Antoni Cejzik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antoni Cejzik

Antoni Cejzik (1927)
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1900 Jelec
Data i miejsce śmierci	12 września 1939 koło Zaborowa
Obywatelstwo	polskie
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Antoni Cejzik (ur. 15 lipca 1900 w Jelcu, zm. 12 września 1939 k. Zaborowa^[1][2]) – polski lekkoatleta, wieloboista, wielokrotny medalista mistrzostw Polski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 lipca 1900 w Jelcu. Był synem Kazimiery i Andrzeja. Wychował się w Moskwie, gdzie ukończył szkołę baletową i pedagogiczną. Zaczął tam uprawiać lekką atletykę. Był absolwentem moskiewskiego Instytutu Kultury Fizycznej^[3]. Zdobył osiem tytułów mistrza ZSRR:

• bieg na 400 metrów – 1922
• bieg na 110 metrów przez płotki – 1922 i 1923
• sztafeta 4 × 100 metrów – 1922
• skok wzwyż – 1922
• pchnięcie kulą – 1920 i 1922
• rzut dyskiem – 1922

Był także srebrnym medalistą w biegu na 200 metrów w 1922 i w rzucie dyskiem w 1923.

Wielokrotny rekordzista ZSRR^[4].

W 1924 Cejzik przyjechał do Polski. Startował w barwach Polonii Warszawa^[5]. Dwa razy uczestniczył w igrzyskach olimpijskich. W Paryżu w 1924 zajął 11. miejsce w dziesięcioboju, a w Amsterdamie w 1928 18. miejsce w tej samej konkurencji^[1][6]. Dwadzieścia trzy razy ustanawiał rekordy Polski w sztafetach, trójskoku, pchnięciu kulą, rzucie dyskiem, pięcioboju i dziesięcioboju.

Dwadzieścia sześć razy zdobywał mistrzostwo Polski:

• bieg na 110 metrów przez płotki – 1924 i 1925
• sztafeta 4 × 100 metrów – 1925
• sztafeta 4 × 400 metrów – 1929
• skok wzwyż – 1924 i 1925
• trójskok – 1924 i 1925
• pchnięcie kulą – 1924 i 1925
• rzut dyskiem – 1928 i 1930
• rzut młotem – 1924, 1925, 1926, 1928 i 1930
• pięciobój – 1925, 1926, 1927, 1928 i 1929
• Dziesięciobój – 1926, 1927, 1928 i 1929

Trzynaście razy był srebrnym medalistą:

• sztafeta 4 × 100 metrów – 1924 i 1926
• sztafeta 4 × 400 metrów – 1926 i 1928
• trójskok – 1926 i 1929
• pchnięcie kulą – 1928 i 1930
• rzut dyskiem – 1924, 1925, 1926 i 1929
• rzut oszczepem – 1924

Pięć razy zdobywał brązowe medale:

• bieg na 400 metrów przez płotki – 1924
• sztafeta 4 × 100 metrów – 1929
• skok w dal – 1926
• trójskok – 1928
• pchnięcie kulą – 1926

Rekordy życiowe:

• bieg na 200 metrów – 23,2 s
• bieg na 400 metrów – 51,4 s
• bieg na 110 metrów przez płotki – 16,8 s
• bieg na 400 metrów przez płotki – 61,8 s
• skok o tyczce – 3,20 m
• trójskok – 13,58 m
• pchnięcie kulą – 13,08 m
• rzut dyskiem – 43,78 m
• rzut młotem – 34,20 m
• rzut oszczepem – 52,24 m
• pięciobój – 3613,17 pkt
• dziesięciobój – 7233,53 pkt

Trzykrotnie znalazł się wśród laureatów Plebiscytu Przeglądu Sportowego: w 1926 był ósmy, w 1928 siódmy, a w 1929 ósmy^[6]. Po zakończeniu kariery zawodnika w 1930 został trenerem lekkoatletycznym.

Jego żona Genowefa była także znaną lekkoatletką, olimpijką^[6].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku walczył w szeregach 13 pułku piechoty. Poległ 12 września 1939 roku w okolicach Zaborowa^[1][2]. Został pochowany w Zaborowie na cmentarzu parafii Nawiedzenia NMP.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[7]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Ryszard Wryk: Sport olimpijski w Polsce 1919–1939. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006. ISBN 83-7177-278-5. OCLC 69274661.brak strony w książce
• Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 171–172. ISBN 978-83-64864-22-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Polski Komitet Olimpijski: Antoni Cejzik – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-26].