3, 6:2. W meczu o ćwierćfinał bez problemów ograła Kaię Kanepi 6:3, 6:3. W szlagierowym ćwierćfinale miało dojść do rewanżu za ubiegłoroczny finał tego turnieju z Justine Henin, jednak Amerykanka wygrała 6:2, 6:0. W półfinale wygrała ze Swietłaną Kuzniecową 3:6, 7:5, 6:3. W finale po dramatycznym spotkaniu pokonała Jelenę Janković 6:1, 5:7, 6:3 i po raz piąty triumfowała w turnieju. Tym samym wyrównała rekord Steffi Graf, która w Miami wygrywała w latach 1987–1988 i 1994-1996.

W turnieju Family Circle Cup, rozgrywanym na amerykańskim kortach ziemnych w Charleston, rozpoczęła od łatwego zwycięstwa w drugiej rundzie, po wolnej pierwszej, nad Giselą Dulko 6:3, 6:4. W trzeciej po stracie pierwszego seta 4:6 z Katariną Srebotnik dwa kolejne wygrała 6:3, 6:4 i w walce o półfinał zmierzyła się z Mariją Szarapową. Po dramatycznym meczu – trwającym dwie i pół godziny – zwyciężyła 7:5, 4:6, 6:1. W półfinale mimo prowadzenia Alizé Cornet 1:4, zdołała wygrać 7:5, 6:3. W meczu o tytuł pokonała 6:4 3:6 6:3 Wierę Zwonariową, która wcześniej wyeliminowała Jelenę Janković, Jelenę Diemientjewą i Marion Bartoli, sięgając tym samym po trzecie turniejowe zwycięstwo w 2008.

Kolejne występy nie przyniosły jej już takich sukcesów – odpadła w ćwierćfinale turnieju w Berlinie z Rosjanką Dinarą Safiną 6:2 1:6 6:7(5), poza tym oddała walkowerem ćwierćfinałowy mecz w Rzymie na korzyść Francuzki Alizé Cornet, a na kortach Rolanda Garrosa doszła tylko do trzeciej rundy, przegrywając w niej z Katariną Srebotnik 4:6 4:6.

Bardzo udany występ zanotowała na londyńskich kortach Wimbledonu, dochodząc do finału, w którym przegrała z Venus Williams 5:7 4:6. Wcześniej pokonała kolejno Kaię Kanepi, Urszulę Radwańską, Amélie Mauresmo, Bethanie Mattek, Agnieszkę Radwańską oraz Zheng Jie.

Na igrzyskach olimpijskich w 2008 wraz z Venus Williams zdobyła złoty medal w grze podwójnej, wygrywając z Anabel Media Garrigues i Virginią Ruano Pascual 6:2, 6:0[37], natomiast w rozgrywkach singla doszła do ćwierćfinału, ulegając Jelenie Diemientjewej 6:3, 4:6, 3:6.

Czwartym wygranym turniejem w sezonie był wielkoszlemowy US Open. W trwającym prawie dwie i pół godziny ćwierćfinale pokonała swoją starszą siostrę Venus Williams 7:6(6), 7:6(7)[38], mimo że w obu setach to Venus miała więcej piłek na wygranie partii. W półfinale pokonała Rosjankę Dinarę Safinę 6:3, 6:2, a w finale 6:4, 7:5 Jelenę Janković[39], dla której był to pierwszy finał turnieju wielkoszlemowego w karierze. Dzięki wygranej Williams awansowała na pierwsze miejsce w rankingu WTA, wyprzedzając Anę Ivanović i Jelenę Janković[40]. Pobiła tym samym rekord długości nieobecności na miejscu liderki rankingu – pięć lat i jeden miesiąc[41].

2009[edytuj | edytuj kod]

Serena Williams podczas Australian Open 2009

Na początku nowego sezonu wystąpiła w Sydney. Rozstawiana z jedynką Serena w ćwierćfinale, broniąc dwóch piłek meczowych, pokonała Caroline Wozniacki 6:7,6:3,7:6. Półfinałowy mecz przegrała z Jeleną Diemientjewą 3:6,1:6.

W rozgrywanych w Melbourne Otwartych Mistrzostwach Australii zwyciężyła zarówno w grze pojedynczej (pokonując m.in. Swietłanę Kuźniecową oraz Jelenę Diemientjewą, zaś w finale nie dała szans Dinarze Safinie), jak i podwójnej, w parze z siostrą Venus. Po tym sukcesie awansowała na pierwszą pozycję w rankingu singlowym.

W półfinale Dubai Tennis Championships przegrała z Venus Williams. W Miami, broniąc tytułu wywalczonego rok wcześniej, odpadła w finale po słabym meczu z Wiktoryją Azarenką, wcześniej pokonunąc w czwartej rundzie Zheng Jie 7:5,5:7,6:3, w ćwierćfinale Li Nę 4:6, 7:5, 6:2, a w półfinale Venus Williams 6:4, 3:6, 6:3. W związku z nieobronieniem tytułu spadła z pierwszego miejsca w rankingu.

Słabą formę pokazywała podczas turniejów na kortach ziemnych. Dotarła do drugiej rundy w Rzymie i pierwszej w Madrycie. Z kolei na French Open przegrała w ćwierćfinale z późniejszą mistrzynią turnieju, Swietłaną Kuzniecową.

Kolejny tytuł wielkoszlemowy wywalczyła na kortach Wimbledonu. Do meczu półfinałowego wygrała z Neuzą Silvą, Jarmilą Groth, Robertą Vinci, Danielą Hantuchovą i Wiktoryją Azaranką, nie tracąc seta. Dopiero w dramatycznym półfinale wygranym 6:7, 7:5, 8:6 pierwszą i jedyną, która dokonała tej sztuki, była Jelena Diemientjewa. W finale pokonała siostrę Venus 7:6, 6:2.

W US Open 2009 rozstawiona z numerem 2 dotarła zgodnie z oczekiwaniami do półfinału, gdzie niespodziewanie i niesportowo przegrała w dwóch setach z Kim Clijsters: serwując przy stanie 4:6, 5:6, 15–30, straciła ostatnie dwa punkty bez wprowadzenia piłki na trajektorię. Sędzia liniowa wywołała błąd stóp, co tak rozwścieczyło Williams, że podeszła do narożnika i wygrażała sędziemu, w następstwie czego otrzymała drugie ostrzeżenie (pierwsze dotyczyło złamania rakiety), a tym samym punkt karny, co przy meczbolu oznaczało koniec spotkania[42].

2010[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2010 zaczęła od występu w turnieju w Sydney, gdzie awansowała do finału po bardzo ciężkim półfinale z Aravane Rezaï, w finale przegrała z Jeleną Diemientjewą 3:6, 2:6. Na Australian Open jechała jako obrończyni tytułu. w I rundzie wygrała z Urszulą Radwańską 6:2, 6:1. W następnym meczu spotkała się z Petrą Kvitovą wygrywając takim samym wynikiem. W III rundzie spotkała się z Carla Suárez Navarro, gdzie wygrała 6:3, 6:0. W IV rundzie spotkała się z faworytką gospodarzy z Samantha Stosur i wygrała 6:4, 6:2. W ćwierćfinale przegrywała już 4:6, 0:4, ale wygrała 4:6, 7:6, 6:2 z Wiktoryją Azaranką. W półfinale spotkała się z Chinką Li Na wygrywając 7:6, 7:6. W finale wygrała z Justine Henin 6:4, 3:6, 6:2. W tym samym turnieju w parze z Venus Williams wygrały również turniej deblowy. W czasie turnieju Australian Open doznała kontuzji, która wykluczyła ją z turnieju w Dubaju, Indian Wells i Miami. Serena zapowiedziała swój powrót na turniej w Rzymie. Kolejny start we French Open nie przyniósł większych sukcesów w grze pojedynczej, Serena odpadła w ćwierćfinale przegrywając z Samantha Stosur 2:6, 7:6, 6:8. W deblu odniosła Serena wraz z siostrą Venus Williams zwycięstwo, pokonały w finale Kveta Peschke i Katarina Srebotnik. Tym samym, Amerykanki zdobyły niekalendarzowego Wielkiego Szlema. Na trawiastych kortach Wimbledonu pokonując m.in. Anna Czakwetadze, Dominika Cibulková, Mariję Szarapową, Li Na, Petre Kvitovą dotarła do finału w którym wygrała z Wierą Zwonariową 6:3, 6:2. Musiała zrezygnować z występu w czwartym wielkoszlemowym turnieju w sezonie – US Open – z powodu urazu prawej stopy, którego nabawiła się 7 lipca (tuż po zakończeniu turnieju w Wimbledonie) w Monachium. Otóż podczas wizyty w restauracji nastąpiła na rozbite szkło i zraniła stopę na tyle poważnie, że wymagało to interwencji chirurgicznej, a w konsekwencji wyeliminowało ją ze wszystkich (po Wimbledonie) letnich turniejów na kortach twardych, w tym z US Open.

2011[edytuj | edytuj kod]

W styczniu, z powodu przedłużającej się rehabilitacji po zranieniu prawej stopy doznanym w lipcu 2010, wycofała się z udziału w Pucharze Hopmana i pierwszym turnieju wielkoszlemowym – Australian Open, w którym miała bronić tytułu oraz nie wystąpiła we French Open 2011.

2012[edytuj | edytuj kod]

Serena Williams w kończących sezon Mistrzostwach WTA

W kwietniu, zwyciężając w turnieju w Charleston, zdobyła czterdziesty tytuł singlowy. W finale pokonała Lucie Šafářová wynikiem 6:0, 6:1[43]. W maju zwyciężyła w turnieju Premier Mandatory w Madrycie. W finale pokonała Wiktoryję Azarankę 6:1, 6:3[44]. W całym turnieju zwyciężyła z trzema liderkami rankingu singlowego WTA – Azarenką, Szarapową oraz Wozniacki.

Na przełomie czerwca i lipca triumfowała w wielkoszlemowym Wimbledonie. W pierwszej rundzie pokonała Barborę Záhlavovą-Strýcovą 6:2, 6:4. Następnie wygrała z Melindą Czink 6:1, 6:4. W trzeciej rundzie pokonała Zheng Jie 6:7(5), 6:2, 9:7. W meczu kolejnej rundy pokonała zawodniczkę z dziką kartą, Jarosławę Szwiedową 6:1, 2:6, 7:5. W ćwierćfinale pokonała obrończynię tytułu, Petrę Kvitovą 6:3, 7:5. W spotkaniu o finał zwyciężyła z liderką rankingu singlowego Wiktoryją Azaranką 6:3, 7:6(6). W meczu finałowym pokonała Agnieszkę Radwańską 6:1, 5:7, 6:2 i zdobyła swój czternasty wielkoszlemowy tytuł. W grze podwójnej, razem z siostrą Venus, również odniosła triumf. W finałowym pojedynku pokonały Andreę Hlaváčkovą i Lucie Hradecką 7:5, 6:4. Tydzień po zakończeniu Wimbledonu zwyciężyła w turnieju kategorii Premier w Stanford. W finale pokonała szczęśliwą przegraną, Coco Vandeweghe, 7:5, 6:3.

W sierpniu zdobyła złoty medal podczas singlowych zawodów organizowanych z okazji XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich. W całym turnieju nie straciła żadnego seta, a w finale pokonała Mariję Szarapową wynikiem 6:0, 6:1. W grze podwójnej uczestniczyła razem z siostrą Venus. Razem zdobyły trzeci złoty medal igrzysk olimpijskich w rozgrywkach deblowych. W finale pokonały ponownie Andreę Hlaváčkovą i Lucie Hradecką wynikiem 6:4, 6:4.

Swój piętnasty wielkoszlemowy triumf odniosła podczas US Open. W całym turnieju Amerykanka straciła jednego seta, w finałowym spotkaniu z Wiktoryją Azaranką, wygranym przez Williams 6:2, 2:6, 7:5. We wcześniejszych pojedynkach Williams straciła 19 gemów. Dla Amerykanki był to pierwszy trzysetowy mecz na obiektach USTA Billie Jean King National Tennis Center od 2006 roku, gdy w IV rundzie uległa Amélie Mauresmo. Był to także pierwszy trzysetowy finał US Open od 1995 roku[45]. Siostry Williams występowały także w deblu, ale odpadły w trzeciej rundzie. Podczas kończącego rozgrywki sezonowe kobiet turnieju WTA Championships Serena Williams uzyskała zwycięstwo. W turnieju pokonała Kerber, Li, Azarenkę, Radwańską i Szarapową, a pojedynkach z nimi nie straciła seta. Rok ten zakończyła na trzecim miejscu w rankingu singlowym WTA.

2013[edytuj | edytuj kod]

Serena Williams podczas Fed Cup 2013

Na początku stycznia zwyciężyła w turnieju w Brisbane. W pierwszej rundzie zwyciężyła z rodaczką Varvarą Lepchenko 6:2, 6:1. W kolejnym meczu pokonała Alizé Cornet 6:2, 6:2. W ćwierćfinale wygrała ze Sloane Stephens wynikiem 6:4, 6:3. W kolejnym spotkaniu liderka rankingu singlowego, Wiktoryja Azaranka, oddała jej mecz walkowerem. W pojedynku o tytuł pokonała Anastasiję Pawluczenkową wynikiem 6:2, 6:1. W Australian Open rozstawiona była z numerem trzecim. W pierwszym spotkaniu pokonała Edinę Gallovits-Hall bez straty gema. W kolejnej rundzie zwyciężyła z Garbiñe Muguruzą 6:2, 6:0. W trzeciej rundzie pokonała Ayumi Moritę 6:1, 6:3. W czwartej rundzie jej przeciwniczką była Marija Kirilenko, z którą wygrała 6:2, 6:0. W meczu o półfinał ulegając Sloane Stephens 6:3, 5:7, 4:6, odpadła z dalszej rywalizacji. W Ad-Dausze, gdzie była rozstawiona z numerem drugim, w pierwszej rundzie miała wolny los. W swoim pierwszym spotkaniu pokonała Darję Gawriłową wynikiem 6:2, 6:1, natomiast w kolejnym meczu wygrała z Urszulą Radwańską 6:0, 6:3. W pojedynku ćwierćfinałowym zwyciężyła z Petrą Kvitovą 3:6, 6:3, 7:5, dzięki czemu zapewniła sobie powrót na pierwsze miejsce w rankingu singlowym WTA Tour w najbliższym notowaniu[46]. W meczu o finał zwyciężyła z Mariją Szarapową 6:3, 6:2, a w spotkaniu mistrzowskim uległa Wiktoryi Azarance 6:7(6), 6:2, 3:6. Z gry w Dubaju wycofała się zbyt późno, w związku z czym została na nią nałożona kara w wysokości 50 000 dolarów[47].

W marcu wygrała turniej z cyklu WTA Premier Mandatory w Miami. W turnieju pokonała m.in. Li Na i Agnieszkę Radwańską. W finale zwyciężyła z Mariją Szarapową wynikiem 4:6, 6:3, 6:0. W następnym tygodniu wygrała turniej w Charleston. W finale pokonała Jelenę Janković 3:6, 6:0, 6:2. W połowie maja obroniła tytuł zawodów WTA Premier Mandatory w Madrycie. W finale imprezy ponownie pokonała Mariję Szarapową, tym razem wynikiem 6:1, 6:4. Następnie wzięła udział w rywalizacji w Rzymie. W meczu mistrzowskim wygrała z Wiktoryją Azaranką 6:1, 6:3. W całym turnieju nie straciła seta i przegrała tylko 14 gemów.

W drugim wielkoszlemowym turnieju w sezonie – French Open – rozstawiona była z numerem pierwszym w grze pojedynczej. W pierwszych czterech meczach przegrała razem dziesięć gemów. Jedyną zawodniczką, która wygrała z Williams seta w tych zawodach, była Swietłana Kuzniecowa, jednak mecz jednak zakończył się zwycięstwem Amerykanki 6:1, 3:6, 6:3. W półfinale Serena Williams pokonała Sarę Errani 6:0, 6:1. W finale zmierzyła się natomiast z Szarapową, którą pokonała dwukrotnie 6:4. Było to jej drugie singlowe zwycięstwo na kortach Wielkiego Szlema w Paryżu. W grze podwójnej siostry Williams były rozstawione z numerem dwunastym, a zarazem otrzymały dziką kartę, lecz pierwszy mecz poddały walkowerem.

Na Wimbledonie najwyżej rozstawiona Amerykanka awansowała do czwartej rundy, tracąc w międzyczasie jedenaście gemów. W spotkaniu o ćwierćfinał uległa późniejszej finalistce, Sabine Lisicki, 2:6, 6:1, 4:6. Jej kolejnym turniejem były zawody w Båstad, gdzie triumfowała. W meczu mistrzowskim pokonała Johannę Larsson 6:4, 6:1.

Okres przygotowujący do US Open rozpoczęła od udziału w turnieju w Toronto. Zwyciężyła w nim, pokonując w finale Soranę Cîrsteę 6:2, 6:0. W następnym tygodniu wzięła udział w turnieju w Cincinnati, w którym przegrała w finale z Azaranką 6:2, 2:6, 6:7(6). W grze pojedynczej na US Open Amerykanka osiągnęła finał, w którym pokonała Białorusinkę 7:5, 6:7(6), 6:1. W całym turnieju straciła jednego seta. W grze podwójnej siostry Williams awansowały do półfinału, eliminując z zawodów m.in. najwyżej rozstawione Errani i Vinci.

W ostatnim w sezonie turnieju rangi WTA Premier Mandatory rozgrywanym w Pekinie Amerykanka odniosła zwycięstwo, nie tracąc w całych zawodach ani jednego seta. W meczu mistrzowskim pokonała Jelenę Janković w dwóch setach po 6:2. W kończącym sezon Turnieju Mistrzyń wygrała rywalizację z kompletem zwycięstw. Poprzez zwycięstwo 2:6, 6:3, 6:0 nad Li Na odniosła czwarty triumf w mistrzostwach WTA Tour i jednocześnie jedenaste turniejowe zwycięstwo w sezonie. W 2013 roku Amerykanka zarobiła ponad 12 mln dolarów i zakończyła sezon na pierwszym miejscu w ranking WTA Tour.

2014[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2014 Amerykanka rozpoczęła od udziału w zawodach w Brisbane. Awansowała w nich do finału, w którym pokonała Wiktoryję Azarankę 6:4, 7:5. Na Australian Open awansowała do czwartej rundy, w której uległa Anie Ivanović 6:4, 3:6, 3:6. Udział w rozgrywkach w Dubaju rozpoczęła od drugiej rundy, w której pokonała Jekatierinę Makarową 7:6(8), 6:0. W ćwierćfinale wygrała z Jeleną Janković 6:2, 6:2, natomiast w kolejnym meczu przegrała z Alizé Cornet 4:6, 4:6. W marcu, podobnie jak w poprzednim sezonie, wygrała turniej w Miami. W turnieju pokonała m.in. Angelique Kerber i Mariję Szarapową. W finale zwyciężyła z Li Na wynikiem 7:5, 6:1. W całym turnieju przegrała jednego seta – w spotkaniu trzeciej rundy z Caroline Garcią.

Okres gry na nawierzchni ceglanej rozpoczęła w Charleston, gdzie przegrała w drugiej rundzie z Janą Čepelovą 4:6, 4:6. W Madrycie zanotowała ćwierćfinał, w którym mecz przeciw Petrze Kvitovej oddała walkowerem. W następnym tygodniu triumfowała w Rzymie. W meczu mistrzowskim pokonała Sarę Errani 6:3, 6:0. Na French Open przegrała w drugiej rundzie z Garbiñe Muguruzą 2:6, 2:6. Podczas Wimbledonu doszła do trzeciej rundy, w której została wyeliminowana przez Alizé Cornet 6:1, 3:6, 4:6. Williams została pierwszą liderką rankingu WTA, która w trzech imprezach wielkoszlemowych z rzędu nie doszła nawet do ćwierćfinału, notując kolejno: IV rundę Australian Open, II rundę French Open i III rundę Wimbledonu. Udział w turnieju wimbledońskim zakończyła, gdy z powodów zdrowotnych była zmuszona poddać mecz drugiej rundy debla.

Część sezonu rozgrywaną na kortach twardych w Ameryce rozpoczęła od zwycięstwa w Stanford, gdzie w finale pokonała Angelique Kerber wynikiem 7:6(1), 6:3. W Montrealu awansowała do półfinału, przegrywając w nim ze swoją siostrą po trzysetowym pojedynku. W następnym tygodniu odniosła triumf w Cincinnati, wygrywając w meczu mistrzowskim z Aną Ivanović 6:4, 6:1. Kolejny wygrany turniej zanotowała podczas wielkoszlemowego US Open. W finale pokonała Caroline Wozniacki 6:3, 6:3, a w całym turnieju nie oddała rywalkom w żadnym secie więcej niż trzech gemów.

Udział w zawodach w Wuhanie zakończyła na meczu drugiej rundy z Alizé Cornet, w którym skreczowała przy stanie 6:5. W Pekinie Williams osiągnęła ćwierćfinał, jednak mecz przeciw Samantcie Stosur oddała walkowerem. Podczas Turnieju Mistrzyń Amerykanka pokonała w fazie grupowej Ivanović i Bouchard, przegrała natomiast z Halep. W półfinale pokonała 2:6, 6:3, 7:6(6) Wozniacki, a finale zrewanżowała się Halep, triumfując w turnieju z wynikiem 6:3, 6:0. Sezon zakończyła na pierwszym miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.

2015[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2015 Williams rozpoczęła od awansu razem z Johnem Isnerem do finału rozgrywek o Puchar Hopmana, w którym Stany Zjednoczone przegrały z reprezentacją Polski 1-2. Następnie zwyciężyła w Australian Open, pokonując w finale Mariję Szarapową 6:3, 7:6(5). Zdobyła w ten sposób swój dziewiętnasty wielkoszlemowy tytuł. Następnie wzięła udział w zawodach w Indian Wells, kończąc tym samym wieloletni bojkot turnieju. Występ zakończyła walkowerem w spotkaniu półfinałowym przeciw Simonie Halep. W Miami triumfowała po raz ósmy w karierze. W meczu mistrzowskim zwyciężyła 6:2, 6:0 nad Carlą Suárez Navarro.

Okres gry na nawierzchni ceglanej Williams rozpoczęła od udziału w zawodach w Madrycie. Awansowała w nich do półfinału, przegrywając w nim z Petrą Kvitovą 2:6, 3:6. W następnym tygodniu mecz trzeciej rundy w Rzymie przeciw Christinie McHale oddała walkowerem. Na French Open Amerykanka odniosła triumf. W turnieju rozegrała pięć trzysetowych pojedynków, w tym ostatni mecz z Lucie Šafářovą, wygrany 6:3, 6:7(2), 6:2. W ten sposób zdobyła paryskie trofeum po raz trzeci w swojej singlowej karierze.

Wimbledon był jedynym turniejem rozgrywanym na nawierzchni trawiastej, w którym wystąpiła Serena Williams. Rozgrywki gry pojedynczej rozpoczęła od zwycięstw 6:4, 6:1 nad Margaritą Gasparian i Tímeą Babos, a w trzeciej rundzie wygrała 6:2, 4:6, 7:5 z Heather Watson. W meczu o ćwierćfinał pokonała swoją siostrę po dwusetowym pojedynku. W kolejnych dwóch meczach zwyciężyła z byłymi liderkami rankingu – Wiktoryją Azaranką i Mariją Szarapową. W meczu mistrzowskim triumfowała nad Garbiñe Muguruzą 6:4, 6:4, zdobywając tym samym trzecie wielkoszlemowe trofeum w tym sezonie.

Amerykanka bezpośrednio po Wimbledonie zagrała jedno spotkanie w Båstad, po czym zrezygnowała z dalszych zmagań z powodu kontuzji łokcia, który wyeliminował ją również z udziału w imprezie w Stanford. Serię 19 wygranych spotkań z rzędu starsza z sióstr Williams zakończyła w Toronto, gdzie w półfinale przegrała z późniejszą triumfatorką Szwajcarką Belindą Bencic. Dwa tygodnie przed US Open Williams zagrała w Cincinnati i obroniła tam tytuł, odnosząc zwycięstwo nad Simoną Halep 6:3, 7:6(5).

W US Open Williams dotarła do półfinału, w którym uległa Robercie Vinci 6:2, 4:6, 4:6, tracąc szansę na wygranie wszystkich turniejów wielkoszlemowych w tym sezonie. Wkrótce potem tenisistka oświadczyła, że kończy sezon i rezygnuje z gry w kończącym sezon WTA Finals. Sezon zakończyła na pierwszym miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.

2016[edytuj | edytuj kod]

Amerykanka rozpoczęła nowy sezon od startu w Pucharze Hopmana, ale rozegrała tylko jeden pojedynek, by po problemach z kolanem zrezygnować z turnieju[48]. Kolejny raz na kortach Williams pojawiła się przy okazji Australian Open, w którym dotarła do finału, nie tracąc przy tym choćby seta, ale w drodze do wyrównania historycznego wyczynu 21 zwycięskich wielkoszlemowych turniejów stanęła na drodze Angelique Kerber, z którą młodsza z sióstr Williams przegrała 4:6, 6:3, 4:6.

Po prawie 1,5-miesięcznej przerwie Williams zagrała w turnieju rangi Mandatory w Indian Wells pokonała m.in. Simonę Halep i Agnieszkę Radwańską, by w ostatnim spotkaniu o tytuł przegrać w dwóch setach z Wiktoryją Azaranką. Podczas następnego turnieju w Miami Amerykanka dotarła do ćwierćfinału, by ulec w nim Swietłanie Kuzniecowej, kończąc serię 20 kolejnych zwycięstw na kortach Tennis Center at Crandon Park. W okresie gry na nawierzchni ceglanej Williams zrezygnowała z udziału w turnieju rangi Mandatory w Madrycie, ale za to wystąpiła na rzymskich kortach Foro Italico, na których w meczu o tytuł pokonała rodaczkę Madison Keys, notując 70. zwycięstwo finałowe w karierze oraz pierwsze w tym sezonie.

Podczas majowo–czerwcowego French Open Amerykanka w finale turnieju po raz drugi w karierze spotkała się z Garbine Muguruzą, której udał się rewanż za porażkę w meczu mistrzowskim w ubiegłorocznym Wimbledonie. Młodsza z sióstr uległa w dwóch setach, dzięki czemu musiała dłużej poczekać na wyrównanie ilości zwycięstw w turniejach Wielkiego Szlema ze Steffi Graf[49].

Między French Open a Wimbledonem nie startowała. W trzecim wielkoszlemowym turnieju sezonu najdłużej zagrała w pojedynku z rodaczką Christiną McHale, by kolejne zakończyć dwusetowymi zwycięstwami. W finale spotkała się z Kerber, z którą rywalizowała na tym samym etapie podczas styczniowego Australian Open (taka sytuacja nie zdarzyła się w zawodowym tenisie od 10 lat). Tenisistka z Saginaw odniosła długo wyczekiwany, 22. triumf wielkoszlemowy, pokonując Niemkę 7:5, 6:3, notując w ich ósmym pojedynku szóste zwycięstwo[50]. Serena wraz z Venus wystąpiły również w deblu, gdzie odniosły zwycięstwo w całym turnieju, a łącznie mają na swoim koncie 14[51].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Saginaw w stanie Michigan, jednak niedługo po narodzinach zamieszkała z rodziną w Compton, gdzie dorastała[52]. Jej matka Oracene była pielęgniarką, a ojciec Richard prowadził własną firmę ochroniarską[53]. Jej rodzice rozstali się w 1999[54]. Ma cztery starsze siostry: Yetunde (1972–2003[55]), Ishę, Lyndreę i Venus Williams, która również jest tenisistką[56]; pozostałe siostry także trenowały tenisa, jednak już w latach nastoletnich porzuciły kariery sportowe[57]. Po maturze ukończyła naukę na Art Institute of Fort Lauderdale, na kierunku moda i projektowanie[58]. Uruchomiła m.in. własną markę modową „Aneres” oferującą odzież, torebki i biżuterię[59].

Angażuje się w pomoc charytatywną, m.in. odbyła wizyty dobrej woli po ubogich krajach Afryki[60].

29 grudnia 2016 zaręczyła się z amerykańskim przedsiębiorcą, współtwórcą serwisu Reddit, Alexisem Ohanianem. Mają córkę, Alexis Olympię (ur. 1 września 2017)[61]. W styczniu 2023 roku została ochrzczonym Świadkiem Jehowy[62][63][64]. W sierpniu 2023 roku urodziła drugą córkę[65].

Stosuje dietę wegańską[66][67][68].

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Statystyki Sereny Williams.
Legenda

     W, wygrany turniej

      F, przegrana w finale

      SF, przegrana w półfinale

      QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Tytuły Z–P
Australian Open A 2R 3R 4R QF A W A W 3R W QF W W A 4R QF 4R W F W A QF 3R SF A 7 / 20 92 – 13
French Open A 4R 3R A QF W SF QF A A QF 3R QF QF A 1R W 2R W F A 4R 3R 2R 4R A 3 / 19 69 – 14
Wimbledon A 3R A SF QF W W F 3R A QF F W W 4R W 4R 3R W W A F F NH 1R 1R 7 / 21 98 – 14
US Open A 3R W QF F W A QF 4R 4R QF W SF A F W W W SF SF A F F SF A 3R 6 / 21 108 – 15
Ranking na koniec roku 99 20 4 6 6 1 3 7 11 95 7 2 1 4 12 3 1 1 1 2 22 16 10 11 41 23 / 81 367 – 56

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Tytuły Z–P
Australian Open A 3R SF A W A W A A A A QF W W A A QF A A A A A A A A A 4 / 8 36 – 4
French Open A A W A A A A A A A A A 3R W A A 1R A A 3R A 3R A A A A 2 / 6 18 – 4
Wimbledon A 1R A W 3R W 3R A A A 2R W W QF A W A 2R A W A A A NH A A 6 / 12 45 – 6
US Open 1R A W SF 3R A A A A A A A W A A 3R SF QF A A A A A A A 1R 2 / 9 27 – 7
Ranking na koniec roku 121 36 10 54 54 25 28 3 11 31 63 133 31 292 397 431 14 / 35 126 – 21

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Tytuły Z–P
Australian Open A 1R F A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A 0 / 2 5 – 2
French Open A F A A A A A A A A A A A A A 1R A A A A A A A NH A A 0 / 2 5 – 2
Wimbledon A W A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A 3R NH A A 1 / 2 8 – 1
US Open A W A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A NH A A 1 / 1 4 – 0
2 / 7 22 – 5

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
Puchar Wielkiego Szlema
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 98 (73–25)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 28 lutego 1999 Paryż Dywanowa (hala) Francja Amélie Mauresmo 6:2, 3:6, 7:6(4)
Zwyciężczyni 2. 13 marca 1999 Indian Wells Twarda Niemcy Steffi Graf 6:3, 3:6, 7:5
Finalistka 1. 28 marca 1999 Miami Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams 1:6, 6:4, 4:6
Zwyciężczyni 3. 15 sierpnia 1999 Los Angeles Twarda Francja Julie Halard-Decugis 6:1, 6:4
Zwyciężczyni 4. 11 września 1999 US Open Twarda Szwajcaria Martina Hingis 6:3, 7:6(4)
Zwyciężczyni 5. 3 października 1999 Monachium Twarda (hala) Stany Zjednoczone Venus Williams 6:1, 3:6, 6:3
Finalistka 2. 13 lutego 2000 Paryż Dywanowa (hala) Francja Nathalie Tauziat 5:7, 2:6
Zwyciężczyni 6. 20 lutego 2000 Hanower Dywanowa (hala) Czechy Denisa Chládková 6:1, 6:1
Zwyciężczyni 7. 13 sierpnia 2000 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 4:6, 6:4, 7:6(1)
Finalistka 3. 20 sierpnia 2000 Montreal Twarda Szwajcaria Martina Hingis 6:0, 3:6, 0:3 krecz
Zwyciężczyni 8. 8 października 2000 Tokio (Toyota) Twarda Francja Julie Halard-Decugis 7:5, 6:1
Zwyciężczyni 9. 17 marca 2001 Indian Wells Twarda Belgia Kim Clijsters 4:6, 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 10. 20 sierpnia 2000 Toronto Twarda Stany Zjednoczone Jennifer Capriati 6:1, 6:7(7), 6:3
Finalistka 4. 8 września 2001 US Open Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams 2:6, 4:6
Zwyciężczyni 11. 4 listopada 2001 Monachium Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Lindsay Davenport walkower
Zwyciężczyni 12. 3 marca 2002 Scottsdale Twarda Stany Zjednoczone Jennifer Capriati 6:2, 4:6, 6:4
Zwyciężczyni 13. 1 kwietnia 2002 Miami Twarda Stany Zjednoczone Jennifer Capriati 7:5, 7:6(4)
Finalistka 5. 6 maja 2002 Berlin Ceglana Belgia Justine Henin 2:6, 6:1, 6:7(5)
Zwyciężczyni 14. 19 maja 2002 Rzym Ceglana Belgia Justine Henin 7:6(6), 6:4
Zwyciężczyni 15. 9 czerwca 2002 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Venus Williams 7:5, 6:3
Zwyciężczyni 16. 7 lipca 2002 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Venus Williams 7:6(4), 6:3
Zwyciężczyni 17. 8 września 2002 US Open Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 18. 22 września 2002 Tokio (Toyota) Twarda Belgia Kim Clijsters 2:6, 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 19. 29 września 2002 Lipsk Dywanowa (hala) Rosja Anastasija Myskina 6:3, 6:2
Finalistka 7. 11 listopada 2002 Los Angeles Twarda (hala) Belgia Kim Clijsters 5:7, 3:6
Zwyciężczyni 20. 26 stycznia 2003 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams 7:6(4), 3:6, 6:4
Zwyciężczyni 21. 9 lutego 2003 Paryż Dywanowa (hala) Francja Amélie Mauresmo 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 22. 29 marca 2003 Miami Twarda Stany Zjednoczone Jennifer Capriati 4:6, 6:4, 6:1
Finalistka 7. 13 kwietnia 2003 Charleston Ceglana Belgia Justine Henin 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 23. 6 lipca 2003 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Venus Williams 4:6, 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 24. 4 kwietnia 2004 Miami Twarda Rosja Jelena Diemientjewa 6:1, 6:1
Finalistka 8. 3 lipca 2004 Wimbledon Trawiasta Rosja Marija Szarapowa 1:6, 4:6
Finalistka 9. 25 lipca 2004 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 1:6, 3:6
Zwyciężczyni 25. 26 września 2004 Pekin Twarda Rosja Swietłana Kuzniecowa 4:6, 7:5, 6:4
Finalistka 10. 8 listopada 2004 Los Angeles Twarda (hala) Rosja Marija Szarapowa 6:4, 2:6, 4:6
Zwyciężczyni 26. 29 stycznia 2005 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 2:6, 6:3, 6:0
Zwyciężczyni 27. 27 stycznia 2007 Australian Open Twarda Rosja Marija Szarapowa 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 28. 31 marca 2007 Miami Twarda Belgia Justine Henin 0:6, 7:5, 6:3
Finalistka 11. 14 października 2007 Moskwa Dywanowa (hala) Rosja Jelena Diemientjewa 7:5, 1:6, 1:6
Zwyciężczyni 29. 9 marca 2008 Bangalore Twarda Szwajcaria Patty Schnyder 7:5, 6:3
Zwyciężczyni 30. 5 kwietnia 2008 Miami Twarda Serbia Jelena Janković 6:1, 5:7, 6:3
Zwyciężczyni 31. 20 kwietnia 2008 Charleston Ceglana Rosja Wiera Zwonariowa 6:4, 3:6, 6:3
Finalistka 12. 5 lipca 2008 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Venus Williams 5:7, 4:6
Zwyciężczyni 32. 7 września 2008 US Open Twarda Serbia Jelena Janković 6:4, 7:5
Zwyciężczyni 33. 30 stycznia 2009 Australian Open Twarda Rosja Dinara Safina 6:0, 6:3
Finalistka 13. 5 kwietnia 2009 Miami Twarda Białoruś Wiktoryja Azaranka 3:6, 1:6
Zwyciężczyni 34. 5 lipca 2009 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Venus Williams 7:6(3), 6:2
Zwyciężczyni 35. 1 listopada 2009 Doha Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams 6:2, 7:6(4)
Finalistka 14. 15 stycznia 2010 Sydney Twarda Rosja Jelena Diemientjewa 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 36. 30 stycznia 2010 Australian Open Twarda Belgia Justine Henin 6:4, 3:6, 6:2
Zwyciężczyni 37. 3 lipca 2010 Wimbledon Trawiasta Rosja Wiera Zwonariowa 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 38. 31 lipca 2011 Stanford Twarda Francja Marion Bartoli 7:5, 6:1
Zwyciężczyni 39. 14 sierpnia 2011 Toronto Twarda Australia Samantha Stosur 6:4, 6:2
Finalistka 15. 11 września 2011 US Open Twarda Australia Samantha Stosur 2:6, 3:6
Zwyciężczyni 40. 7 kwietnia 2012 Charleston Ceglana Czechy Lucie Šafářová 6:0, 6:1
Zwyciężczyni 41. 13 maja 2012 Madryt Ceglana Białoruś Wiktoryja Azaranka 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 42. 7 lipca 2012 Wimbledon Trawiasta Polska Agnieszka Radwańska 6:1, 5:7, 6:2
Zwyciężczyni 43. 15 lipca 2012 Stanford Twarda Stany Zjednoczone Coco Vandeweghe 7:5, 6:3
Zwyciężczyni 44. 5 sierpnia 2012 Londyn Trawiasta Rosja Marija Szarapowa 6:0, 6:1
Zwyciężczyni 45. 9 września 2012 US Open Twarda Białoruś Wiktoryja Azaranka 6:2, 2:6, 7:5
Zwyciężczyni 46. 28 października 2012 Stambuł Twarda (hala) Rosja Marija Szarapowa 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 47. 5 stycznia 2013 Brisbane Twarda Rosja Anastasija Pawluczenkowa 6:2, 6:1
Finalistka 16. 17 lutego 2013 Doha Twarda Białoruś Wiktoryja Azaranka 6:7(6), 6:2, 3:6
Zwyciężczyni 48. 30 marca 2013 Miami Twarda Rosja Marija Szarapowa 4:6, 6:3, 6:0
Zwyciężczyni 49. 7 kwietnia 2013 Charleston Ceglana Serbia Jelena Janković 3:6, 6:0, 6:2
Zwyciężczyni 50. 12 maja 2013 Madryt Twarda Rosja Marija Szarapowa 6:1, 6:4
Zwyciężczyni 51. 19 maja 2013 Rzym Ceglana Białoruś Wiktoryja Azaranka 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 52. 8 czerwca 2013 French Open Ceglana Rosja Marija Szarapowa 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 53. 22 lipca 2013 Båstad Ceglana Szwecja Johanna Larsson 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 54. 11 sierpnia 2013 Toronto Twarda Rumunia Sorana Cîrstea 6:2, 6:0
Finalistka 17. 18 sierpnia 2013 Cincinnati Twarda Białoruś Wiktoryja Azaranka 6:2, 2:6, 6:7(6)
Zwyciężczyni 55. 8 września 2013 US Open Twarda Białoruś Wiktoryja Azaranka 7:5, 6:7(6), 6:1
Zwyciężczyni 56. 6 października 2013 Pekin Twarda Serbia Jelena Janković 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 57. 27 października 2013 Stambuł Twarda (hala) Li Na 2:6, 6:3, 6:0
Zwyciężczyni 58. 4 stycznia 2014 Brisbane Twarda Białoruś Wiktoryja Azaranka 6:4, 7:5
Zwyciężczyni 59. 29 marca 2014 Miami Twarda Li Na 7:5, 6:1
Zwyciężczyni 60. 18 maja 2014 Rzym Ceglana Włochy Sara Errani 6:3, 6:0
Zwyciężczyni 61. 3 sierpnia 2014 Stanford Twarda Niemcy Angelique Kerber 7:6(1), 6:3
Zwyciężczyni 62. 17 sierpnia 2014 Cincinnati Twarda Serbia Ana Ivanović 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 63. 7 września 2014 US Open Twarda Dania Caroline Wozniacki 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 64. 26 października 2014 Singapur Twarda (hala) Rumunia Simona Halep 6:3, 6:0
Zwyciężczyni 65. 31 stycznia 2015 Australian Open Twarda Rosja Marija Szarapowa 6:3, 7:6(5)
Zwyciężczyni 66. 3 kwietnia 2015 Miami Twarda Hiszpania Carla Suárez Navarro 6:2, 6:0
Zwyciężczyni 67. 6 czerwca 2015 French Open Ceglana Czechy Lucie Šafářová 6:3, 6:7(2), 6:2
Zwyciężczyni 68. 11 lipca 2015 Wimbledon Trawiasta Hiszpania Garbiñe Muguruza 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 69. 23 sierpnia 2015 Cincinnati Twarda Rumunia Simona Halep 6:3, 7:6(5)
Finalistka 18. 30 stycznia 2016 Australian Open Twarda Niemcy Angelique Kerber 4:6, 6:3, 4:6
Finalistka 19. 20 marca 2016 Indian Wells Twarda Białoruś Wiktoryja Azaranka 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 70. 15 maja 2016 Rzym Ceglana Stany Zjednoczone Madison Keys 7:6(5), 6:3
Finalistka 20. 4 czerwca 2016 French Open Ceglana Hiszpania Garbiñe Muguruza 5:7, 4:6
Zwyciężczyni 71. 9 lipca 2016 Wimbledon Trawiasta Niemcy Angelique Kerber 7:5, 6:3
Zwyciężczyni 72. 28 stycznia 2017 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams 6:4, 6:4
Finalistka 21. 14 lipca 2018 Wimbledon Trawiasta Niemcy Angelique Kerber 3:6, 3:6
Finalistka 22. 8 września 2018 US Open Twarda Japonia Naomi Ōsaka 2:6, 4:6
Finalistka 23. 13 lipca 2019 Wimbledon Trawiasta Rumunia Simona Halep 2:6, 2:6
Finalistka 24. 11 sierpnia 2019 Toronto Twarda Kanada Bianca Andreescu 1:3 krecz
Finalistka 25. 7 września 2019 US Open Twarda Kanada Bianca Andreescu 3:6, 5:7
Zwyciężczyni 73. 12 stycznia 2020 Auckland Twarda Stany Zjednoczone Jessica Pegula 6:3, 6:4

Gra podwójna 25 (23–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 1 marca 1998 Oklahoma Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams Rumunia Cătălina Cristea
Australia Kristine Kunce
7:5, 6:2
Zwyciężczyni 2. 18 października 1998 Zurych Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Venus Williams Południowa Afryka Mariaan de Swardt
Ukraina Ołena Tatarkowa
5:7, 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 3. 21 lutego 1999 Hanower Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Venus Williams Francja Alexandra Fusai
Francja Nathalie Tauziat
5:7, 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 4. 5 czerwca 1999 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Venus Williams Szwajcaria Martina Hingis
Rosja Anna Kurnikowa
6:3, 6:7(2), 8:6
Finalistka 1. 8 sierpnia 1999 San Diego Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Stany Zjednoczone Corina Morariu
4:6, 1:6
Zwyciężczyni 5. 12 września 1999 US Open Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams Stany Zjednoczone Chanda Rubin
Francja Sandrine Testud
4:6, 6:1, 6:4
Zwyciężczyni 6. 9 lipca 2000 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Venus Williams Francja Julie Halard-Decugis
Japonia Ai Sugiyama
6:3, 6:2
Zwyciężczyni 7. 1 października 2000 Sydney Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams Holandia Kristie Boogert
Holandia Miriam Oremans
6:1, 6:1
Zwyciężczyni 8. 28 stycznia 2001 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Stany Zjednoczone Corina Morariu
6:2, 4:6, 6:4
Zwyciężczyni 9. 6 lipca 2002 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Venus Williams Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Argentyna Paola Suárez
6:2, 7:5
Zwyciężczyni 10. 29 września 2002 Lipsk Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Alexandra Stevenson Słowacja Janette Husárová
Argentyna Paola Suárez
6:3, 7:5
Zwyciężczyni 11. 26 stycznia 2003 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Argentyna Paola Suárez
4:6, 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 12. 5 lipca 2008 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Venus Williams Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
6:2, 6:2
Zwyciężczyni 13. 24 sierpnia 2008 Pekin Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams Hiszpania Anabel Medina Garrigues
Hiszpania Virginia Ruano Pascual
6:2, 6:0
Zwyciężczyni 14. 31 stycznia 2009 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams Słowacja Daniela Hantuchová
Japonia Ai Sugiyama
6:3, 6:3
Zwyciężczyni 15. 4 lipca 2009 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Venus Williams Australia Samantha Stosur
Stany Zjednoczone Rennae Stubbs
7:6(4), 6:4
Zwyciężczyni 16. 2 sierpnia 2009 Stanford Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams Chan Yung-jan
Rumunia Monica Niculescu
6:4, 6:1
Zwyciężczyni 17. 12 września 2009 US Open Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams Zimbabwe Cara Black
Stany Zjednoczone Liezel Huber
6:2, 6:2
Zwyciężczyni 18. 30 stycznia 2010 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams Zimbabwe Cara Black
Stany Zjednoczone Liezel Huber
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 19. 17 maja 2010 Madryt Ceglana Stany Zjednoczone Venus Williams Argentyna Gisela Dulko
Włochy Flavia Pennetta
6:2, 7:5
Zwyciężczyni 20. 3 czerwca 2010 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Venus Williams Czechy Květa Peschke
Słowenia Katarina Srebotnik
6:2, 6:3
Zwyciężczyni 21. 6 lipca 2012 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Venus Williams Czechy Andrea Hlaváčková
Czechy Lucie Hradecká
7:5, 6:4
Zwyciężczyni 22. 5 sierpnia 2012 Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Venus Williams Czechy Andrea Hlaváčková
Czechy Lucie Hradecká
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 22. 9 lipca 2016 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Venus Williams Węgry Tímea Babos
Kazachstan Jarosława Szwiedowa
6:3, 6:4
Finalistka 2. 12 stycznia 2020 Auckland Twarda Dania Caroline Wozniacki Stany Zjednoczone Asia Muhammad
Stany Zjednoczone Taylor Townsend
4:6, 4:6

Gra mieszana 4 (2–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalistka 1. 6 czerwca 1998 French Open Ceglana Argentyna Luis Lobo Stany Zjednoczone Venus Williams
Stany Zjednoczone Justin Gimelstob
4:6, 4:6
Zwyciężczyni 1. 4 lipca 1998 Wimbledon Trawiasta Białoruś Maks Mirny Chorwacja Mirjana Lučić
Indie Mahesh Bhupathi
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 2. 12 września 1998 US Open Twarda Białoruś Maks Mirny Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
6:2, 6:2
Finalistka 2. 30 stycznia 1999 Australian Open Twarda Białoruś Maks Mirny Południowa Afryka Mariaan de Swardt
Południowa Afryka David Adams
4:6, 6:4, 6:7(5)

Występy w Turnieju Mistrzyń[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2001 Zwycięstwo Stany Zjednoczone Lindsay Davenport walkower
2002 Finał Belgia Kim Clijsters 5:7, 3:6
2004 Finał Rosja Marija Szarapowa 6:4, 2:6, 4:6
2007 Faza grupowa Rosja Anna Czakwetadze 4:6, krecz
2008 Faza grupowa Rosja Dinara Safina
Stany Zjednoczone Venus Williams
6:4, 6:1
7:5, 1:6, 0:6
2009 Zwycięstwo Stany Zjednoczone Venus Williams 6:2, 7:6(4)
2012 Zwycięstwo Rosja Marija Szarapowa 6:4, 6:3
2013 Zwycięstwo Li Na 2:6, 6:3, 6:0
2014 Zwycięstwo Rumunia Simona Halep 6:3, 6:0
2015 zrezygnowała ze startu mimo kwalifikacji
2016 zrezygnowała ze startu mimo kwalifikacji
2019 zawodniczka rezerwowa / zrezygnowała ze startu

W grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2009 Półfinał Stany Zjednoczone Venus Williams Hiszpania Nuria Llagostera Vives
Hiszpania María José Martínez Sánchez
6:2, 3:6, 8–10

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2017 zrezygnowała ze startu (urlop macierzyński)
2018 zrezygnowała ze startu mimo kwalifikacji
2019 zrezygnowała ze startu mimo kwalifikacji

Występy w igrzyskach olimpijskich[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone [4]
I runda  Białoruś: Wolha Hawarcowa 6:3, 6:1
II runda  Australia: Samantha Stosur 6:2, 6:0
III runda  Francja: Alizé Cornet [15] 3:6, 6:3, 6:4
Ćwierćfinał  Rosja: Jelena Diemientjewa [5] 6:3, 4:6, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone [4]
I runda  Serbia: Jelena Janković 6:3, 6:1
II runda  Polska: Urszula Radwańska 6:2, 6:3
III runda  Rosja: Wiera Zwonariowa [13] 6:1, 6:0
Ćwierćfinał  Dania: Caroline Wozniacki [8] 6:0, 6:3
Półfinał  Białoruś: Wiktoryja Azaranka [1] 6:1, 6:2
O złoty medal  Rosja: Marija Szarapowa [3] 6:0, 6:1
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone [1]
I runda  Australia: Darja Gawriłowa 6:4, 6:2
II runda  Francja: Alizé Cornet 7:6(5), 6:2
III runda  Ukraina: Elina Switolina [15] 4:6, 3:6

Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]

Runda Partnerka Przeciwniczki Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Sydney 2000, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda Stany Zjednoczone Venus Williams  Kanada: Sonya Jeyaseelan / Vanessa Webb 6:3, 6:1
II runda  Rosja: Jelena Lichowcewa / Anastasija Myskina 4:6, 6:2, 6:3
Ćwierćfinał  Francja: Julie Halard-Decugis / Amélie Mauresmo [1] 6:3, 6:2
Półfinał  Belgia: Els Callens / Dominique Van Roost [5] 6:4, 6:1
O złoty medal  Holandia: Kristie Boogert / Miriam Oremans 6:1, 6:1
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda Stany Zjednoczone Venus Williams [2]  Czechy: Iveta Benešová / Nicole Vaidišová 4:6, 7:5, 6:1
II runda  Japonia: Ayumi Morita / Ai Sugiyama 7:5, 6:2
Ćwierćfinał  Rosja: Jelena Wiesnina / Wiera Zwonariowa [7] 6:4, 6:0
Półfinał  Ukraina: Alona Bondarenko / Kateryna Bondarenko [6] 4:6, 6:4, 6:1
O złoty medal  Hiszpania: Anabel Medina Garrigues / Virginia Ruano Pascual [4] 6:2, 6:0
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda Stany Zjednoczone Venus Williams  Rumunia: Sorana Cîrstea / Simona Halep 6:3, 6:2
II runda  Niemcy: Angelique Kerber / Sabine Lisicki [5] 6:2, 7:5
Ćwierćfinał  Włochy: Sara Errani / Roberta Vinci [2] 6:1, 6:1
Półfinał  Rosja: Marija Kirilenko / Nadieżda Pietrowa [3] 7:5, 6:4
O złoty medal  Czechy: Andrea Hlaváčková / Lucie Hradecká [4] 6:4, 6:4
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda Stany Zjednoczone Venus Williams [1]  Czechy: Lucie Šafářová / Barbora Strýcová 3:6, 4:6

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. JA Allen: The Williams Sisters and the Rise of the Women’s Power Game. bleacherreport.com, 2012-09-28. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  2. Girl power: Evolution of the women’s game. tennishead.com, 2018-11-08. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  3. Bill Russell: Top 10 Greatest Female Tennis Players Of All Time. sporteology.com, 2019-01-11. [dostęp 2020-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-03)]. (ang.).
  4. Press Association: Serena Williams the greatest female player of all time, says Venus. theguardian.com, 2015-09-09. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  5. Jason Le Miere: Top 10 Women’s Tennis Players Of All-Time: Where Does Serena Williams Rank On List Of Greatest Ever?. ibtimes.com, 2015-08-28. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  6. Ecco perché Serena Williams è la migliore dentro e fuori dal campo. tenniscircus.com, 2015-03-23. [dostęp 2020-03-30]. (wł.).
  7. Raina Kelley: Serena Williams is the greatest of all time. theundefeated.com, 2016-12-19. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  8. Roger Federer: Serena Williams may well be best overall tennis player ever. theguardian.com, 2018-05-23. [dostęp 2020-03-30]. (ang.).
  9. Patryk Karwowski: King Richard: Zwycięska rodzina (2021). Po napisach, 2022-02-13. [dostęp 2022-03-15]. (pol.).
  10. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 19–25.
  11. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 45.
  12. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 118–119.
  13. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 130.
  14. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 131.
  15. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 132.
  16. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 68–69.
  17. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 68.
  18. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 247.
  19. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 154–155.
  20. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 81–99.
  21. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 182–184.
  22. a b Williams i Paisner 2013 ↓, s. 185.
  23. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 191.
  24. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 192.
  25. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 193–195.
  26. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 219.
  27. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 220–221.
  28. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 221–222.
  29. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 222.
  30. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 224.
  31. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 224–225.
  32. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 228–231.
  33. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 234.
  34. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 245.
  35. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 245–246.
  36. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 246.
  37. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 247–248.
  38. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 248.
  39. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 250.
  40. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 250–251.
  41. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 251.
  42. Wielka draka w dzielnicy Queens – Rzeczpospolita. [dostęp 2009-09-14].
  43. Łukasz Iwanek: WTA Charleston: Serena zdobyła 40. tytuł. sportowefakty.pl, 2012-04-08. [dostęp 2012-04-08]. (pol.).
  44. Serena Overpowers Azarenka, Wins Madrid. wtatennis.com, 2012-05-13. [dostęp 2012-05-13]. (ang.).
  45. Łukasz Iwanek: US Open: Serena Williams powstała z kolan i zdobyła 15. wielkoszlemowy tytuł. [w:] US Open [on-line]. sportowefakty.pl, 2012-09-10. [dostęp 2012-09-10]. (pol.).
  46. Rafał Smoliński: WTA Ad-Dauha: Kvitova nie zatrzymała Williams, będzie zmiana liderki rankingu!. [w:] WTA Ad-Dauha [on-line]. sportowefakty.pl, 2013-02-15. [dostęp 2013-02-15]. (pol.).
  47. Polska Agencja Prasowa: WTA Dubaj: Serena Williams i Wiktoria Azarenka surowo ukarane. [w:] WTA Dubaj [on-line]. sportowefakty.pl, 2013-02-21. [dostęp 2013-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-24)]. (pol.).
  48. Rafał Smoliński: Serena Williams wycofała się z Pucharu Hopmana. sportowefakty.wp.pl, 2016-01-06. [dostęp 2016-03-26]. (pol.).
  49. Kacper Kowalczyk: Roland Garros: niemoc Sereny Williams trwa, Garbine Muguruza nową królową Paryża!. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-04. [dostęp 2016-07-10]. (pol.).
  50. Łukasz Iwanek: Wimbledon: wielki triumf Sereny Williams! Amerykanka wyrównała rekord Steffi Graf. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-09. [dostęp 2016-07-10]. (pol.).
  51. Łukasz Iwanek: Wimbledon: podwójna korona Sereny, 14. wielkoszlemowy tytuł sióstr Williams. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-09. [dostęp 2016-07-10]. (pol.).
  52. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 40.
  53. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 41.
  54. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 136.
  55. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 174–178.
  56. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 19, 40.
  57. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 58.
  58. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 141, 148.
  59. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 150.
  60. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 198–202.
  61. Plejada.pl, Serena Williams urodziła! [online], plejada.pl [dostęp 2017-09-01].
  62. Oskar Netkowski, Serena Williams przyjęła chrzest jako świadek Jehowy. Nagranie z ceremonii pojawiło się w sieci [online], dziendobry.tvn.pl, 12 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-12].
  63. Yemi Sodeeq, Serena Williams baptised five months after retirement [online], theinformant247.com, 8 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-10] (ang.).
  64. Williams i Paisner 2013 ↓, s. 92, 101–103.
  65. Norbert Amlicki, Serena Williams przekazała świetną nowinę! Słynna tenisistka znów została mamą [online], Sport Wprost, 23 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-23] (pol.).
  66. This Is Exactly What Serena Williams Eats In A Day, „Womens Health” [dostęp 2018-10-21].
  67. This Drastic Diet Change Helped Venus Williams Fight Her Autoimmune Condition, „Health.com” [dostęp 2018-10-21] (ang.).
  68. Serena Williams and other top athletes are vegan – so can a plant-based diet give you the edge? [online], 15 marca 2018 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]