Doc Rivers – Wikipedia, wolna encyklopedia

Glenn „Doc” Rivers
Glenn Anton Rivers
Ilustracja
Doc Rivers (2007)
Milwaukee Bucks
Trener
Pełne imię i nazwisko

Glenn Anton Rivers

Pseudonim

Doc

Data i miejsce urodzenia

13 października 1961
Chicago

Wzrost

193 cm

Masa ciała

84 kg

Kariera
Aktywność

1983–1996

Szkoła średnia

Proviso East (Maywood, Illinois)

College

Marquette (1980–1983)

Draft

1983, numer: 31
Atlanta Hawks

Glenn Anton Rivers (ur. 13 października 1961 w Chicago) – amerykański koszykarz, grający w lidze NBA na pozycji rozgrywającego. Jest ojcem koszykarza Austina Riversa.

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

W 1980 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich – McDonald’s All-American[1].

Jeszcze przed ukończeniem studiów Doc Rivers wystąpił w reprezentacji USA podczas Mistrzostw Świata w 1982, które odbyły się w Kolumbii. Amerykanie zdobyli tam srebrny medal, a Rivers został wybrany do pierwszej piątki turnieju. Po ukończeniu Marquette University, gdzie grał w drużynie uniwersyteckiej Marquette Golden Eagles, został wybrany z 31. numerem w drugiej rundzie draftu 1983 przez Atlantę Hawks. Grał w tym klubie w latach 1983–1991, u boku wielkiej gwiazdy, Dominique’a Wilkinsa. Zespół, w którym występował grał bardzo dobrze i regularnie kwalifikował się do play-offów, nie mógł się jednak przedrzeć powyżej półfinałów konferencji. W swym najlepszym sezonie, 1986/1987, Rivers miał statystyki na poziomie double-double: 12,4 punktu i 10 asyst na mecz. W 1992 przeniósł się do Los Angeles Clippers, gdzie był pierwszym rozgrywającym, potem spędził jeszcze dwa lata w New York Knicks, a karierę skończył w 1996, po następnych dwóch latach w San Antonio Spurs, będąc solidnym graczem rezerwowym.

Zespoły, w których grał, nie odniosły większych sukcesów. Rivers jeden raz, w 1988, wystąpił w Meczu Gwiazd.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Orlando Magic (1999–2003)

[edytuj | edytuj kod]

Jako pierwszy trener zadebiutował w Orlando Magic, obejmując klub w 1999. Prowadząc drużynę pozbawioną gwiazd, osiągnął w pierwszym sezonie bilans 41-41 i był bliski zakwalifikowania się do fazy play-off. Za to osiągnięcie debiutant Doc Rivers został uhonorowany tytułem trenera roku. Pracował w klubie z Florydy następne trzy lata, mając do dyspozycji takie gwiazdy jak Grant Hill i Tracy McGrady. Niestety, największym osiągnięciem było trzykrotne z rzędu wprowadzenie drużyny do pierwszej rundy play-offów. Po bardzo nieudanym początku sezonu 2003-2004, Rivers został zwolniony.

Boston Celtics (2004–2013)

[edytuj | edytuj kod]

Następny rok pracował jako komentator telewizji ABC. W 2004 został zatrudniony na stanowisku pierwszego trenera drużyny Boston Celtics. W drugim roku pracy, po sezonie 2004-2005, prowadzona przez niego drużyna wygrała swoją dywizję, ale odpadła w pierwszej rundzie play-off. W następnych dwóch latach drużyna nawet nie awansowała do fazy pucharowej. Dopiero sezon 2007-2008 miał odmienić wszystko, sprowadzone do zespołu gwiazdy, Kevin Garnett i Ray Allen, wsparły dotychczasowego lidera Paula Pierce’a. Drużyna skończyła sezon ze znakomitym bilansem 66-16, pierwszy raz od 1987 dotarła do finału NBA, gdzie pokonała Los Angeles Lakers 4-2. Rivers, jako trener najlepszej drużyny wschodu, poprowadził reprezentację swojej konferencji w Meczu Gwiazd 21 stycznia 2008 w Nowym Orleanie. Wschód zwyciężył 134-128.

Los Angeles Clippers (2013–2020)

[edytuj | edytuj kod]

W 1996 pojawił się w filmie Eddie[2].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2-krotny uczestnik turnieju NCAA (1982, 1983)
  • Drużyna Marquette Golden Eagles zastrzegła należący do niego numer 31

Reprezentacja

[edytuj | edytuj kod]

Trenerskie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 1980 McDonalds All-American Rosters. realgm.com. [dostęp 2018-09-07]. (ang.).
  2. Eddie. filmweb.pl. [dostęp 2018-10-19]. (pol.).
  3. a b c NBA Championships: Year by Year Champions. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  4. 1988 NBA All-Star Game Box. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  5. NBA J. Walter Kennedy Citizenship Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  6. a b USA All-Tieme Men’s Roster. usab.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  7. USA Basketball Annual Awards. usab.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  8. NBA Coach of the Year Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).