Oś obrotu – Wikipedia, wolna encyklopedia
Oś obrotu – prosta w przestrzeni określająca kierunek obrotu danego ciała. Wyznacza ona układ odniesienia, względem którego wyznacza się moment bezwładności ciała. Prędkość kątowa jest zawsze równoległa do osi obrotu.
Stała oś obrotu
[edytuj | edytuj kod]Oś obrotu jest stała, gdy ciało obraca się stabilnie, co fizycznie wyraża się przez równoległość wektorów prędkości kątowej i momentu pędu. Oś obrotu jest stabilna tylko wtedy, gdy jest ona osią symetrii ciała, lub jest to ciało płaskie, a oś przechodzi pod kątem prostym przez środek symetrii.
Chwilowa oś obrotu
[edytuj | edytuj kod]Chwilowa oś obrotu występuje, gdy wektor prędkości kątowej nie jest równoległy do wektora momentu pędu ciała. Efekt taki można zaobserwować np. w zjawisku nutacji.