French
DeutschGene Mako – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 24 stycznia 1916 |
| Data i miejsce śmierci | 14 czerwca 2013 |
| Wzrost | 183 cm |
| Gra | praworęczna, jednoręczny backhand |
| Gra pojedyncza | |
| Australian Open | QF (1938) |
| Roland Garros | 3R (1938) |
| Wimbledon | 4R (1935, 1937, 1938) |
| US Open | F (1938) |
| Gra podwójna | |
| Australian Open | SF (1938) |
| Roland Garros | F (1938) |
| Wimbledon | W (1937, 1938) |
| US Open | W (1936, 1938) |
Constantine Gene Mako (ur. 24 stycznia 1916 w Budapeszcie, zm. 14 czerwca 2013 w Los Angeles) – amerykański tenisista, zwycięzca 4 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i 1 w grze mieszanej, zdobywca Pucharu Davisa.
Mako urodził się w Budapeszcie, wkrótce po narodzinach przeniósł się z rodziną do Buenos Aires, a w 1923 roku do Los Angeles.
Uprawiał również przez pewien czas koszykówkę, a po zakończeniu kariery tenisowej z powodzeniem zajął się handlem dziełami sztuki.
W czasie II wojny światowej służył w marynarce wojennej.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Studiował na University of Southern California i w barwach tej drużyny zdobył międzyuczelniane mistrzostwo USA w 1934 roku w singlu i deblu (w parze z Philipem Castlenem).
Początkowo Mako znany był z potężnego serwisu, ale w 1936 roku wskutek przetrenowania doznał poważnej kontuzji prawego ramienia, która o mało nie zakończyła jego kariery. Uchodził za gracza obdarzonego instynktem deblowym, potrafiącego zawsze znaleźć na korcie właściwe miejsce dla piłki.
Sukcesy odnosił głównie w rozgrywkach deblowych. Tworzył skuteczną parę z Donem Budge'm – w latach 1935–1938 byli 4 razy z rzędu w finałach mistrzostw USA (obecnie US Open), wygrywając w 1936 i 1938 roku. W 1935 i 1936 roku ich przeciwnikami byli Wilmer Allison i John Van Ryn, w 1937 Niemcy Gottfried von Cramm i Henner Henkel, w 1938 Australijczycy Adrian Quist i John Bromwich. Mako i Budge wygrali także Wimbledon w latach 1937 i 1938, w pierwszym finale pokonując obrońców tytułu Pata Hughesa i Charlesa Tuckeya, a rok później Hennera Henkela i Georga von Metaxę. W 1938 roku debel amerykański uległ w finale mistrzostw Francji (obecnie French Open) reprezentantom gospodarzy Yvonowi Petrze i Bernardowi Destremau.
Mako i Budge spotykali się jako rywale w grze mieszanej. W finale mistrzostw USA w 1936 roku zwycięzcą w rywalizacji był Mako – w parze z Alice Marble pokonał Budge'a i Sarah Palfrey. Z kolei na Wimbledonie w 1937 roku Mako był partnerem Jadwigi Jędrzejowskiej. W półfinale Budge pokonał Mako i Jędrzejowską w parze z Marble (para ta wygrała następnie mikstowy turniej wimbledoński).
W 1937 i 1938 roku Gene Mako klasyfikowany był w czołowej dziesiątce rankingu amerykańskiego (w 1938 jako 3. tenisista, za Donem Budge'm i Bobbym Riggsem), a w 1938 znalazł się na 9. miejscu rankingu światowego The Daily Telegraph. W tymże sezonie osiągnął swój największy sukces w grze pojedynczej. Jako zawodnik nierozstawiony doszedł do finału mistrzostw USA. W finale turnieju zmierzył się z Donem Budge'm, będąc dla niego ostatnią przeszkodą w drodze do historycznego sukcesu. Mako przegrał 3:6, 8:6, 2:6, 1:6 i nie przeszkodził swojemu partnerowi deblowemu w osiągnięciu pierwszego w dziejach Wielkiego Szlema.
W latach 1935–1938 występował w reprezentacji USA w Pucharze Davisa, w 1937 i 1938 roku zdobywając trofeum. Bilans jego występów wyniósł 6 zwycięstw i 3 porażki, z czego tylko jeden mecz (przegrany kreczem) Mako rozegrał jako singlista. W 1937 roku przyczynił się do sukcesu, w parze z Budge'm pokonując w finale międzystrefowym Niemców von Cramma i Henkela, a następnie we właściwym finale (z broniącymi Pucharu Brytyjczykami) Charlesa Tuckeya i Franka Wilde’a. Rok później debel Mako–Budge przegrał w finale z Australijczykami Bromwichem i Quistem, ale dwa punkty singlowe Budge'a i jeden Riggsa wystarczyły do końcowego zwycięstwa Amerykanów.
Mako 3 razy wywalczył deblowe mistrzostwo USA na kortach ziemnych – w 1931 roku z Jackiem Tidballem, w 1934 roku z Budge'm, w 1939 roku z Frankiem Parkerem.
W 1943 roku sięgnął po mistrzostwo USA zawodowców w parze z Bruce’em Barnesem.
W 1973 roku został przyjęty do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza (0–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1938 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta |  Don Budge | 3:6, 8:6, 2:6, 1:6 |
Gra podwójna (4–3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1935 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Don Budge | Wilmer Allison John Van Ryn | 2:6, 3:6, 6:2, 6:3, 1:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1936 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Don Budge | Wilmer Allison John Van Ryn | 6:4, 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 1937 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Don Budge |  Pat Hughes Raymond Tuckey | 6:0, 6:4, 6:8, 6:1 |
| Finalista | 2. | 1937 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Don Budge |  Gottfried von Cramm Henner Henkel | 4:6, 5:7, 4:6 |
| Finalista | 3. | 1938 | French Championships, Paryż | Ceglana | Don Budge |  Bernard Destremau Yvon Petra | 6:3, 3:6, 7:9, 1:6 |
| Zwycięzca | 3. | 1938 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Don Budge | Henner Henkel Georg von Metaxa | 6:4, 3:6, 6:3, 8:6 |
| Zwycięzca | 4. | 1938 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Don Budge |  John Bromwich Adrian Quist | 6:3, 6:2, 6:1 |
Gra mieszana (1–0)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1936 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Alice Marble | Sarah Palfrey Cooke Don Budge | 6:3, 6:2 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Richard Goldstein, Gene Mako, Tennis Champion, Dies at 97 [online], nytimes.com, 17 czerwca 2013 [dostęp 2013-06-18] (ang.).
- Claire Noland, Gene Mako, doubles champion in tennis with Don Budge, dies at 97 [online], articles.latimes.com, 16 czerwca 2013 [dostęp 2013-09-29] (ang.).