French
DeutschMistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce 1920 – Wikipedia, wolna encyklopedia
| ||
| Data | 16-18 lipca 1920 | |
|---|---|---|
| Gospodarz | ||
| Stadion | ||
1. Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce właściwie Mistrzostwa Główne Polski[1] – zawody lekkoatletyczne, które zostały rozegrane w dniach 16 – 18 lipca 1920 roku we Lwowie[2][3]. Areną zmagań sportowców był stadion Pogoni Lwów[3]. W imprezie wystartowali tylko mężczyźni. Tytuły mistrzów kraju przyznano tylko tym lekkoatletom, którzy uzyskali wyniki lepsze od wcześniej ustalonych minimów uprawniających do startu w igrzyskach olimpijskich w Antwerpii[2][4]. Wyczynu tego dokonali jedynie Stanisław Sośnicki (bieg na 100 m), Wacław Kuchar (bieg na 800 m), Kazimierz Cybulski (skok o tyczce) i Sławosz Szydłowski (rzut dyskiem i rzut oszczepem)[1]. Ostatecznie, w związku z postępującą ofensywą Armii Czerwonej w wojnie polsko-bolszewickiej Polska nie wystartowała w igrzyskach w Belgii[4]. Na mistrzostwach ustanowiono osiem nowych rekordów Polski[5][1].
Geneza[edytuj | edytuj kod]
11 października 1919 w Krakowie powołano do życia Polski Związek Lekkiej Atletyki – pierwszą organizację sportową w niepodległej Polsce[6][7]. Władze związku, którego siedzibą został Lwów – miasto będące wówczas centrum krajowej lekkoatletyki – były zdania, że istnieje konieczność organizacji zawodów popularyzujących dyscyplinę oraz będących sprawdzianem poziomu i umiejętności sportowców[1]. W związku z tym postanowiono, że w lipcu 1920 roku we Lwowie zostanie zorganizowany pierwszy w historii krajowy czempionat. Przed mistrzostwami w odrodzonej Polsce istniało zaledwie kilka klubów lekkoatletycznych, których siedziby znajdowały się w Warszawie, Krakowie oraz Lwowie, a w całym kraju zarejestrowanych było 265 zawodników[1].
Przebieg zawodów[edytuj | edytuj kod]
Mistrzostwa odbywały się od piątku do niedzieli – 16, 17 i 18 lipca[8]. Rywalizacja odbywała się w 19 konkurencjach[3], a dodatkowo rozegrano bieg sztafetowy 4 x 400 metrów, w którym wystąpiła reprezentacja Polski ustanawiając nowy rekord kraju czasem 3:41,6[5][1]. Najliczniej był obsadzony bieg na 100 m – wystąpiło 15 zawodników w 4 przedbiegach[2]. Najwięcej medali mistrzostw zdobył zawodnik warszawskiej Polonii Stanisław Sośnicki, który wygrał bieg na 100 metrów, skok wzwyż z miejsca, trójskok, skok w dal oraz skok w dal z miejsca[3]. Mimo sukcesów lekkoatlety ze stolicy najwięcej medali zdobyli reprezentanci miejscowych klubów: Pogoni i Czarnych[1] (w sumie wywalczyli 12 z 19 złotych medali)[3]. Rezultaty osiągnięte przez polskich lekkoatletów, mimo pobicia kilku rekordów kraju oraz ustanowienia najlepszych wyników w sezonie 1920 w Polsce, odbiegały od ówczesnych wyników ze świata[1].
Rezultaty[edytuj | edytuj kod]
| NR – rekord kraju | PB – rekord życiowy | SB – najlepszy wynik w sezonie 1920 | NL – najlepszy wynik w tabelach Polski w sezonie 1920 |
Klasyfikacja medalowa[edytuj | edytuj kod]
Medale podczas mistrzostw Polski zdobyli reprezentanci tylko trzech klubów, a najwięcej krążków – 24 – przypadło w udziale lekkoatletom lwowskiej Pogoni[3].
| Miejsce | Klub |  Złoto |  Srebro |  Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Pogoń Lwów | 10 | 9 | 5 | 24 |
| 2 | Polonia Warszawa | 7 | 2 | 0 | 9 |
| 3 | Czarni Lwów | 2 | 6 | 4 | 12 |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Czwarte miejsce w biegu na 3000 m zajął zawodnik Pogoni Lwów Tadeusz Dręgiewicz.
- ↑ W konkurencji sklasyfikowano tylko jedną drużynę.
- ↑ Zawodnik stracił do zwycięzcy dystans 400 metrów.
- ↑ Konkurencja rozegrana poza konkursem, w której rywalizował tylko jeden zespół – reprezentacja Polski.
- ↑ Wyrównany własny rekord kraju z 1912 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Andrzej Karczmarski. Wzwyż i w dal bez rozbiegu. „Magazyn lekkoatletyczny”, s. 6, lipiec – sierpień 2010. Kobyłka: Lama Production. ISSN 2081-8939.
- ↑ a b c Józef Pliszkiewicz. 50 lat PZLA – 50 lat historii l.a. (1). „Lekka Atletyka”, s. 14-20, kwiecień 1969. Warszawa: RSW „Prasa”.
- ↑ a b c d e f Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin - Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ a b Janusz Rozum, Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Tadeusz Wołejko: 90 lat polskiej lekkoatletyki 1919–2009. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2009. ISBN 978-83-902509-9-1.
- ↑ a b c d e f g h i Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007.
- ↑ Zygmunt Głuszek (redaktor) oraz Komisja Propagandy PZLA: Lekkoatletyka w Polsce / Track and Field in Poland. Warszawa: 1971.
- ↑ Jerzy Skucha, Rozpoczynamy rok jubileuszu 90-lecia PZLA [online], Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki [dostęp 2014-09-15] (pol.).
- ↑ Wieczny kalendarz [online], kobosz.pl [dostęp 2010-08-20] (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004. ISBN 83-9136-63-9-1.
- ↑ Jerzy Szymonek, Janusz Rozum: Osiągnięcia Polskiej Lekkiej Atletyki w 40-leciu PRL. Trójskok mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985.
- ↑ Jerzy Szymonek, Janusz Rozum: Osiągnięcia Polskiej Lekkiej Atletyki w 40-leciu PRL. Rzut oszczepem mężczyzn.. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.