9 Korpus Pancerny (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

9 Korpus Pancerny
9-й танковый корпус
ilustracja
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1942

Rozformowanie

1945

Nazwa wyróżniająca

Bobrujski, Berliński

Tradycje
Rodowód

6 Korpus Pancerny

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Podległość

3 Armia Uderzeniowa

Odznaczenia
Gen. mjr Siemion Bogdanow, jeden z dowódców 9 Korpusu Pancernego.

9 Bobrujsko-Berliński Korpus Pancerny odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru i Suworowa (ros. 9-й танковый Бобруйско-Берлинский Краснознамённый ордена Суворова корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

9 Korpus Pancerny został sformowany w 1942. W czasie walk na ziemiach polskich żołnierze 9 Korpusu Pancernego zdobyli m.in. Łódź (wspólnie z 8 Gwardyjską Armią), Kalisz (wspólnie z 7 Gwardyjskim Korpusem Kawalerii) i Sulechów[1]. Korpus szlak bojowy zakończył 9 maja 1945 w Berlinie[2], walcząc w składzie 3 Armii Uderzeniowej[3].

Dowództwo korpusu[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

  • gen. mjr Aleksiej Kurkin (12.05.1942 – 18.10.1942)
  • gen. mjr Aleksandr Szamszin (08.10.1942 – 18.01.1943)
  • gen. mjr Siemion Bogdanow (18.01.1943 – 07.06.1943)
  • gen. mjr Grigorij Rudczenko (23.07.1943 – 01.09.1943)
  • gen. mjr Borys Bacharow (02.09.1943 – 16.07.1944)
  • gen. mjr Nikołaj Woiejkow (16.07.1944 – 11.12.1944)
  • gen. por. Iwan Kiriczenko (01.12.1944 – 30.06.1945)

Szefowie sztabu:

  • płk Grigorij Rudczenko (24.04.1942 – 31.08.1943)
  • płk Roman Liberman (01.08.1943 – 30.09.1943)
  • płk Leonid Rabinowicz (01.09.1943 – 30.06.1945)[2]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Skład 16 kwietnia 1945[3]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
  • Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.