51 Armia (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

51 Armia
51-я армия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

20 sierpnia 1941

Rozformowanie

1945

Tradycje
Rodowód

9 Korpus Strzelecki

Dowódcy
Pierwszy

gen płk Fiodor Kuzniecow

Ostatni

gen. por. Jakow Krejzer

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Podległość

Front Południowo-Wschodni

51 Armia (ros. 51-я армия) – związek operacyjny (armia ogólnowojskowa) Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej.

Została sformowana na prawach frontu 20 sierpnia 1941 na bazie 9 Korpusu Strzeleckiego z bezpośrednim podporządkowaniem Głównej Kwaterze Naczelnego Dowództwa (Stawce). Zadaniem 51 Armii było zablokowanie lądowej drogi dotarcia na Krym oraz przeciwdziałanie morskim i powietrznym desantom nieprzyjaciela. Wchodziła w skład Frontu Południowo-Wschodniego[1]. W 1989 roku w składzie Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego[2].

Dowódcy armii[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Skład w 1989[2]:

  • 18 Dywizja Forteczna
  • 22 Dywizja Zmechanizowana
  • 33 Dywizja Zmechanizowana
  • 79 Dywizja Zmechanizowana
  • 25 Korpus Armijny
    • 8 Dywizja Zmechanizowana
    • 199 Dywizja Zmechanizowana
    • 192 pułk artylerii
  • 75 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych
  • 166 pułk łączności

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne. Od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
  • M.M. Minasjan (red.): Wielka wojna narodowa Związku Radzieckiego 1941-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1969.
  • Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Mała Encyklopedia Wojskowa, MON 1967.
  • Greczko A. A., Siły zbrojne państwa radzieckiego, Warszawa 1975.