34 Armia (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

34 Armia

34-я армия

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	lipiec 1941
Rozformowanie	listopad 1943
Dowódcy
Pierwszy	kombrig Nikołaj Pronin
Ostatni	generał porucznik Iwan Sowietnikow
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Podległość	Front Północno-Zachodni (radziecki)

34 Armia (ros. 34-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

Została sformowana w lipcu 1941 w Moskiewskim Okręgu Wojskowym, w składzie:

• 257 Dywizja Strzelecka;
• 259 Dywizja Strzelecka;
• 262 Dywizja Strzelecka;
• 25 Dywizja Kawaleryjska;
• 54 Dywizja Kawaleryjska;

inne samodzielne jednostki.

W składzie Frontu Północno-Zachodniego uczestniczyła w kontruderzeniu frontu w rejonie Starej Russy (sierpień 1941), następnie w bitwie pod Diemiańskiem i w operacji diemiańskiej (1942-43). W marcu i sierpniu 1943 prowadziła walki celem zdobycia Starej Russy. W listopadzie 1943 jej wojska zostały przekazane 1 Armii Uderzeniowej, a dowództwo w połowie stycznia 1944 przemianowano na dowództwo 4 Armii.

Dowódcy armii[edytuj | edytuj kod]

• Nikołaj Pronin (lipiec – sierpień 1941), kombrig;
• Kuźma Kaczanow (sierpień – wrzesień 1941), generał major;
• Piotr Ałfierjew (wrzesień – grudzień 1941), generał major;
• Nikołaj Bierzarin (grudzień 1941 – październik 1942), generał major;
• Anton Łopatin (październik 1942 – marzec 1943), generał porucznik;
• Pawieł Kuroczkin (marzec – czerwiec 1943), generał porucznik;
• Iwan Sowietnikow (czerwiec 1943 – styczeń 1944), generał porucznik^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]