Popęd (fizyka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Popęd zwany też impulsem i popędem siły – wektorowa wielkość fizyczna charakteryzująca działanie siły w pewnym przedziale czasu, popęd jest równy iloczynowi średniej wartości siły ${\displaystyle {\vec {F}}}$ i czasu ${\displaystyle \Delta t}$ jej działania^[1]:

${\displaystyle {\vec {I}}={\vec {F}}\Delta t.}$

Dla siły zmieniającej się wzór ten można wyrazić:

${\displaystyle {\vec {I}}=\int {\vec {F}}\,dt,}$

gdzie:

${\displaystyle I}$ – popęd siły ${\displaystyle F,}$

${\displaystyle F}$ – siła (w N),

${\displaystyle t}$ – czas (w s).

Jednostką popędu jest N·s = kg·m/s.

Popęd może posłużyć do innego sformułowania II zasady dynamiki Newtona:

Zmiana pędu ciała jest równa popędowi siły.

Można to wyrazić wzorem:

${\displaystyle \Delta p=I,}$

${\displaystyle \Delta {\vec {p}}=m\cdot \Delta {\vec {v}},}$

${\displaystyle m\cdot \Delta {\vec {v}}={\vec {F}}\cdot t.}$

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• impuls właściwy
• pęd

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Słownik tematyczny. Fizyka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 118. ISBN 978-83-01-16524-6.