Tom Brady (futbolista) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tom Brady
Thomas Edward Patrick „Tom” Brady Jr.
Ilustracja
Brady w barwach New England Patriots
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1977
San Mateo, Kalifornia

Wzrost

193 cm

Pozycja

Quarterback

Kariera juniorska
Lata Klub
1995-1999 Michigan
Draft

2000, numer: 199
New England Patriots

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
od 2000 do 2019 New England Patriots
od 2020 do 2022 Tampa Bay Buccaneers
Multimedia w Wikimedia Commons

Thomas Edward Patrick Brady Jr. (ur. 3 sierpnia 1977 w San Mateo) − amerykański futbolista występujący na pozycji quarterbacka. Występował w zespole Tampa Bay Buccaneers[1] a w latach 2000-2019 w New England Patriots. Jeden z najwybitniejszych zawodników w historii NFL. Dziesięciokrotny uczestnik Super Bowl (siedmiokrotny zwycięzca, pięciokrotny Super Bowl MVP), trzykrotny MVP sezonu zasadniczego, zdobywca wielu nagród indywidualnych oraz posiadacz kilkudziesięciu rekordów ligi.

Karierę futbolową rozpoczął w 1992 roku w Junípero Serra High School w rodzinnym San Mateo, gdzie z powodzeniem uprawiał także baseball, występując na pozycji łapacza. W 1995 został nawet wybrany w 18. rundzie draftu MLB przez Montreal Expos, ale ostatecznie skoncentrował się na futbolu. W 1996 dołączył do uniwersyteckiej drużyny Michigan Wolverines, a w 2000 został wybrany w 6. rundzie draftu NFL przez New England Patriots jako 199. w kolejności. Jest jedynym zawodnikiem w historii NFL, któremu udało się wygrać Super Bowl siedem razy. Karierę zakończył 1 lutego 2023[2].

Kariera uniwersytecka[edytuj | edytuj kod]

Tom Brady grał w football na Uniwersytecie Michigan w latach 1995-1999.[3][4] Przez pierwsze dwa lata był rezerwowym rozgrywającym, podczas gdy jego kolega z drużyny - przyszły rozgrywający w NFL - Brian Griese poprowadził Michigan Wolverines w sezonie 1997, w którym drużyna nie doznała żadnej porażki, zakończonego zwycięstwem w Rose Bowl i zdobyciem mistrzostwa kraju[5]. Na samym początku Brady był siódmy na liście rozgrywających, co przekładało się na niewielką liczbę minut na boisku. Brady zatrudnił nawet psychologa sportowego, aby poradzić sobie z frustracją i lękami. Rozważał przeniesienie do programu futbolowego Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, by grać w drużynie California Golden Bears[6][7]. Regularnie współpracował z trenerem przygotowania fizycznego Gregiem Hardenem nad zbudowaniem pewności siebie oraz polepszeniem skuteczności na boisku[8]. Brady stwierdził w programie "60 Minutes" w 2014 r.: "Zawsze będzie [Harden] kimś, na kim polegam w kwestii dobrych rad i mentorstwa. Pomógł mi z moimi osobistymi problemami zarówno w przygotowaniu fizycznym, jak i w życiu. Greg naprawdę popchnął mnie w kierunku, w którym nie byłem pewien, czy mogę iść."[9].

W czasie gdy Michigan Wolverines byli prowadzeni przez trenera Lloyda Carra, Brady musiał walczyć o miejsce w pierwszym składzie z Drew Hensonem, ostatecznie zostając pierwszym rozgrywającym w latach 1998 i 1999. W ostatnim roku nauki został wybrany kapitanem drużyny.

Podczas swojego pierwszego pełnego roku w roli pierwszego rozgrywającego, ustanowił nowe rekordy zespołu Michigan dla największej liczby prób podań i liczby udanych podań w sezonie, w sumie 214.[10] Ustanowił szkolny rekord w liczbie udanych podań w przegranym 31-16 meczu z Ohio State w 1998 roku. W tym sezonie drużyna Michigan była jednym z trzech mistrzów Big Ten Conference[11].

W sezonie 1999 Brady po raz kolejny musiał walczyć z Drew Hensonem o pozycję pierwszego rozgrywającego. Brady przeważnie grał w pierwszej kwarcie meczu a Henson w drugiej. Trener Loyd Carr decydował się potem na wybór rozgrywającego na całą drugą połowę. W 1999 roku Michigan Wolverines zaczęli sezon od rekordu 5-0, w tym wygranej 26-22 nad Notre Dame i zwycięstwa na wyjeździe przeciwko przewidywanemu faworytowi do zwycięstwa w konferencji - Wisconsin Badgers. Przeciwko Michigan State, Brady nie został wybrany do gry w drugiej połowie; jednak po ponownym wprowadzeniu do gry, gdy Michigan przegrywało 17 punktami, prawie doprowadził do odwrócenia losów spotkania. Ostatecznie jego drużyna przegrała 34-31.[12] W następnym tygodniu, po meczu, w którym podał piłkę łącznie na długość 300 jardów, Carr podjął decyzję, że Brady będzie pierwszym rozgrywającym do końca sezonu. Brady w wielu meczach wielokrotnie doprowadzał do odrobienia strat przez jego drużynę w czwartej kwarcie, w tym do wygranej 31-27 z Penn State oraz w meczu z Indianą, 34-31,. Dzięki temu nadano mu przydomek "Comeback Kid"[13].

Michigan zakończył sezon regularny meczem z Ohio State, którego stawką był wyjazd do Orange Bowl. Na pięć minut przed końcem, przy remisie 17-17, Brady poprowadził Michigan do zwycięstwa[14]. W Orange Bowl Brady podał piłkę na długość 369 jardów, a drużyna zdobyła 4 przyłożenia z jego podań. W tym meczu Michigan dwukrotnie odrabiała 14 punktową stratę (najpierw z wyniku 14-0 w pierwszej połowie, a następnie z wyniku 28-14 w drugiej) i doprowadziła do dogrywki. Zwycięskie punkty dla Michigan zdobyło po podaniu Bradyego do tight enda Shawna Thompsona[15][16].

W dwóch sezonach, które Brady rozpoczął w Michigan, osiągnął rekord 20 zwycięstw przy 5 porażkach. Jego drużyna zwyciężyła również w 1999 roku Citrus Bowl i w 2000 roku Orange Bowl. Brady zakończył grę w Michigan, zajmując trzecie miejsce w historii z 710 próbami podań i 442 udanymi podaniami, czwarte miejsce w łącznej długości podań z wynikiem 5,351 jardów i 62,3-procentową skutecznością podań oraz piąte miejsce z sumą 35 przyłożeń z jego podań.i.[38][56] Ukończył Uniwersytet Michigan w grudniu 1999 roku z tytułem bakalaureata.[17]

Statystyki kariery uniwersyteckiej[18]
Sezon Zespół Podania Gra dołem (rushing)
Udane Próby Skuteczność podań Długość podań Długość/próby Przyłożenia Przechwycone Próby Zdobyte jardy Zdobyte jardy/próby Przyłożenia
1996 Michigan Wolverines 3 5 60% 26 5,2 0 1 - - - -
1997 Michigan Wolverines 12 15 80% 103 6,9 0 0 54 -14 -7 0
1998 Michigan Wolverines 200 323 61,9% 2427 7,5 14 10 2 -105 -1,9 2
1999 Michigan Wolverines 180 295 61% 2217 7,5 16 6 34 -31 -0,9 1
Kariera 395 638 61,9% 4773 7,5 30 17 90 -150 -1,7 3

Kariera w NFL[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2000[edytuj | edytuj kod]

W debiutanckim sezonie był dopiero trzecim rezerwowym rozgrywającym w składzie Patriots, bez większych szans na grę. Wystąpił tylko około minuty w przegranym 9-34 meczu z Detroit Lions (23 listopada 2000), zdobywając 6 jardów oraz notując jedno celne podanie na 3 podjęte próby.

Sezon 2001[edytuj | edytuj kod]

Ponownie rozpoczął rozgrywki jako rezerwowy i nic nie wskazywało na to, by mógł wygrać konkurencję z Drew Bledsoem, czołowym oraz najlepiej opłacanym zawodnikiem Patriotów i całej ligi. Jednak poważna kontuzja Bledsoe'a w drugim tygodniu rozgrywek otworzyła 24-letniemu Brady'emu drogę do pierwszego składu. Jako starter poprowadził New England do 11 zwycięstw w 14 meczach i pierwszego miejsca w AFC. W całym sezonie regularnym zdobył 2843 jardy, miał 18 podań kończących się touchdownem, a 64-procentową celnością podań poprawił 15-letni rekord klubu. W klasyfikacji podających zajął 6. miejsce, uzyskując wynik 86,5. Ustanowił także rekord NFL w największej liczbie celnych podań do pierwszej straty w karierze (162).

W półfinale AFC (19 stycznia 2002) jego touchdown na kilka minut przed końcem 4. kwarty oraz bezbłędna gra w dogrywce (8 celnych podań na 8 podjętych prób) pomogły Patriotom zwyciężyć Oakland Raiders 16-13. W wygranym 24-17 finałowym meczu AFC przeciwko Pittsburgh Steelers (27 stycznia) doznał pod koniec pierwszej połowy kontuzji lewego kolana i został przy stanie 7-3 dla New England zastąpiony przez Bledsoe'a. Mimo że jego udział w najważniejszym meczu sezonu stał początkowo pod znakiem zapytania, wystąpił w Super Bowl XXXVI (3 lutego), uznano go MVP zawodów, a New England pokonali St. Louis Rams 20-17, zdobywając swój pierwszy tytuł mistrzów NFL.

Sezon 2002[edytuj | edytuj kod]

Kolejny rok nie był dla Brady’ego tak udany, jak poprzedni, głównie z powodu kontuzji ramienia, która w drugiej części sezonu uniemożliwiła mu grę na optymalnym poziomie. Patriots wygrali tylko 9 meczów i nie zakwalifikowali się do play-offów. Zagrał we wszystkich meczach, zdobył 3764 jardy (6. wynik w lidze), miał 28 podań zakończonych touchdownem (lider ligi), ale też 14 podań przechwyconych przez przeciwników (najwięcej w karierze) oraz najniższy w karierze wskaźnik w rankingu podających (85,7).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z brazylijską modelką Gisele Bündchen i ma trójkę dzieci[19]. Brady posiada irlandzkie (po ojcu) i polskie (po babci od strony matki) korzenie[20]. Jest wyznania katolickiego[21]. Brady unika publicznych komentarzy dotyczących swoich poglądów politycznych, ale przyznał, że republikański prezydent Donald Trump jest „jego dobrym przyjacielem” oraz że jego prezydentura „byłaby świetna”[22], a w 2004 r. uczestniczył w przemowie o stanie państwa (tzw. State of the Union Address) prezydenta George W. Busha[23]. Przyjął zaproszenie Białego Domu na galę zwycięzców Super Bowl w latach 2001, 2003, 2004, kiedy prezydentem USA był George W. Bush, ale nie stawił się na zwycięskiej gali w 2014 r., kiedy prezydentem był Barack Obama[24].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Tom Brady signs with Buccaneers: Why Tampa Bay isn't likely to get its money's worth from future Hall of Famer [online], CBSSports.com [dostęp 2020-06-19] (ang.).
  2. ↑ Tom Brady zakończył karierę. Zarobki Toma Brady'ego w karierze - majątek, pieniądze [online], sport.se.pl [dostęp 2024-01-23] (pol.).
  3. ↑ LEEInks - A WEEI.com Blog » Blog Archive » The Tom Brady interview (in Toronto) [online], web.archive.org, 1 marca 2009 [dostęp 2021-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2009-03-01].
  4. ↑ Michael Rosenberg, Tom Brady As You Forgot Him: Before he became the premier postseason performer of his generation, the Patriots icon was a middling college quarterback who invited skepticism, even scorn, from fans and his coaches. That was all—and that was everything [online], Sports Illustrated Vault | SI.com [dostęp 2021-07-20] (ang.).
  5. ↑ 1997 Michigan Wolverines Schedule and Results [online], College Football at Sports-Reference.com [dostęp 2021-07-20] (ang.).
  6. ↑ SI.com - Writers - Lee Jenkins: Brady's success a testament to hard work - Thursday January 31, 2008 12:36PM [online], web.archive.org, 11 stycznia 2010 [dostęp 2021-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2010-01-11].
  7. ↑ Decorated Patriots QB feels he still has something to prove - USATODAY.com [online], usatoday30.usatoday.com [dostęp 2021-07-20].
  8. ↑ Tom Brady's Guru | ThePostGame.com [online], web.archive.org, 9 września 2018 [dostęp 2021-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-09].
  9. ↑ "60 Minutes Sports" [online].
  10. ↑ Tom Brady - Football [online], University of Michigan Athletics [dostęp 2021-07-20] (ang.).
  11. ↑ Notes and Quotes from The Game [online], Ohio State Buckeyes, 21 listopada 1998 [dostęp 2021-07-20] (ang.).
  12. ↑ U-M Win Streak Comes to End at Michigan State, 34-31 [online], University of Michigan Athletics [dostęp 2021-07-20] (ang.).
  13. ↑ Never forget Tom Brady's career began and nearly ended at Michigan [online], mlive, 30 stycznia 2018 [dostęp 2021-07-20] (ang.).
  14. ↑ Plain Dealer, OSU-Michigan 1999: Buckeyes left out of bowl season after 24-17 loss to Wolverines [online], cleveland, 6 kwietnia 2012 [dostęp 2021-07-20] (ang.).
  15. ↑ Michigan Claims 35-34 Overtime Victory over Alabama [online], University of Michigan Athletics [dostęp 2021-07-20] (ang.).
  16. ↑ 1999 Michigan Wolverines Schedule and Results [online], College Football at Sports-Reference.com [dostęp 2021-07-20] (ang.).
  17. ↑ Scott Jenkins, What College Major Did Tom Brady Study at the University of Michigan? [online], Sportscasting | Pure Sports, 22 sierpnia 2019 [dostęp 2021-07-20] (ang.).
  18. ↑ Tom Brady College Stats [online], College Football at Sports-Reference.com [dostęp 2021-07-21] (ang.).
  19. ↑ Zach Johnson i Jennifer Cooper, Tom Brady Gets Candid About His Marriage, His Kids and His Haircut [online] [dostęp 2017-01-12].
  20. ↑ Tom Brady Ethnics [online] [dostęp 2017-01-12].
  21. ↑ Celebrity Faith Database [online] [dostęp 2017-01-12].
  22. ↑ Juliet Spies-Gans, Tom Brady Declares His Support For Presidential Candidate Donald Trump [online] [dostęp 2017-01-12].
  23. ↑ State Of The Union: Brady's Appearance Draws A Bunch Of Reax [online] [dostęp 2017-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-16].
  24. ↑ Kevin Manahan, Stephen A. Smith rips Patriots' Tom Brady: You had time for George Bush, but not Barack Obama? [online] [dostęp 2017-01-12].
Sportowiec Roku Sports Illustrated
Sportowiec Roku Associated Press
Laureaci nagrody sportowca roku – Best Male Athlete ESPY Award
  1. ↑ Nie przyznano
Laureaci nagrody za całokształt kariery – Laureus Lifetime Achievement Award
  1. ↑ a b c d e Nie przyznano
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tom_Brady_(futbolista)&oldid=73031005”