ORP Admirał Sierpinek – Wikipedia, wolna encyklopedia

ORP Admirał Sierpinek
	; ORP „Admirał Sierpinek” w 1930 r.
	Historia
	Polska
Nazwa	Tatiana / T-2 / ORP Admirał Sierpinek
Wejście do służby	13 sierpnia 1920
Wycofanie ze służby	18 września 1939
	MW ZSRR
Nazwa	Pripjat
Wejście do służby	1941
Wycofanie ze służby	1941
Los okrętu	zatopiony
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	117,5 tony
Długość	45 m
Szerokość	9,6 m
Zanurzenie	0,7
	Napęd
	1 maszyna parowa podwójnego rozprężania o mocy 80 KM; bocznokołowiec
Prędkość	14 km/godz.
	Uzbrojenie
	2 ckm 7,92 mm Maxim wz. 08
Załoga	49 ludzi
	Multimedia w Wikimedia Commons

ORP Admirał Sierpinek – polski okręt sztabowy, dawny rosyjski parowiec „Tatiana”. Służył w Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej Polskiej Marynarki Wojennej od 13 sierpnia 1920 do 18 września 1939. Nazwa upamiętniała Mateusza Sierpinka – pierwszego polskiego admirała (XVI w.).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie rosyjski statek towarowo-pasażerski, w marcu 1919 zmobilizowany przez bolszewików do Wojennej Flotylli Prypeckiej jako okręt-baza wodnosamolotów. Zdobyty przez Polaków 27 kwietnia 1920 roku w Czarnobylu i wcielony do służby jako transportowiec „T-2”. Podczas odwrotu wojsk polskich samozatopiony 25 lipca 1920 na Pinie, wydobyty przez wojska sowieckie, przeholowany do Mostów Wołyńskich i tam podczas ich odwrotu ponownie samozatopiony. Ponownie wydobyty przez Polaków w kwietniu 1921 roku, gruntownie wyremontowany w stoczni w Modlinie i w 1922 wcielony do Flotylli Wiślanej.

W 1925 roku skierowany do Szkoły Specjalistów Morskich w Świeciu, gdzie służył jako okręt szkoleniowy.

W październiku 1928 roku został skierowany do Flotylli Pińskiej, gdzie od kwietnia 1929 roku służył jako statek sztabowy. W 1935 roku został gruntownie wyremontowany i przebudowany.

W wypadku wojny miał pełnić zadanie dozorowania przepraw na rzece Prypeć w rejonie Kanału Sytnickiego. 30 sierpnia 1939 roku okręt udał się na wyznaczone miejsce. Po agresji sowieckiej 17 września musiał zostać samozatopiony, gdyż niskie stany wód uniemożliwiały żeglugę.

Wydobyty przez Rosjan w 1941 i wcielony do służby jako statek sztabowy „Pripjat” („Prypeć”). Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w czerwcu 1941 wycofany na Dniepr i tam zatopiony przez Luftwaffe.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mariusz Borowiak: Zapomniana Flota. Mokrany. Gdańsk: Wydawnictwo Finna, 2006. ISBN 83-89929-80-5.;
JerzyJ. Pertek JerzyJ., Wielkie dni małej floty, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1987, ISBN 83-210-0542-X, OCLC 69489387 .
Wielka Encyklopedia Uzbrojenia 1918-1939. weu1918-1939.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-09)].

Monitory rzeczne typu „B” (gdańskie)	ORP „Warszawa” ORP „Horodyszcze” ORP „Pińsk” ORP „Toruń”
Monitory rzeczne „krakowskie”	ORP „Kraków” ORP „Wilno”
Kanonierki rzeczne	„Zaradna” „Zuchwała” „Zawzięta”
Kutry uzbrojone	KU 1 KU 2 KU 3 KU 4 KU 5 KU 16 KU 17 KU 18 KU 19 KU 21 KU 22 KU 23 KU 24 KU 25 KU 26 KU 27 KU 28 KU 29
Ciężkie kutry uzbrojone	ORP „Nieuchwytny”
Statki sztabowe	ORP „Admirał Sierpinek”
Kutry zwiadu artyleryjskiego i łączności	KU 6 KU 7
Kutry meldunkowe	KM 8 KM 9 KM 12 KM 13 KM 14 KM 15
Ścigacze rzeczne	KU-30
Statki uzbrojone	„Wilno” „Różycki” ORP „Admirał Dickman” ORP „Generał Szeptycki” ORP „Hetman Chodkiewicz” ORP „Generał Sikorski” „Pancerny I”
Okręty minowe i trałowce rzeczne	„Mątwa” T 1 T 2 T 3 T 4 T 5 T 6 T 7
Jednostki pomocnicze	„Hetman Żółkiewski” „Neptun” „Kiliński” „Generał Sosnkowski”