French
DeutschWładysław Szefler – Wikipedia, wolna encyklopedia
 podporucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1939–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci | |||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||
| Klub | Warszawianka | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Władysław Szefler (ur. 7 kwietnia 1912 w Grudusku, zm. 3 maja 2004 w Warszawie[1]) – polski działacz harcerski, oficer Armii Krajowej, nauczyciel, w młodości lekkoatleta specjalizujący się w biegach sprinterskich.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie Męskie im. Stanisława Żółkiewskiego w Mławie w 1934. W latach 1935/1936 odbył jednoroczną służbę wojskową, jako uczeń Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy 8 DP przy 13 pp w Pułtusku[1]. W 1939 ukończył studia na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1957 na Wydziale Historycznym UW, uzyskując stopień magistra historii[2].
Odnosił sukcesy jako lekkoatleta. Był zawodnikiem Warszawianki. Był mistrzem Polski w sztafecie 4 × 400 metrów w 1936, wicemistrzem w tej konkurencji w 1939 oraz brązowym medalistą w biegu na 400 metrów w 1937. Zajął również 4. miejsce w skoku w dal w 1939[3].
Do wybuchu II wojny światowej pracował jako nauczyciel w Rembertowie. Od 1938 działał w Związku Harcerstwa Polskiego jako zastępca hufcowego Hufca Rembertów. W lipcu i sierpniu 1939 organizował obóz harcerski we Francji dla młodzieży polskiej. Na wieść o wybuchu wojny powrócił do kraju 10 września i wstąpił do 44 pułku piechoty w Równem. Dostał się do niewoli radzieckiej, z której udało mu się zbiec[1].
Od listopada ponownie pracował w Rembertowie[1]. Brał udział w tajnym nauczaniu jako nauczyciel języka niemieckiego i łaciny[2].
Działał w Szarych Szeregach. Był komendantem Ośrodka „Romb” w Rembertowie (później Hufiec „Osa”) oraz oficerem Armii Krajowej w stopniu podporucznika. Miał przydział do Rejonu „Dęby” (Rembertów)[1][4].
Po wojnie aresztowany z powodów politycznych w 1946[1]. Później pracował jako ekonomista w Centralnym Zarządzie Energetyki, w Głównym Urzędzie Statystycznym i w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Głównego Inspektoratu Gospodarki Paliwowo-Energetycznej[2].
Przez wiele lat działał w Rembertowie jako instruktor harcerski (w stopniu harcmistrza) i wychowawca młodzieży. W uznaniu jego zasług ulica w Rembertowie nosi od 2011 imię Władysława Szeflera „Włada”[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Wspomnienie o Władysławie Szeflerze ps. "Wład" [online], dawnyrembertow.pl [dostęp 2020-02-22].
- ↑ a b c Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 212. ISBN 83-9136-63-9-1.
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 30, 145 i 259. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Władysław Szefler [online], Powstańcze biogramy [dostęp 2020-02-22] (pol.).
- ↑ Szeflera Władysława „Włada” [online], ulicetwojegomiasta.p [dostęp 2020-02-22] (pol.).
