Przyspieszenie kątowe – Wikipedia, wolna encyklopedia
Przyspieszenie kątowe – wielkość fizyczna opisująca ruch obrotowy, która określa szybkość zmiany prędkości kątowej[1]. W zależności od definicji prędkości kątowej, jest określane jako wielkość skalarna bądź pseudowektor leżący na osi obrotu, gdy oś obrotu nie zmienia swego kierunku.
Definicja skalarna[edytuj | edytuj kod]
Chwilowe przyspieszenie kątowe jest pochodną prędkości kątowej względem czasu[1]:
Z definicji prędkości kątowej wynika, że przyspieszenie kątowe jest drugą pochodną kąta.
Jednostką przyspieszenia kątowego w układzie SI jest radian przez sekundę do kwadratu[1].
Jeśli współrzędną kątową ciała określa kąt gdzie:
- – kąt,
- – prędkość kątowa,
- – przyspieszenie kątowe.
Na płaszczyźnie[edytuj | edytuj kod]
Punkt poruszający się na płaszczyźnie ma względem początku układu współrzędnych z prędkością transwersalną chwilową prędkość kątową ω określoną wzorem:
Przyspieszenie kątowe
Powyższy wzór wyraża związek przyspieszenia kątowego z wielkościami liniowymi.
Jeżeli ciało porusza się po okręgu o środku w początku układu współrzędnych, to nie zmienia się jego odległość od środka układu współrzędnych, w wyniku czego prędkość radialna jest równa 0, a w powyższym wzorze drugi składnik ma wartość 0.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Resnick i Halliday 1999 ↓, s. 250–252.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Resnick, David Halliday: Podstawy fizyki. Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999. ISBN 83-01-09323-4.