Charlotte Hornets – Wikipedia, wolna encyklopedia

Charlotte Hornets
Ilustracja
Przydomek

Szerszenie

Maskotka

Hugo

Barwy

turkusowo, granatowo, szaro, białe.
               

Data założenia

1988

Liga

NBA
Konferencja Wschodnia
Dywizja
Południowo-wschodnia

Państwo

 Stany Zjednoczone

Adres

Charlotte, Karolina Północna

Hala sportowa

Spectrum Center
(19 077 miejsc)

Właściciel

Michael Jordan

Prezes

Mitch Kupchak

Menedżer

Mitch Kupchak

Trener

Steve Clifford

Asystent trenera

Nick Friedman, Dutch Gaitley, Jay Hernández, Chad Iske, Nate Mitchell, Ronald Nored, Jay Triano

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Czwarty
strój
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Charlotte Hornets – amerykański klub koszykarski uczestniczący w rozgrywkach ligi NBA (Dywizja Południowa w Konferencji Wschodniej).

Hornets powstali w 1988 i do 2002 ich siedzibą było Charlotte (wtedy to zostali przeniesieni do Nowego Orleanu). W 2004 w Charlotte swoje mecze ponownie rozgrywał klub występujący w NBA noszący nazwę Bobcats. Po 10 latach istnienia klub ten przyjął nazwę Hornets, stając się kontynuatorem drużyny występującej w Charlotte do 2002[1].

Hornets rozgrywają mecze domowe w Spectrum Center. Właścicielem klubu jest Michael Jordan.

Historia[edytuj | edytuj kod]

2002–2004: Powstanie Bobcats[edytuj | edytuj kod]

W 2002 roku Charlotte Hornets przenieśli się do Nowego Orleanu, po czym to władze Charlotte rozpoczęły starania, o to by w ich mieście powstał nowy, trzydziesty zespół NBA[2]. O prawa własności do nowo zakładanej drużyny konkurowało kilkanaście osób. Wśród nich znalazł się były gwiazdor Bostonu Celtics Larry Bird[3]. 18 grudnia 2002 roku oficjalnie ogłoszono, że właścicielem klubu zostanie grupa Black Entertainment Television, będąc własnością Roberta Johnsona[4], który stał się tym samym pierwszym afroamerykańskim właścicielem w sporcie Stanów Zjednoczonych[5]. Współwłaścicielem drużyny został amerykański raper Nelly[6].

W czerwcu 2003 roku ogłoszono, że nowo zakładany zespół będzie nosił nazwę Charlotte Bobcats, a pozostałe dwie propozycje: Charlotte Dragons oraz Charlotte Flight zostały odrzucone[7]. Nazwa Bobcats pochodzi od liczby mnogiej słowa „Bobcat” (pol. ryś), który w dużej mierze zamieszkuje Karolinę Północną[7][8]. Istniały również spekulacje, że nazwa Bobcats pochodzi od słowa Bob, czyli skrótu imienia głównego właściciela Roberta Johnsona[9].

Jako pierwszego trenera i managera w historii zespołu, Bobcats zatrudnili Berniego Bickerstaffa[10]. Pomimo wielu wcześniejszych nieudanych prób pozyskania pieniędzy na rozbudowę hali, właścicielom Bobcats udało się wynegocjować umowę i miasto postanowiło pokryć część kosztów[11][12]. George Shinn – właściciel Hornets, którzy ostatecznie przenieśli się do Nowego Orleanu, również prosił władze miasta o dopłatę do rozbudowy hali, jednak nie zdołali oni dojść do porozumienia[13].

2004–2007: Powrót NBA do Charlotte[edytuj | edytuj kod]

Bobcats w meczu przeciwko Dallas Mavericks

W dniu 22 czerwca 2004 roku odbył się rozszerzony draft aby uzupełnić skład Bobcats. Zyskali wówczas tak doświadczonego gracza jak Predrag Drobnjak czy młodą wschodzący gwiazdę z Sacramento Kings, skrzydłowego Geralda Wallace[14]. W tym naborze zyskali również drugi numer draft, który należał do Los Angeles Clippers. Jako pierwszego w historii zawodnika wybrali Emekę Okafora, który występował wcześniej na pozycji centra na uniwersytecie Connecticiut. Pierwsze spotkanie w sezonie 2004/05 rozegrali 4 listopada w Charlotte Coliseum, które przegrali 103-96 z Washington Wizards[15]. Dwa dni później wygrali pierwszy mecz w historii zespołu. Pokonali w nim Orlando Magic 111-100[16]. 14 grudnia, ku wielkiemu szczęściu fanów Bobcats pokonali po dogrywce New Orleans Hornets[17]. Był to pierwszy powrót Hornets do Charlotte, odkąd przenieśli się do Nowego Orleanu. Jak dla każdego zespołu dotychczas dołączającego do NBA, pierwszy sezon nie był udany. Zakończyli go z bilansem 18 zwycięstw i 64 porażek, nie wygrywając nigdy dwóch meczów z rzędu[18]. Odnieśli jednak mały sukces, gdyż Emeka Okaforowi została przyznana nagroda dla najlepszego debiutanta sezonu 2004/2005[19].

W drafcie NBA w 2005 roku, Bobcats wybrali Raymonda Feltona i Seana Maya, którzy dotychczas byli studentami uniwersytetu Karoliny Północnej. Zespół z nimi, Okaforem i Wallacem był określany przez specjalistów, jako młoda, solidna drużyna z nadziejami na przyszły rok. W drugim sezonie na parkietach NBA, zespół grał już na hali Charlotte Bobcats Arena. Zadebiutowali w spotkaniu z Bostonem Celtics, które wygrali po dogrywce. Sezon zakończyli z bilansem 26-56, poprawiając się o 8 zwycięstw w porównaniu z poprzednimi rozgrywkami. Po sezonie ogłoszono, że legenda NBA i uniwersytetu Karoliny Północnej, Michael Jordan kupił mniejszościowy pakiet udziałów w zespole Bobcats, stając się drugim co do ważności właścicielem i szefem operacji koszykarskich[20].

W sezonie 2006/07 Bobcats dokonali drobnej poprawy gry, kiedy to w lutym mieli bilans 22-33. Jednakże zespół pogorszył bilans, przegrywając aż osiem spotkań z rzędu i w marcu wynosił on 22 zwycięstwa i 41 porażek. Po tak szybkim spadku formy, Michael Jordan ogłosił, że trener Bernie Bickerstaff nie wróci na ławkę trenerską w następnym sezonie, ale pozostanie szkoleniowcem do końca obecnych rozgrywek[10]. Po tej wiadomości, Bobcats prowadzeni przez Bickerstaffa wygrali 11 z ostatnich 19 spotkań, notując na finiszu sezonu bilans 33-49. Po trzech sezonach bycia trenerem przez Bickerstaffa, bilans Bobcats wynosił 77 zwycięstw i 169 porażek.

2007–2010: Sukcesy Browna[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem 2007 cały zarząd i sztab trenerski Bobcats został zmieniony. Jako dyrektor generalny został zatrudniony Rod Higgins[21], a jako drugiego głównego trenera w historii zatrudniono Sama Vincenta[22]. W trakcie letniej przerwy do sztabu szkoleniowego dołączono Phila Forda[23] oraz Buzza Petersona z Coastal Carolina University jako dyrektora personelu zawodników[24]. W drafcie 2007, Bobcats wybrali z ósmym numerem Brandana Wrighta, który jednak został oddany do Golden State Warriors za Jasona Richardsona. Niestety nie dało to Bobcats zbyt dużej poprawy i zakończyli sezon 2007/2008 z bilansem 32-50. Zespół kolejny raz nie awansował do playoffs. Był również pod okiem mediów z powodu wielokrotnych kłótni zawodników z trenerem[25]. Będący szkoleniowcem tylko rok Sam Vincent zmagał się z wielokrotnymi konfliktami z zawodnikami i kadrą[26]. Ostatecznie został zwolniony 26 kwietnia 2008 roku[26].

Michael Jordan, właściciel zespołu

W dniu 29 kwietnia 2008 roku Bobcats osiągnęli porozumienie w sprawie kontraktu trenerskiego z członkiem koszykarskiej galerii sław, Larrym Brownem, który został trzecim szkoleniowcem w historii[27]. Z dziewiątym numerem draftu 2008 zespół z Charlotte wybrał D.J.'a Augustina z uniwersytetu stanowego Teksasu. Zespół był bardzo blisko pierwszego w historii awansu do playoffs, jednak przegrali ostatnie cztery z ośmiu meczów, notując w sezonie 2008/2009 bilans 35 zwycięstw i 47 porażek. Członkowie zespołu wyrazili swoją frustracje dla zarządu organizacyjnego Charlotte Jumper Classic, imprezy konnej organizowanej pod koniec sezonu[28]. Konflikt harmonogram sprawił, że Bobcats byli zmuszeni rozegrać cztery ostatnie spotkania na wyjeździe, zamykając sobie szanse na zwycięstwo. Po sezonie Robert Johnson ogłosił sprzedaż swoich pakietów własności zespołu.

W drafcie NBA 2009, Bobcats wybrali z dwunastym numerem Geralda Hendersona z uniwersytetu Duke. Oddali Emeka Okafora do New Orleans Hornets za centra Tysona Chandlera, Stephena Jacksona i prawa do Acie Lawa z Golden State Warriors. W dniu 27 lutego 2010 roku, ogłoszono, że Robert Johnson postanowił sprzedać wszystkie pakiety własnościowe Michaelowi Jordanowi, dzięki czemu stał się on pierwszym byłym graczem NBA, który był większościowym właścicielem jednego z zespołów[29]. Bobcats rozegrali najlepsze rozgrywki od czasu założenia, kończąc sezon z bilansem 44-38, który wystarczył im aby po raz pierwszy w historii awansować do playoffs. Dodatkowo Gerald Wallace został pierwszym zawodnikiem Bobcats, który został wybrany do meczu gwiazd NBA. W playoffs odpadli już w pierwszej rundzie, przegrywając po serii meczów z Orlando Magic.

2010–obecnie: Era Jordana i najgorszy sezon w historii NBA[edytuj | edytuj kod]

Bobcats rozpoczęli sezon 2010/2011 z wielkim nadziejami na sukces z poprzedniego roku, jednak już na jego początku pokazali, że nie da rady osiągnąć sukcesu z zeszłych rozgrywek. W meczu z Phoenix Suns, Stephen Jackson zaliczył pierwsze triple-double w historii zespołu. 22 grudnia 2010 roku przegrali mecz i doprowadzili do fatalnego bilansu 9-19. Po tym wydarzeniu Michael Jordan ogłosił, że Larry Brown został zwolniony z funkcji trenera, a nowym trenerem został doświadczony Paul Silas. W dniu 24 lutego 2011, w ostatnim dniu okresu wymian, Bobcats dokonali transakcji oczyszczającej budżet przed letnim okienkiem wymian 2012 roku. Bobcats oddali swojego gwiazdora, skrzydłowego Geralda Wallace do Portland Trail Blazers za dwa pierwszo-rundowe wybory w drafcie, Joela Przybillę, Seana Marksa i Dante Cunninghama. Oddali również Nazra Mohammeda do Oklahomy City Thunder za DJ White’a i Morrisa Petersona. Kończąc sezon bez swoich gwiazd Bobcats przegrali w ostatnich chwilach sezonu walkę z Indianą Pacers o ósme miejsce w konferencji wschodniej. Sezon zakończyli z bilansem 34-48, jednak od kiedy ich trenerem został Paul Silas wygrali 25 meczów a przegrali 29.

W dniu 13 czerwca 2011 roku dokonali zmiany w zarządzie klubu, zatrudniając na stanowisku generalnego managera Richa Cho, który wcześniej został zwolniony z Portland Trail Blazers. W dzień draftu 2011 dokonali kolejnych istotnych zmian. W trójstronnej wymianie oddali drugiego ze swoich liderów Stephena Jacksona oraz Shauna Livingstona zyskując Coreya Maggette i wybór w pierwszej rundzie[30]. Z 7 numerem wybrali Bismacka Biyombo, a z 9 najbardziej wartościowego gracza turnieju NCAA 2011, Kembę Walkera[31]. Innym ważnym ruchem było pozyskanie Byrona Mullensa z Oklahoma City Thunder w zamian za wybór w drugiej rundzie draftu oraz podpisanie kontraktu z Reggie Williamsem. Bobcats rozpoczęli sezon od wygranej 96-95 z Milwaukee Bucks, zespołem do którego oddali swojego lidera Stephena Jacksona. W skróconym przez lokaut sezonie, Bobcats osiągnęli bilans 7-59, przegrywając 23 ostatnie spotkania sezonu. Po porażce w końcówce sezonu z New York Knicks ich procent zwycięstw do porażek zmniejszył się do 10, 6 procent, czym ustanowili rekord NBA w liczbie najmniej wygranych spotkań do rozegranych spotkań. W dniu 30 kwietnia 2012 roku władze Bobcats oznajmiły, że Paul Silas nie będzie już trenerem zespołu w sezonie 2012–2013. 18 czerwca tegoż roku nowym trenerem drużyny został Mike Dunlap.

W dniu 27 czerwca 2012 roku oddali do Detroit Pistons Coreya Maggette otrzymując w zamian Bena Gordona i wybór w drafcie 2013[32]. Dzień później wybrali w drafcie NBA z drugim numerem Michaela Kidda-Gilchrista, a z 31 Jeffa Taylora[33].

Kiedy nowy właściciel New Orleans Hornets, Tom Benson oznajmił, że możliwa jest zmiana nazwy zespołu, pojawiły się plotki jakoby Bobcats mieli przechwycić nazwę Hornets. Zarząd Bobcats nie chciał jednak komentować sprawy. Przed sezonem 2014/2015 Bobcats zmienili nazwę na Hornets, co oznaczało powrót „Szerszeni” do Charlotte[34][35]. Wraz ze zmianą nazwy klub przejął także – za zgodą władz ligi i New Orleans Pelicans – wszelkie prawa do dokonań sportowych Charlotte Hornets z lat 1988–2002, mimo że obie drużyny nie są ze sobą powiązane.

[edytuj | edytuj kod]

Od chwili założenia zespołu w logo Bobcats widnieje Ryś, który jest symbolem stanu. Od 2004 roku zmieniały się tylko i wyłącznie logotypy alternatywne.

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Koszykarze Charlotte Hornets.

Kadra w sezonie 2020/21[edytuj | edytuj kod]

Stan na 26 marca 2021[36].

Nr Poz. Nar. Nazwisko i imię Data urodzenia Wzrost Masa ciała
2 PG Stany Zjednoczone Ball, LaMelo 2001–08–22 198 cm 82 kg
8 C Kongo Biyombo, Bismack 1992–08–28 203 cm 116 kg
0 SF Stany Zjednoczone Bridges, Miles 1998–03–21 198 cm 102 kg
22 PF Stany Zjednoczone Carey, Vernon 2001–02–25 208 cm 122 kg
30 SG Kanada Darling, Nate 1998–08–30 198 cm 91 kg
4 PG Stany Zjednoczone Graham, Devonte’ 1995–02–22 185 cm 88 kg
20 SF Stany Zjednoczone Hayward, Gordon 1990–03–23 201 cm 102 kg
10 SF Stany Zjednoczone Martin, Caleb 1995–09–28 196 cm 93 kg
11 SF Stany Zjednoczone Martin, Cody 1995–09–28 196 cm 93 kg
6 SF Stany Zjednoczone McDaniels, Jalen 1998–01–31 208 cm 93 kg
1 SG Stany Zjednoczone Monk, Malik 1998–02–04 191 cm 91 kg
14 C Jamajka Richards, Nick 1997–11–29 211 cm 111 kg
7 PG Stany Zjednoczone Riller, Grant 1997–02–08 191 cm 86 kg
3 PG Stany Zjednoczone Rozier, Terry 1994–03–17 185 cm 86 kg
PG Stany Zjednoczone Wanamaker, Brad 1989–07–25 191 cm 95 kg
25 PF Stany Zjednoczone Washington, P.J. 1998–08–23 201 cm 104 kg
40 C Stany Zjednoczone Zeller, Cody 1992–10–05 213 cm 109 kg

Trener: Stany Zjednoczone Steve Clifford
Asystenci: Nick Friedman • Dutch Gaitley • Jay Hernández • Chad Iske • Nate Mitchell • Ronald Nored • Jay Triano

Trenerzy[edytuj | edytuj kod]

Legenda
 S  Liczba sezonów  M  Liczba meczów  Z  Liczba zwycięstw  P  Liczba porażek

Stan na koniec sezonu 2017/18

Charlotte Hornets: Osiągnięcia trenerskie

Imię i nazwisko od do Sezon zasadniczy Play-off Mistrz
S M Z P S M Z P Div Conf NBA
Dick Harter 1989 1990 2 122 28 94
Gene Littles 1990 1991 2 124 37 87
Allan Bristow 1992 1996 5 410 207 203 2 13 5 8
Dave Cowens 1997 1999 3 179 109 70 2 12 4 8
Paul Silas 1999 2012 6 401 193 208 3 23 11 12
Bernie Bickerstaff 2005 2007 3 246 77 169
Sam Vincent 2008 2008 1 82 32 50
Larry Brown 2009 2011 3 192 88 104 1 4 0 4
Mike Dunlap 2013 2013 1 82 21 61
Steve Clifford 2014 2018 5 410 196 214 2 11 3 8
James Borrego 2018

Areny[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Lata
Charlotte Coliseum 1988–2002, 2004–2005
Spectrum Center od 2005 (w latach 2005–2008 nosiła nazwę Charlotte Bobcats Arena, 2008–2016 Time Warner Cable Arena)

Nagrody indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Sezon[edytuj | edytuj kod]

Debiutant roku[39]

I skład debiutantów NBA[40]

II skład debiutantów NBA[40]

II skład NBA[41]

III skład NBA[41]

I skład defensywny NBA[42]

II skład defensywny NBA[42]

Rezerwowy roku[37]

Menedżer Roku[38]

NBA All-Star Weekend[edytuj | edytuj kod]

Uczestnicy meczu gwiazd NBA

Uczestnicy konkursu rzutów za 3 punkty

Uczestnicy Rookie Challenge[43]

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Tytuł Liczba Rok
Mistrz NBA 0
Mistrz Konferencji 0
Mistrz dywizji 0
Występy
w play-off 		10 1993, 1995, 1997, 1998, 2000, 2001, 2002, 2010, 2014, 2016
Występy
w play-in 		2 2021, 2022

Poszczególne sezony[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie[44]:. Stan na koniec sezonu 2022/23

Sezon Liga Konferencja Poz.
w konf. 		Dywizja Poz.
w dyw. 		Sezon regularny Playoffs
Wyg. Por.
Charlotte Hornets
1988/89 NBA Wschodnia 12 Atlantic 6 20 62
1989/90 NBA Zachodnia 14 Midwest 7 19 63
1990/91 NBA Wschodnia 12 Central 7 26 56
1991/92 NBA Wschodnia 12 Central 6 31 51
1992/93 NBA Wschodnia 5 Central 3 44 38 Wygrana w 1. rundzie z Boston Celtics (3-1)
Porażka w pół. Konf. z New York Knicks (1-4)
1993/94 NBA Wschodnia 9 Central 5 41 41
1994/95 NBA Wschodnia 4 Central 2 50 32 Porażka w 1. rundzie z Chicago Bulls (1-3)
1995/96 NBA Wschodnia 9 Central 6 41 41
1996/97 NBA Wschodnia 6 Central 3 54 28 Porażka w 1. rundzie z New York Knicks (0-3)
1997/98 NBA Wschodnia 4 Central 3 51 31 Wygrana w 1. rundzie z Atlanta Hawks (3-1)
Porażka w pół. Konf. z Chicago Bulls (1-4)
1998/99 NBA Wschodnia 9 Central 5 26 24
1999/00 NBA Wschodnia 4 Central 2 49 33 Porażka w 1. rundzie z Philadelphia 76ers (1-3)
2000/01 NBA Wschodnia 6 Central 3 46 36 Wygrana w 1. rundzie z Miami Heat (3-0)
Porażka w pół. Konf. z Milwaukee Bucks (3-4)
2001/02 NBA Wschodnia 4 Central 2 44 38 Wygrana w 1. rundzie z Orlando Magic (3-1)
Porażka w pół. Konf. z New Jersey Nets (1-4)
Charlotte Bobcats
2004/05 NBA Wschodnia 14 Central 4 18 64
2005/06 NBA Wschodnia 13 Southeast 4 26 56
2006/07 NBA Wschodnia 12 Southeast 4 33 49
2007/08 NBA Wschodnia 12 Southeast 4 32 50
2008/09 NBA Wschodnia 10 Southeast 4 35 47
2009/10 NBA Wschodnia 7 Southeast 4 44 38 Porażka w 1. rundzie z Orlando Magic (0-4)
2010/11 NBA Wschodnia 10 Southeast 4 34 48
2011/12 NBA Wschodnia 15 Southeast 5 7 59
2012/13 NBA Wschodnia 14 Southeast 4 21 61
2013/14 NBA Wschodnia 7 Southeast 3 43 39 Porażka w 1. rundzie z Miami Heat (0-4)
Charlotte Hornets
2014/15 NBA Wschodnia 11 Southeast 4 33 49
2015/16 NBA Wschodnia 6 Southeast 3 48 34 Porażka w 1. rundzie z Miami Heat (3-4)
2016/17 NBA Wschodnia 11 Southeast 4 36 46
2017/18 NBA Wschodnia 10 Southeast 3 36 46
2018/19 NBA Wschodnia 9 Southeast 2 39 43
2019/20[45][46] NBA Wschodnia 9 Southeast 4 23 42
2020/21[47] NBA Wschodnia 10 Southeast 4 33 39
2021/22 NBA Wschodnia 10 Southeast 3 43 39
2022/23 NBA Wschodnia 14 Southeast 5 27 55

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ by Mark Yarbro: The Charlotte Hornets Return With A Bang. CBS Charlotte, 23 maja 2014. [dostęp 2014-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 maja 2014)].
  2. ↑ Charlotte works on new basketball team. Associated Press, 2002-08-24. [dostęp 2013-01-25]. (ang.).
  3. ↑ Bird, Carr thinking pro hoops in Charlotte?. Associated Press, 23 maja, 2002. [dostęp 2009-06-30].
  4. ↑ Michael Hiestand: Winning NBA bid just the start for Johnson. USA Today, 19 grudnia, 2002. [dostęp 2009-06-30].
  5. ↑ Johnson will be NBA’s first black majority owner. ESPN, 17 grudnia, 2002. [dostęp 2009-06-30].
  6. ↑ Robert L. Johnson Adds Nelly To Bobcats Ownership Team. Charlotte Bobcats, 19 lipca, 2004. [dostęp 2009-06-30].
  7. ↑ a b NBA Expansion Franchise To Be Named Charlotte Bobcats. Charlotte Bobcats, 11 czerwca, 2003. [dostęp 2009-06-30].
  8. ↑ The Bobcat: Athletic, Fierce, & Hardworking. Charlotte Bobcats, 11 czerwca, 2003. [dostęp 2009-06-30].
  9. ↑ Darren Rovell: The making of a name (and logo). [w:] 2004-05-25 [on-line]. espn.go.com. [dostęp 2013-01-25]. (ang.).
  10. ↑ a b Jordan: Bickerstaff won’t return as coach. ESPN, 14 marca, 2007. [dostęp 2009-06-30].
  11. ↑ Laura Williams-Tracy: Arena bounces back. Charlotte Business Journal, 9 sierpnia, 2002. [dostęp 2009-06-30].
  12. ↑ Erik Spanberg: With new plan and new NBA team, arena project finally heads uptown. Charlotte Business Journal, 27 grudnia, 2002. [dostęp 2009-06-30].
  13. ↑ Mary Foster: Owners approve Hornets’ move to New Orleans. usatoday.com, 2002-05-10. [dostęp 2013-01-25].
  14. ↑ Building the Bobcats. NBA, 22 czerwca, 2004. [dostęp 2009-06-30].
  15. ↑ Magical night: Bobcats fall to Wizards in debut. ESPN, 4 listopada, 2004. [dostęp 2009-06-30].
  16. ↑ 2 for 1: First win for Okafor, Bobcats vs. Magic. ESPN, 6 listopada, 2004. [dostęp 2009-06-30].
  17. ↑ Cats protect their house in Charlotte in OT. ESPN, 14 grudnia, 2004. [dostęp 2009-06-30].
  18. ↑ 2004-05 Charlotte Bobcats Schedule and Results.
  19. ↑ Emeka Okafor Named 2004-05 NBA got milk? Rookie Of The Year. Charlotte Bobcats, 4 maja, 2005. [dostęp 2009-06-30].
  20. ↑ Michael Jordan to Become Part Owner of the Charlotte Bobcats. Charlotte Bobcats, 15 czerwca, 2006. [dostęp 2009-06-30].
  21. ↑ Rod Higgins Named Bobcats General Manager. Charlotte Bobcats, 31 maja, 2007. [dostęp 2009-06-30].
  22. ↑ Bobcats New Era Begins With Vincent. Charlotte Bobcats, 25 maja, 2007. [dostęp 2009-06-30].
  23. ↑ Bobcats Announce Portion Of Coaching Staff. Charlotte Bobcats, 7 czerwca, 2007. [dostęp 2009-06-30].
  24. ↑ More Members Added To Basketball Operations Staff. Charlotte Bobcats, 18 czerwca, 2007. [dostęp 2009-06-30].
  25. ↑ Bobcats fire Sam Vincent as coach after one season. Associated Press, 26 kwietnia, 2008. [dostęp 2009-06-30].
  26. ↑ a b Sam Vincent Relieved of Head Coaching Duties. Charlotte Bobcats, 26 kwietnia, 2008. [dostęp 2009-06-30].
  27. ↑ Bobcats Name Larry Brown Head Coach. Charlotte Bobcats, 29 kwietnia, 2008. [dostęp 2009-06-30].
  28. ↑ Bobcats ticked about four-game road trip to close out season. Associated Press, 9 kwietnia, 2009. [dostęp 2009-06-30].
  29. ↑ Michael Jordan reaches deal to buy NBA’s Bobcats. [w:] CNN [on-line]. 27 lutego, 2010.
  30. ↑ Bucks acquire Jackson, Livingston, Udrih and draft rights to Tobias Harris in a three-team trade. [w:] NBA.com [on-line]. 2011-06-23. [dostęp 2011-06-29].
  31. ↑ Michał Pacuda: Draft NBA: Gortat może być zadowolony, Irving nową nadzieją Cleveland. onet.pl, 2011-06-24. [dostęp 2011-09-28]. (pol.).
  32. ↑ Michał Kajzerek: Bobcats i Pistons dokonują wymiany. Probasket, 2012-06-27. [dostęp 2012-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-09)]. (pol.).
  33. ↑ 2012 NBA Draft Board. NBA. [dostęp 2012-06-29]. (ang.).
  34. ↑ Rick Bonnell: Observations: Not so fast on Charlotte Bobcats’ name change. 16 kwietnia 2012. [dostęp 2012-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 czerwca 2012)]. (ang.).
  35. ↑ Rick Bonnell: Charlotte Bobcats changing colors? Team says any change would be irrelevant to nickname. Charlotte Observer, 2 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 listopada 2012)]. (ang.).
  36. ↑ nba.com: Charlotte Hornets Roster. nba.com. [dostęp 2018-02-08]. (ang.).
  37. ↑ NBA Sixth Man of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2020-09-16]. (ang.).
  38. ↑ NBA Executive of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2020-09-16]. (ang.).
  39. ↑ NBA Rookie of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2020-09-16]. (ang.).
  40. ↑ a b Year-by-year NBA All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2020-09-16]. (ang.).
  41. ↑ a b Year-by-year All-NBA Teams. nba.com. [dostęp 2020-09-16]. (ang.).
  42. ↑ a b Year-by-year NBA All-Defensive Teams. nba.com. [dostęp 2020-09-16]. (ang.).
  43. ↑ NBA ALL-STAR ROOKIE ROSTERS. nba-allstar.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  44. ↑ Charlotte Hornets Franchise Index. basketball-reference.com. [dostęp 2023-04-23]. (ang.).
  45. ↑ Koronawirus w NBA. Rozgrywki zawieszone na miesiąc. Scenariusze dla ligi. www.sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2020-03-13]. (pol.).
  46. ↑ W końcu znamy konkretny plan. www.mvpmagazyn.pl. [dostęp 2020-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-05)]. (pol.).
  47. ↑ Liga NBA - początek rywalizacji 22 grudnia, 72 mecze w sezonie regularnym. www.wirtualnemedia.pl. [dostęp 2020-11-10]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Charlotte Hornets – skład w sezonie 2023/2024
National Basketball Association
Konferencja Wschodnia
Atlantic Division
Central Division
Southeast Division
Konferencja Zachodnia
Northwest Division
Pacific Division
Southwest Division
Coroczne imprezy
Inne
Trenerzy Charlotte Hornets
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Charlotte_Hornets&oldid=73145988”