Bücker Bü 181 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Bücker Bü 181 Bestmann | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | samolot sportowy, szkolno-treningowy, łącznikowy |
Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe |
Załoga | 2 |
Historia | |
Data oblotu | 29 czerwca 1939 |
Lata produkcji | 1942–1954 |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 silnik rzędowy Hirth HM-504 |
Moc | 100 KM (74 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 10,60 m |
Długość | 7,85 m |
Wysokość | 7,85 m |
Powierzchnia nośna | 13,50 m² |
Masa | |
Własna | 475 kg |
Startowa | 800 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 210 km/h |
Prędkość przelotowa | 180 km/h |
Prędkość wznoszenia | 3,4 m/s |
Pułap | 4600 m |
Zasięg | 1000 km |
Długotrwałość lotu | 4 godz. |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Czechosłowacja, Niemcy, Polska, Szwecja, Szwajcaria, Egipt |
Bücker Bü 181 Bestmann – niemiecki samolot sportowy, szkolno-treningowy i łącznikowy z okresu II wojny światowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Samolot Bücker Bü 181 Bestmann został skonstruowany w zakładach lotniczych Bücker Flugzeugbau, które specjalizowały się w budowie samolotów sportowych, i był następcą wcześniejszych konstrukcji: Bücker Bü 131 Jungmann i Bücker Bü 133 Jungmeister.
Pierwszy prototyp samolotu powstał w 1939 roku; oblot miał miejsce 29 czerwca 1939 roku. Do produkcji seryjnej samolot Bücker Bü 181 Bestmann został skierowany w 1942 r. i był produkowany w Niemczech do 1945 r. Po zakończeniu II wojny światowej był produkowany w Egipcie oraz Czechosłowacji. W Czechosłowacji nosił oznaczenie Zlín Z-281 i Zlín Z-381 (oznaczenie wojskowe C-106). Jego produkcja trwała aż do 1954 r.
Użycie w lotnictwie
[edytuj | edytuj kod]Samolot Bücker Bü 181 Bestmann był używany w Luftwaffe jako samolot szkolno-treningowy oraz łącznikowy.
Pod koniec wojny w 1945 r. kilkanaście samolotów tego typu zostało uzbrojonych w 4 pancerzownice Panzerfaust, które umieszczono na górnej i dolnej części płatów, poza płaszczyzną obrotu śmigła. Z tak uzbrojonych samolotów zorganizowano jednostkę lotniczą o nazwie 3. PzJgST, którą użyto w ramach Volkssturmu do walki z czołgami[1].
Samoloty tego typu używane były także w lotnictwie szwedzkim i szwajcarskim.
Jeden samolot tego typu używało także dowództwo polskiego 131 Skrzydła Myśliwskiego w okresie wiosna – lato 1945 roku na terenie Belgii i Niemiec. Samolot zdobyty na lotnisku Luftwaffe w Fumcimino (Włochy), został wyremontowany przez mechaników 663. Dywizjonu, gdzie był używany jako samolot do lotów służbowych w latach 1945-1946. Po II wojnie światowej używano ich także w lotnictwie cywilnym w polskich aeroklubach (m.in. Aeroklub Warszawski, Aeroklub Śląski)[2].
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Samolot Bücker Bü 181 Bestmann był jednosilnikowym dolnopłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne – stałe, z kółkiem ogonowym. Kabina załogi zakryta z dwoma miejscami umieszczonymi obok siebie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Richard J. Smith, Antony L. Kay: German Aircraft of the Second World War. Wyd. III. London: Putnam and Company Ltd., 1978, s. 94-96. ISBN 0-370-00024-2.
- ↑ Andrzej Morgała: Polskie samoloty wojskowe 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1976, s. 728-729.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bohdan Arct: Samoloty świata. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1959.
- Andrzej Morgała. Samoloty zdobyczne w lotnictwie polskim po 1945 roku. „Lotnictwo z szachownicą”. 3/2007 (23), s. 32-41, 2007. Warszawa: Wydawnictwo Sanko. ISSN 1643-5702.