Mątwa (1920) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Klasa | |
---|---|
Historia | |
Marynarka Wojenna | |
Nazwa | ORP „Mątwa” |
Wejście do służby | marzec 1920 roku |
MW ZSRR | |
Nazwa | „Pina” |
Los okrętu | samozatopiony 18 września 1939 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 60,8 t |
Długość | 35 m |
Szerokość | 5,24 m |
Zanurzenie | 0,5 m |
Napęd | |
1 silnik wysokoprężny 6-cylindrowy Glennifer o mocy 120 KM, napędzający 1 śrubę | |
Prędkość | 13 km/h |
Uzbrojenie | |
1 ckm 7,92 mm Maxim wz. 08, 160 min wz. R | |
Załoga | 18 ludzi |
Mątwa (ex. „K 5”) – polski rzeczny okręt minowo-gazowy z okresu międzywojennego II wojny światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Była to rosyjska krypa rzeczna „K-5” bez własnego napędu, zdobyta przez Polaków w marcu 1920 roku. W 1925 roku przeprowadzono remont, zamontowano silnik i zmieniono nazwę na „Mątwa”. Okręt był jednostką flagową Oddziału Minowo-Gazowego. Po wybuchu wojny Oddział Minowo-Gazowy wszedł w skład Oddziału Wydzielonego Prypeci. Zadaniem „Mątwy” było zablokowanie wejścia na Prypeć za pomocą zagród minowych oraz wykonywanie zasłony dymnej i użycie gazów łzawiących. Po agresji sowieckiej 17 września rozpoczął odwrót do Pińska. Wobec niemożności wykonania tego zadania 18 września statek uległ samozatopieniu.
Służba w ZSRR[edytuj | edytuj kod]
Między 20 a 30 września 1939 roku okręt został podniesiony przez Rosjan, po czym wyremontowany w Pińsku i 24 października 1939 roku wcielony do służby we Flotylli Dnieprzańskiej, jako stawiacz min „Pina”. Od 17 lipca 1940 roku wchodził w skład radzieckiej Flotylli Pińskiej[1]. Służył na Dnieprze po ataku Niemiec na ZSRR. 27 sierpnia 1941 roku został zatopiony przez czołgi na Dnieprze w rejonie wsi Pieczki[1]. 24 maja 1944 roku okręt został ponownie podniesiony przez Rosjan i odholowany do Kijowa, gdzie został oddany na złom[1].
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Uzbrojenie:
- w służbie polskiej:
- 1 karabin maszynowy 7,92 mm Maxim wz. 08
- 160 min wz. R
- w służbie radzieckiej:[1]
- 2 działa 45 mm
- 4 karabiny maszynowe plot 7,62 mm Maxim (1 x IV)
- 160 min
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mariusz Borowiak: Zapomniana Flota. Mokrany. Gdańsk: Wydawnictwo Finna, 2006. ISBN 83-89929-80-5. ;
- Jerzy Pertek: Wielkie dni małej floty. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1987. ISBN 83-210-0542-X. ;
- (ros.) Siergiej S. Bierieżnoj, Trofiei i rieparacji WMF SSSR, Jakuck 1994.