French
DeutschZaradna – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Historia | |
| Stocznia | Warsztaty Portowe Marynarki Wojennej w Pińsku |
|---|---|
| Położenie stępki | |
 Polska | |
| Nazwa | Zaradna |
| Wejście do służby | |
| Wycofanie ze służby | |
 MW ZSRR | |
| Nazwa | Bielorus |
| Wejście do służby | 21 lutego 1941 |
| Wycofanie ze służby | między 15 a 17 września 1941 |
 Kriegsmarine | |
| Nazwa | 91 |
| Wycofanie ze służby | 11 kwietnia 1942 |
| Los okrętu | zatopiona przez załogę koło wsi Knubowo nad rzeką Strumień |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 35,2 t |
| Długość | 18,10 m |
| Szerokość | 4,60 m |
| Zanurzenie | 0,42 m |
| Napęd | |
| dwa silniki wysokoprężne 6 cylindrowe Ailsa Craig o mocy łącznej 120 KM | |
| Prędkość | 10 km/godz. |
| Uzbrojenie | |
| 1 haubica kalibru 100 mm wz. 14/19 w obrotowej wieży pancernej, 1 działo 37 mm Puteaux wz.18 oraz 1 ckm kalibru 7,92 mm Hotchkiss plot. | |
| Załoga | 15 marynarzy |
Zaradna – polska kanonierka rzeczna z okresu II wojny światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jak kanonierka rzeczna „Zuchwała”.
Służba[edytuj | edytuj kod]
„Zaradna” została zbudowana jako rzeczna kanonierka obserwacyjna. Posiadała wysuwaną drabinę ze stanowiskiem obserwacyjnym, co pozwalało znacznie rozszerzyć zasięg obserwacji. Wcielono ją do służby w I Dywizjonie Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej w 1935 roku. Od wiosny 1939 służyła wraz z „Zuchwałą” i „Zawziętą” w I Dywizjonie utworzonego w ramach Flotylli Oddziału Wydzielonego na Prypeci. W chwili wybuchu II wojny światowej, kanonierka patrolowała rejon Pińska. Po powierzeniu 9 września gen. F. Kleebergowi dowództwa obrony Polesia, została przydzielona do pododcinka „Mołodzielczyce” z zadaniem dozorowania przepraw na rzekach Jasiołda i Strumień pomiędzy miejscowościami Koczanowicze i Mołodzielczyce oraz utrzymywania łączności Pińska z Mostami Wolańskimi. W chwili agresji sowieckiej rozpoczęła odwrót do Pińska, jednak dotarcie tam okazało się niemożliwe. Załoga zatopiła swój okręt 18 września koło wsi Knubowo na rzece Strumień.
5 listopada 1939 „Zaradna” została wydobyta przez Rosjan. Wyremontowana i przezbrojona w Pińsku, została 21 lutego 1941 wcielona do radzieckiej Flotylli Pińskiej pod nazwą „Biełoruss” (pol. Białorusin)[1]. Po ataku Niemiec na ZSRR walczyła od lipca do września 1941 na Desnie pod Czernichowem i Dnieprze pod Kijowem, działała też na Berezynie. Między 15 a 17 września 1941 zatonęła w rejonie Kijowa na skutek doznanych uszkodzeń[1]. Przejęta przez Niemców została, po remoncie przeprowadzonym w Kijowie, wcielona do Dnieprflotille z numerem taktycznym 91. Była wykorzystywana na tyłach frontu do akcji przeciwpartyzanckich. W trakcie jednej z nich, 5 kwietnia 1942, weszła na mieliznę w Kanale Królewskim. Tam też 11 kwietnia została zaatakowana przez oddziały AK i zniszczona. Po kilku miesiącach wrak został podniesiony i złomowany w Kijowie.
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Uzbrojenie:
- w służbie polskiej:
- 1 haubica 100 mm wz. 14/19 w wieży
- 1 działo 37 mm Puteaux wz.18 w wieży typu Ursus
- 1 ckm 7,92 mm Hotchkiss plot.
- w służbie radzieckiej[1]:
- 3 działa 76 mm (1xII, 1xI)
- 3 karabiny maszynowe 7,62 mm Maxim
- Pancerz – od 4,6 do 10 mm. Chronił burty, pokład, sterówkę i wieże artyleryjskie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- (ros.) S.S. Bierieżnoj, Trofiei i rieparacji WMF SSSR, Jakuck 1994.