French
DeutschZawzięta – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Historia | |
| Stocznia | Warsztaty Portowe Marynarki Wojennej w Pińsku |
|---|---|
| Położenie stępki | maj 1932 |
| Wodowanie | |
 Polska | |
| Nazwa | Zawzięta |
| Wejście do służby | |
 MW ZSRR | |
| Nazwa | Trudowoj |
| Wycofanie ze służby | |
| Los okrętu | zatopiona przez załogę |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 32 t |
| Długość | 18,10 m |
| Szerokość | 4,60 m |
| Zanurzenie | 0,42 m |
| Napęd | |
| 1 silnik wysokoprężny 6 cylindrowy „Glennifer” o mocy 120 KM, dwa podwójne pędniki stożkowe Hotchkissa | |
| Prędkość | 10 km/godz. |
| Uzbrojenie | |
| 1 haubica kalibru 100 mm wz. 14/19 w obrotowej wieży pancernej, 1 działo 37 mm Puteaux wz.18, 1 ckm kalibru 7,92 mm Hotchkiss plot. | |
| Załoga | 17 marynarzy |
Zawzięta – polska kanonierka rzeczna z okresu przed II wojną światową.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jak kanonierka rzeczna „Zuchwała”.
Służba w Polsce[edytuj | edytuj kod]
Służyła we I Flotylli Pińskiej, w składzie utworzonego w ramach Flotylli Oddziału Wydzielonego na Prypeci. Kanonierka uczestniczyła w wypadku, który miał miejsce 13 czerwca 1939 roku. Podczas ćwiczeń desantowych, połączonych z ostrym strzelaniem artyleryjskim, dowódca jednostki bosman Wojtaszewski popełnił błąd podczas zmiany namiarów ostrzału. Zamiast wydłużyć ogień o tysiąc metrów skrócił go o tysiąc metrów. Pocisk kalibru 100 mm trafił bezpośrednio w punkt obserwacyjny, powodując ciężkie rany 6 marynarzy. Wypadek ten został ukryty przed opinią publiczną. W chwili wybuchu II wojny światowej jednostka działała w rejonie Pińska. W chwili agresji sowieckiej, rozpoczęła marsz do Pińska. Niemożliwość dotarcia tam spowodowała decyzję o samozatopieniu jednostki koło wsi Knubowo nad rzeką Strumień 18 września 1939.
Służba w ZSRR[edytuj | edytuj kod]
3 listopada 1939 podniesiona przez Rosjan, po czym wyremontowana w Pińsku i wcielona do służby pod nazwą „Trudowoj” (pol. robotnik). Jeszcze 24 października 1939 zaliczona do Flotylli Dnieprzańskiej, następnie od 17 lipca 1940 wchodziła w skład Flotylli Pińskiej[1]. Po ataku Niemiec na ZSRR walczyła w sierpniu 1941 na Prypeci i Dnieprze. 31 sierpnia 1941 zatopiona przez czołgi i artylerię na Dnieprze w rejonie Domantowa, podczas próby wycofania do Kijowa. 18 kwietnia 1944 ponownie podniesiona przez Rosjan i odholowana do Kijowa, gdzie została oddana na złom[1].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Uzbrojenie:
- w służbie polskiej:
- 1 haubica 100 mm wz. 14/19 w wieży
- 1 działo 37 mm Puteaux wz.18 w wieży typu Ursus
- 1 ckm 7,92 mm Hotchkiss plot.
- w służbie radzieckiej[1]:
- 3 działa 76 mm (1xII, 1xI)
- 3 karabiny maszynowe 7,62 mm Maxim
Pancerz – od 4,6 do 10 mm. Chronił burty, pokład, sterówkę i wieże artylerii.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Pertek, Wielkie dni małej floty, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1987, ISBN 83-210-0542-X, OCLC 69489387.
- (ros.) S.S. Bierieżnoj, Trofiei i rieparacji WMF SSSR, Jakuck 1994
- Wielka Encyklopedia Uzbrojenia 1918-1939. weu1918-1939.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-20)].
