79 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy 79 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 79 Dywizja Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.

79 Dywizja Piechoty
79 Dywizja Grenadierów Ludowych

79. Infanterie-Division
79. Volks-Grenadier-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1939,1943
Rozformowanie	1943,1944
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	OKH
Skład	patrz tekst

79 Dywizja Piechoty (niem. 79. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja, uczestniczyła w agresji na Francję w 1940 i ataku na Związek Radziecki w 1941. Zniszczona w Stalingradzie.

79 Dywizja Piechoty

Sformowana na mocy rozkazu z 26 sierpnia 1939 w 2. fali mobilizacyjnej przez Infanterie – Kommandeur 34 w Idar – Oberstein w XII Okręgu Wojskowym. Wzięła ograniczony udział w agresji na Francję w 1940 r. Uczestniczyła w walkach nad Mozą i w Wogezach^[1]. Następnie pełniła na terenie Francji obowiązki okupacyjne. Od lipca 1941 uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki, szlak bojowy rozpoczynając z rejonu Zamościa^[1]. W 1942 toczyła walki o Charków, Izjum i Woroneż. Ostatecznie została zamknięta w kotle stalingradzkim i zniszczona styczniu 1943^[1]. Zdołano ewakuować tylko część dowództwa i 179. pułku piechoty.

79 Dywizję Piechoty odtworzono marcu 1943 r. pod starą nazwą w okolicach Stalino. Walczyła na przyczółku kubańskim, Krymie i dolnym Dnieprem. Jesienią 1944 r. została całkowicie rozbita w Rumunii nad rzeką Berlad^[2].

79 Dywizja Grenadierów Ludowych

Kolejny raz odtworzono została 27 października 1944 jako 79. Dywizję Grenadierów Ludowych (79. Volks-Grenadier-Division)^[3] w okolicach Torunia na bazie częściowo zorganizowanej 586 Dywizji Grenadierów Ludowych. Jednostka walczyła od grudnia 1944 na froncie zachodnim, m.in. pod Vianden i Bitburgiem. W trakcie odwrotu przez Mozelę i Ren została wzmocniona niedobitkami 276 Dywizji Grenadierów Ludowych. Szlak bojowy zakończyła w okolicach Heidelbergu i Darmstadt poddając się wojskom amerykańskim^[4].

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

• gen. por. Karl Strecker 26 VIII 1939 – 12 I 1942;
• gen. por. Richard von Schwerin^[1] 12 I 1942 – 31 I 1943;
• gen. mjr Heinrich Kreipe 5 VI 1943 – 25 X 1943;
• gen. por. Friedrich – August Weinknecht 25 X 1943 – 29 VIII 1944;
• płk/gen. mjr Alois Weber 1 XI 1944 – 25 II 1945;
• płk Reinherr II 1945 – III 1945;
• płk Kurt Hummel III 1945 – III 1945;
• ppłk von Hobe III 1945 – III 1945.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Stan w sierpniu 1939:

• 208 pułk piechoty
• 212 pułk piechoty
• 226 pułk piechoty
• 179 pułk artylerii
• 179 batalion pionierów
• 179 oddział rozpoznawczy
• 179 oddział przeciwpancerny
• 179 oddział łączności
• 179 polowy batalion zapasowy

Stan w maju 1944:

• 208 pułk grenadierów
• 212 pułk grenadierów
• 226 pułk grenadierów
• 179 pułk artylerii
• 179 batalion pionierów
• 79 dywizyjny batalion fizylierów
• 179 oddział przeciwpancerny
• 179 oddział łączności
• 179 polowy batalion zapasowy

Stan w grudniu 1944:

• 208 pułk grenadierów
• 212 pułk grenadierów
• 226 pułk grenadierów
• 179 pułk artylerii
• 179 batalion przeciwpancerny
• 179 batalion pionierów
• 179 dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
• AntonyA. Beevor AntonyA., Stalingrad, StanisławS. Głąbiński (tłum.), Warszawa: Książka i Wiedza, 2000, ISBN 83-05-13135-1, OCLC 749860628 .brak strony (książka)
• Janusz Piekałkiewicz: Stalingrad. Anatomia bitwy. Warszawa: 1995. ISBN 83-86510-42-0.
• Carell Paul, Operacja „Barbarossa”; Warszawa 2000, ISBN 83-11-09199-4.
• PaulP. Carell PaulP., Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, KazimierzK. Szarski (tłum.), Warszawa: Bellona, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110 .brak strony (książka)
• Haupt Werner, Die deutchen Infanterie Division b.m.w i b.d.w, ISBN 3-89555-274-7.
• Haupt Werner Die schlachten der Heeresgruppe Süd. Aus der Sicht der Divisionen; b.m.w 2005, ISBN 3-7909-0248-9.
• Kaczmarek Kazimierz Stalingrad 1942-1943; Warszawa 1985.
• TadeuszT. Konecki TadeuszT., Stalingrad, Warszawa: Bellona, 2003, ISBN 83-11-09452-7, OCLC 830498441 .brak strony (książka)
• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003, ISBN 3-8289-0525-0.
• Solarz Jacek, Stalingrad 1942-1943 Warszawa-Kraków 1996, ISBN 83-86209-81-X.