Kazimierz Kucharski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kazimierz Kucharski
Ilustracja
Kazimierz Kucharski
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1909
Łukawa

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1995
Warszawa

Obywatelstwo

polskie

Polscy lekkoatleci w 1936 roku (od lewej): Edward Trojanowski, Bernard Zasłona, Tadeusz Śliwak i Kazimierz Kucharski

Kazimierz Kucharski (ur. 13 lutego 1909 w Łukawie, zm. 9 kwietnia 1995 w Warszawie) – polski lekkoatleta, olimpijczyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podczas Mistrzostw Europy w Turynie (1934) zajął 6. miejsce w biegu na 800 m. Startował na olimpiadzie w Berlinie (1936), gdzie zajął 4. miejsce na tym samym dystansie. Był także uczestnikiem polskiej sztafety 4 x 400 m. 11-krotny indywidualny mistrz Polski w biegach na 400 m (1936, 1937), 800 m (1933, 1934, 1935 i 1936) oraz 1500 m (1933, 1934, 1935, 1936 i 1937). W 1945 zdobył mistrzostwa Polski w sztafecie 4 x 400 m. Dziesięciokrotnie bił rekordy Polski.

Trzykrotnie został wybrany do dziesiątki najlepszych polskich sportowców. W Plebiscycie Przeglądu Sportowego w roku 1935 zajął 2. miejsce, a w 1936 i 1937 był piąty. Był zawodnikiem Sokoła Wilno, Jagiellonii Białystok i Pogoni Lwów. Po zakończeniu kariery został trenerem.

Rekordy życiowe
Grób Kazimierza Kucharskiego na Cmentarzu Wawrzyszewskim

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. „Łódź w Ilustracji”, 1 VIII 1937, nr 31, s. 3: foto – kończy bieg na 800 m. z czasem 1 min. 53 sek., na międzynarodowych zawodach w Sztokholmie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]