15 Korpus Zmechanizowany (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

15 Korpus Zmechanizowany
15-й механизированный корпус
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

marzec 1941

Dowódcy
Pierwszy

generał major Ignacy Karpezo

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Brody

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

wojska zmechanizowane

15 Korpus Zmechanizowany (ros. 15-й механизированный корпус) – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

Formowanie[edytuj | edytuj kod]

Formowanie Korpusu rozpoczęto w marcu 1941 roku w Kijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym. Sztab Korpusu rozlokowany był w Brodach na Ukrainie.

Skład[edytuj | edytuj kod]

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

22 czerwca 1941 15 Korpus zmechanizowany liczył 33 935 żołnierzy (93% stanu etatowego) oraz miał na stanie:

  • 733 czołgi, w tym:
  • 152 samochody pancerne, w tym:
  • 2073 samochody,
  • 165 ciągników,
  • 131 motocykli.

W dniu 07.07.1941 korpus miał 66 czołgi, a 01.08.1941 zostało tylko 15.

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

Działania[edytuj | edytuj kod]

W chwili ataku Niemiec korpus znajdował się w składzie 6 Armii Frontu Południowo – zachodniego. W czerwcu 1941 roku korpus walczył w rejonie Dubna z 1 Grupą Pancerną (Bitwa w rejonie Dubno – Łuck – Brody). Z powodu wielu sprzecznych rozkazów korpus spędził całą bitwę poruszając się chaotycznie w trójkącie Radziechów–Brody–Łuck. Oprócz dwóch starć stoczonych przez 10 Dywizję Pancerną jego jednostki nie uczestniczyły w walkach. 7 lipca 1941 roku korpus raportował, że znajduje się w Berezowce (300 km od granicy) z dziewięcioma procentami swoich czołgów[1]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sołonin 2007 ↓, s. 261–262.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]