French
Deutsch3 Gwardyjski Korpus Pancerny (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1942 |
| Rozformowanie | 1945 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | gen. mjr Aleksiej Rodin |
| Ostatni | gen. por. Michaił Panow |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk | wojska pancerne |
| Podległość | |
| Odznaczenia | |
  [1] | |
3 Kotelnikowski Gwardyjski Korpus Pancerny odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru i Suworowa (ros. 3-й гвардейский танковый Котельниковский Краснознамённый ордена Суворова корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
3 Gwardyjski Korpus Pancerny został utworzony rozkazem Naczelnego Wodza z 29 grudnia 1942, przez przemianowanie 7 Korpusu Pancernego[2]. Wchodził w skład 5 Gwardyjskiej Armii Pancernej[3]. Jego szlak bojowy po walkach przeciw armii niemieckiej w czasie operacji Bagration prowadził przez: Biały Bór, Bińcze, Bobolice, Darłowo, Drzonowo, Gdynię, Koszalin, Lębork, Polanów, Sławno, Słupsk, Sopot, Ustkę i Wielki Kack. Po walkach, wszystkie te miejscowości zostały zdobyte przez 3 Gwardyjski Korpus Pancerny, lub z pomocą innych oddziałów Armii Czerwonej[4]. Szlak bojowy Korpus zakończył w rejonie Wismar[5].
Oprócz pojazdów pancernych produkowanych w Związku Radzieckim czołgiści korpusu w czasie prowadzonych działań bojowych używali też czołgów: M4A2 Sherman, Valentine i Churchill, dostarczanych Armii Czerwonej w ramach Lend-Lease[6].
Dowódcy korpusu[edytuj | edytuj kod]
- gen. por. Pawieł Rotmistrow (29.12.1942 - 22.02.1943)
- płk Władimir Baskakow (18.02.1943 - 01.03.1943),
- gen. mjr Iwan Wowczenko[7] (02.03.1943 - 10.08.1944),
- gen. por. Aleksiej Panfiłow[8] (10.08.1944 - 10.06.1945)[9].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- 3 Gwardyjska Brygada Pancerna
- 18 Gwardyjska Brygada Pancerna
- 19 Gwardyjska Brygada Pancerna
- 7 Gwardyjska Brygada Piechoty Zmotoryzowanej[10]
Stan 23 czerwca 1944[3]:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 3-й гвардейский танковый корпус [online], ru/ussr/tk/gvtk03.html [dostęp 2024-04-22].
- ↑ 7-й танковый корпус [online], rkkawwii.ru [dostęp 2024-04-22].
- ↑ a b Zaloga 2011 ↓, s. 43.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 26,37,40,97,107,130,226,257,393,474,477,484,551,582.
- ↑ https://pamyat-naroda.ru/warunit/id5542/
- ↑ Forczyk 2020 ↓, s. 435.
- ↑ Forczyk 2020 ↓, s. 286.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 582.
- ↑ 3-й гвардейский танковый корпус [online], ru/ussr/tk/gvtk03.html [dostęp 2024-04-22].
- ↑ 3-й гвардейский танковый корпус [online], ru/ussr/tk/gvtk03.html [dostęp 2024-04-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.
- Steven Zaloga: Operacja Bagration 1944. Klęska Grupy Armii Środek. Poznań: 2011. ISBN 978-83-261-1001-6.