Roy Williams – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roy Williams
Ilustracja
rozgrywający
Pełne imię i nazwisko

Roy Allen Williams

Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1950
Marion, Karolina Północna

Kariera
College

University of North Carolina at Chapel Hill

Roy Allen Williams (ur. 1 sierpnia 1950) – amerykański trener koszykówki, członek Basketball Hall of Fame oraz National Collegiate Basketball Hall of Fame, trzykrotny mistrz NCAA z zespołem North Carolina Tar Heels.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Williams studiował na University of North Carolina w Chapel Hill, gdzie w latach 1968–1969 grał w drużynie uniwersyteckiej Tar Heels. Karierę szkoleniową rozpoczął w 1973, podejmując pracę jako trener zespołu ze szkoły średniej Charles D. Owen, mieszczącej się w Black Mountain. W 1978 został asystentem Deana Smitha w North Carolina Tar Heels i pełnił tę funkcję do 1988. W 1982 zdobył mistrzostwo NCAA, a barwy drużyny reprezentowali wówczas między innymi James Worthy, Sam Perkins i Michael Jordan[1].

8 lipca 1988 Roy Williams został mianowany trenerem Kansas Jayhawks, zastępując Larry'ego Browna[1]. W trzecim sezonie prowadzenia zespołu dotarł do finału NCAA, w którym Jayhawks przegrali z Duke Blue Devils 56:72[2]. W sezonie 2001/2002 Jayhawks zostali pierwszą drużyną w historii Big 12 Conference, która osiągnęła bilans 16–0 w sezonie zasadniczym[1]. W 2003 Williams ponownie poprowadził zespół do wicemistrzostwa NCAA. W finale Jayhawks ulegli Syracuse Orange 78:81[3]. Podczas 15 sezonów pracy Williamsa, w Jayhawks występowali między innymi Greg Ostertag, Scot Pollard, Jacque Vaughn, Raef LaFrentz, Paul Pierce, Drew Gooden, Nick Collison i Kirk Hinrich[1].

Dziesięć dni po meczu o mistrzostwo NCAA pomiędzy Kansas a Syracuse, 14 kwietnia 2003 Williams został trenerem North Carolina Tar Heels. W 2005 poprowadził zespół do pierwszego od 13 lat triumfu w finale Final Four, w którym Tar Heels pokonali Illinois Fighting Illini 75:70[4]. W sezonie 2007/2008 Tar Heels osiągnęli najlepszy bilans w historii uczelni (36–3 w sezonie regularnym, 14–2 w konferencji ACC) i dotarli do fazy Final Four[1], przegrywając w półfinale z Kansas Jayhawks 66:84[5]. W 2009 Williams zdobył drugie mistrzostwo NCAA z Tar Heels. W finale pokonali Michigan State Spartans 89:72[6]. Zawodnicy reprezentujący wówczas barwy Tar Heels, którzy zagrali w późniejszym okresie w NBA to między innymi Sean May, Tyler Hansbrough, Raymond Felton, Ty Lawson, Kendall Marshall, Marvin Williams, Brandan Wright, Harrison Barnes i Wayne Ellington[1].

W 2006 został uhonorowany członkostwem w National Collegiate Basketball Hall of Fame[7], zaś rok później wybrany do Basketball Hall of Fame[8]. 2017 poprowadził Tar Heels do szóstego w historii uczelni mistrzostwa. W finale Final Four zespół z Karoliny Północnej pokonał Gonzaga Bulldogs 71:65. Mecz, który odbył się na University of Phoenix Stadium, obejrzało 76 168 widzów[9].

1 kwietnia 2021 ogłosił przejście na emeryturę po 48 latach pracy na stanowisku trenera[10].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Roy Williams Biography. goheels.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
  2. Kansas vs. Duke Box Score, April 1, 1990. sports-reference.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
  3. Warrick's big block saves day for Orangemen. espn.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
  4. a b Tar Heels win first national title since 1993. espn.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
  5. North Carolina battles back, but Rush, Kansas close out Tar Heels. espn.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
  6. a b North Carolina coasts past Michigan St. to claim fifth national championship. espn.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
  7. a b Roy Williams. collegebasketballexperience.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
  8. a b Roy Williams. hoophall.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
  9. North Carolina fights off Gonzaga for 71-65 win and national championship. cnn.com. [dostęp 2017-12-24]. (ang.).
  10. Roy Williams retires from coaching after 48 years. goheels.com. [dostęp 2021-04-03]. (ang.).
  11. AP Coach of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-02-03]. (ang.).
  12. a b Roy Williams. goheels.com. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).
  13. Henry Iba Award. sportswriters.net. [dostęp 2016-03-28]. (ang.).