Siła dośrodkowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siła dośrodkowa – w fizyce siła powodująca zakrzywianie toru ruchu ciała, skierowana wzdłuż normalnej (prostopadle) do toru, w stronę środka jego krzywizny^[1][2].

Na skutek zmiany kierunku ruchu ciała doznaje ono przyspieszenia dośrodkowego, wartość siły powodującej zmianę kierunku ruchu określa wzór^[3][1]:

${\displaystyle F_{d}=ma_{d}={\frac {mv^{2}}{r}},}$

gdzie:

${\displaystyle F_{d}}$ – siła dośrodkowa,

${\displaystyle a_{d}}$ – przyspieszenie dośrodkowe,

${\displaystyle m}$ – masa ciała,

${\displaystyle v}$ – prędkość ciała,

${\displaystyle r}$ – promień krzywizny toru ruchu, promień okręgu.

Siła dośrodkowa nie zmienia wartości prędkości ciała, ale zmienia kierunek prędkości^[1].

W ruchu po okręgu, powyższy wzór można wyrazić:

${\displaystyle {\vec {F_{d}}}=m{\vec {\omega }}\times ({\vec {\omega }}\times {\vec {r}})=-m\omega ^{2}{\vec {r}},}$

gdzie:

${\displaystyle \omega }$ – prędkość kątowa.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• siła odśrodkowa

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Robert Resnick, David Halliday: Podstawy fizyki. Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999. ISBN 83-01-09323-4.