Front Białoruski (1939) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Front Białoruski
Белорусский фронт
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

11 września 1939

Rozformowanie

14 listopada 1939

Tradycje
Rodowód

Białoruski Specjalny Okręg Wojskowy

Kontynuacja

Białoruski Specjalny Okręg Wojskowy

Dowódcy
Pierwszy

komandarm Michaił Kowalow

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota, artyleria, wojska pancerne

Front Białoruski (ros. Белорусский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas II wojny światowej.

Działania bojowe[edytuj | edytuj kod]

Utworzony 11 września 1939 roku na bazie Białoruskiego Specjalnego Okręgu Wojskowego.

Gen. Mauritz von Wiktorin, gen. Heinz Guderian i kombrig Siemion Kriwoszein odbierają wspólną defiladę Wehrmachtu i Armii Czerwonej w Brześciu

Dowództwo Frontu[edytuj | edytuj kod]

Skład[edytuj | edytuj kod]

Dodatkowo w trakcie działań w Polsce do Frontu Białoruskiego włączono 3 korpusy strzeleckie, 17 Dywizję Strzelców i brygadę pancerną.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zarzycki 2014 ↓, s. 245.
  2. a b Dymek 1999 ↓, s. 177.
  3. Zarzycki 2014 ↓, s. 248.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Przemysław Dymek: Samodzielna Grupa Operacyjna Narew. 1939. Poznań: 1999.
  • Mała Encyklopedia Wojskowa t. 1 wyd.: MON 1967,
  • Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.
  • Kazimierz Sobczak [red.]: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975, s. 144.