Cessna 180 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cessna 180 Skywagon
Ilustracja
Cessna 180
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Cessna

Typ

samolot turystyczny

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1953

Lata produkcji

19531981

Liczba egz.

6193

Dane techniczne
Napęd

Continental O-470

Moc

230 KM

Wymiary
Rozpiętość

10,92 m

Długość kadłuba

7,98 m

Wysokość

2,36 m

Powierzchnia nośna

16,2 m²

Profil skrzydła

NACA 2412 / NACA 0012

Masa
Własna

771 kg

Startowa

1202 kg (180,180A-F) / 1270 kg (180G-K)

Osiągi
Prędkość maks.

148 kt (274 km/h)

Prędkość przelotowa

142 kt (263 km/h)

Prędkość minimalna

48 kt (89 km/h)

Prędkość wznoszenia

1100 ft/min

Pułap

17700 ft (5400 m)

Zasięg

890 NM (1650 km)

Dane operacyjne
Liczba miejsc
4
Cessna 180
Cessna 180B wyposażona w pływaki
Rok 1960, Rzeka Nowitna na Alasce, tankowanie Cessny 180 z beczki

Cessna 180samolot turystyczny amerykańskiej firmy Cessna, został oblatany w 1953 roku. Samolot to wczesna wersja Cessny 182 i 185. Cessna 180 służyła także w wersji wojskowej w wielu krajach. Na pokład Cessny 180 wchodziły 4 osoby. Produkcję zakończono w 1981 roku. Samolot odniósł duży sukces rynkowy tak samo jak jego późniejsze wersje 182 i 185.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cessna 180 powstała jako odpowiedź na zapotrzebowanie samolotu o większym udźwigu niż Cessna 170. Prototyp, zarejestrowany jako N41697, oblatano 26 Maja 1952 roku. Wszystkie wersje były wyposażone w podwozie klasyczne (z kółkiem tylnym), w roku 1956 powstała wersja z kółkiem przednim, dla odróżnienia nazwana Cessna 182 Skylane. Ponadto w roku 1960 Cessna wprowadza do produkcję znaczącą cięższą, mocniejszą odmianę jako model 185, również wyposażoną w podwozie klasyczne. Przez pewien czas produkowano wszystkie trzy wersje[1].

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Płatowiec jest konstrukcji całkowicie metalowej, wykonany z aluminium. Kadłub konstrukcji półskorupowej, z poszyciem nitowanym do wręg i podłużnic. Skrzydła wsparte zastrzałem, podobnej konstrukcji, z poszyciem nitowanym do dźwigarów i podłużnic. Podwozie w układzie klasycznym, podwozie główne wykonane ze stali sprężynującej, podwozie tylne składało się ze sterowalnego kółka zamocowanego do rury stalowej. W latach 1953-1963, montowano dwa okna w bokach kadłuba, natomiast od 1964 dodano trzecie, identyczne jak modelu 185. Cessna 180 jest przystosowana do montażu pływaków lub nart zamiast konwencjonalnego podwozia.

Wersje[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Silnik Moc Masa startowa Data certyfikacji
180 Continental O-470-A/J/K 225/230 KM 1157 kg (2550 lb) 23 grudnia 1952
180A Continental O-470-K 230 KM 1202 kg (2650 lb) 17 grudnia 1956
180B Continental O-470-K 230 KM 1202 kg (2650 lb) 22 sierpnia 1958
180C Continental O-470-L/R 230 KM 1202 kg (2650 lb) 8 lipca 1959
180D Continental O-470-L/R 230 KM 1202 kg (2650 lb) 14 czerwca 1960
180E Continental O-470-L/R 230 KM 1202 kg (2650 lb) 21 września 1961
180F Continental O-470-L/R 230 KM 1202 kg (2650 lb) 25 czerwca 1962
180G Continental O-470-L/R 230 KM 1270 kg (2800 lb) 19 lipca 1963
180H Continental O-470-L/R 230 KM 1270 kg (2800 lb) 17 czerwca 1964
180J Continental O-470-R/S 230 KM 1270 kg (2800 lb) 13 października 1972
180K Continental O-470-U 230 KM 1270 kg (2800 lb) 19 sierpnia 1976

Na podstawie Certyfikatu Typu[2]

Wojskowi użytkownicy[edytuj | edytuj kod]

Wersje wojskowe oparte na 180E i 180H, oznaczono U-17. Wyposażone zostały w mocniejszy 300 konny silnik Continental IO-520-D i zwiększono ich maksymalną masę startową do 3350 lb (1610 kg)[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]