Wilno (1899) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wilno
Historia
 Polska
Wejście do służby

1899
zmobilizowany: 31 sierpnia 1939

Dane taktyczno-techniczne
Długość

47,85 m

Szerokość

6,40/11,27 m

Zanurzenie

0,57 m

Napęd
1 maszyna parowa o mocy 160 KM
bocznokołowiec
Uzbrojenie
1 działo kal. 75 mm i 4 km.

Wilno – polski rzeczny holownik uzbrojony z okresu II wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W roku 1899 w Kokerill (Belgia), został zbudowany statek towarowo-osobowy, noszący nazwę "Wilno". Jego armatorem był Michał Uczechowski z Wilna. W latach 20. przeszedł na własność Poleskiego Towarzystwa Handlu i Żeglugi w Pińsku.

31 sierpnia 1939 roku statek został zmobilizowany do służby we Flotylli Pińskiej. Ok. 10 września został uzbrojony i opancerzony w porcie pińskim. Wykonywał zadania holownicze. 21 września został trafiony, koło Kuźliczyna, niemiecką bombą lotniczą i zniszczony.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]